Maandagmiddag 3 november hebben Jan en ik een afspraak met Edwin Vos in de bakkerij van der Linden aan de Lagendijk.
Edwin, monter, maar recent ontwaakt uit een slaap na nachtelijke arbeid wat nu eenmaal het lot is van een warme bakker, ontvangt ons met koffie, terwijl echtgenote Kim ons verrast met een lekkernij erbij, wat ikzelf kan omschrijven als een dubbeldekker bitterkoekje met noten en mokkavulling, letterlijk om de vingers bij af te likken.
Edwin stamt uit een bakkersfamilie en hoewel begonnen in de Konmar bakkerij waar hij het niet naar zijn zin had, begon zo’n 29 jaar geleden bij Bakkerij van der Linden, waar Piet van der Linden bevriend was met de ouders van Edwin.
Eerst in loondienst voor een jaar waarna hij een jaar later in de VOF stapte.
Ook echtgenote Kim was in het eerste jaar werkzaam aldaar in de winkel.
De praktijk leerde dat twee kapiteins op een schip niet werkte en de zaak werd van Piet gekocht door Edwin en Kim.
In 2010 kwam bakkerij Vos daar ook bij en zijn Kim en Edwin eigenaar van beide zaken.
De beide namen werden in ere gehouden, daar een ieder zijn eigen klantenkring heeft.
Een opvolger voor de zaak heeft de 53-jarige Edwin niet.
Dochter Terry heeft een fijne baan en ziet het beroep van pa en ma niet zitten.
Het ambacht van bakker moet door de familie worden gedragen en is zwaar met de onregelmatige werktijden.
Eens te meer toen Edwin vorig jaar te horen kreeg dat hij slokdarmkanker had.
Een wereld die dan instort voor de gehele familie, terwijl de zaak dan moet blijven draaien.
Dit lukte ondanks dit alarmerende bericht en de operatie met alle nazorg daarna dankzij Kim en Terry, maar bovenal ook door het trouwe personeel, waarvan sommigen vanaf hun 14de levensjaar in dienst zijn.
In die duistere tijd leerde Edwin zijn vrienden kennen.
Gelukkig gaat het goed met hem, al is er noodzakelijk veel veranderd in het leven.
Op dit ogenblik zijn er 5 bakkers en 10 dames, die de naam van der Linden en Vos hoog houden.
Zij verzorgen  90% van het assortiment helemaal zelf en een klein beetje komt als halffabrikaat binnen.
De blauwkaikoek, inmiddels zo’n 30 jaar oud, dateert uit de tijd van Piet van der Linden, die de vraag kreeg om iets specifieks voor de Oudheidkamer te maken.
Wij kennen inmiddels het succes ervan maar al te goed…………
Terwijl wij Edwin en Kim bedanken voor dit bezoek lopen wij door de winkel en waan ik mij terug in de tijd en zie ik in gedachten Lenie weer achter de toonbank staan…………….