In het jaar 1916 is er bij een storm die den geheelen dag aanhield en met den avond al steeds heviger werd en de wind pal naar het Noord Westen liep, een hooge wa¬tervloed geweest, die Ridderkerk op danige wijze geteisterd heeft, en de bewoners aan de rivierzijde grooten angst, nood en schade heeft aangebracht.
Het getij dat om 6 uur in den avond op zijn hoogst moest zijn liep maar steeds door. De bewoners zagen het water steeds stijgen, terwijl de Noordwesterstorm zich nog ui kracht vermeerderde, want de storm donderde door de lucht en steeds rees het water maar. Op de Havenkade stonden de huizen alle al in het water en men vroeg zich be¬angst af of het water nog niet af ging. Daarbij kwam nog tot overmaat van ramp dat om 11 uur in den avond het electrische licht uitging, zoodat alle menschen van licht verstoken waren. De oorzaak was dat de machines in het water stonden en niet meer konden draaien. Toen klonk plots de mare de kade van polder Het Zand was doorgebroken op twee plaatsen; bij het Nieuwe Veer en ongeveer 300 meter van de Havenkade. Het water liep met geweld de polder in en alle menschen vluchtten naar den dijk en zagen hun have en goed prijs gegeven aan de golven. Welke toneelen daarbij zijn afgespeeld zijn treurig.
Er waren gezinnen die op de zolder zaten en bij hun buren een gat in de muur moesten slaan om daarna weer door een dakraampje in de goot te komen en vervolgens met een "schouwgje" of vlotje naar den dijk gebracht te worden. Zoo gebeurde het nog met een oude zieke man. Die hadden zij ook door een dakraampje laten zakken tot op de goot en die brak weer kapot zodat die man nog te water viel, maar konden hem toch nog redden. Alle vee dat zich kon redden of gered werd, liep over den dijk en zoo niet, dan verdronk het.
Het was ongeveer midder¬nacht toen de torenklok begon te kleppen ten teken dat de toestand hoogst kritiek was, daar men vreesde dat den dijk ook zou doorbreken.
Maar dat is gelukkig niet ge¬beurd. Wel brak de kade door van polder Woude op 2 plaatsen: bij Slikkerveer vlak tegen de Ringdijk en bij de Watertoren, zodat die hele polder ook in korten tijd volliep en nog ging het water niet af. De menschen haalden de roeiboten bij Bothof van de werf af, om er de menschen mee te redden. Ze trokken ze zo over de den dijk of op wagens naar de ergste plaatsen. Het water kwam al over den dijk bij het Huys ten Donck en in den Molendijk en een ieder vreesde het ergste. Zoo verliep die nacht voor de bewoners van Ridderkerk op tragische wijze tot eindelijk de wind ging bedaren en het water terug liep.
Zoo brachten de bewoners dien vreeselijke donkeren nacht door tot het licht begon te worden en zij de chaos konden overzien. Alles water en nog eens water; de huizen tot den zolders onder water. Alles modder en vuil; doode kippen, konijnen, varkens, schapen, koeien en zoo meer lagen tegen den dijk aangespoeld.
De daarop volgende dagen was er veel belangstelling voor de bewoners van het getroffen gedeelte van Ridderkerk, daar veel autoriteiten het zijn komen bezichtigen. Daaronder Z.K.H. Prins Hendrik die zelfs nog op een handkar door het water naar de Staalgieterij van Bakker & Co is wezen kijken. Vele inwoners zijn nog een tijdlang in schuren en in het bijgemeentehuis gehuisvest tot alles weer zoo wat geregeld was. Er is toen nog een Comité gevormd waar de menschen een schadevergoeding van hebben gekregen.
Na dien vloed is den dijk belangrijk opgehoogd en hopen de bewoners maar niet meer op zulk een hoogen vloed,

w.g. A. van Gent.

Vervolg 1916 Watersnood in Ridderkerk deel 2.