Een van de autobussen op de Ringdijk.
Op 7 maart 1923 kon Ridderkerk zich verheugen op de opening van de eerste autobuslijn: Ridderkerk -Slikkerveer - Bolnes - IJsselmonde - Oost Varkenoordsedijk - Kreekweg- Grote Markt/Rotterdam v.v. Dat eindpunt lag bijzonder gunstig naast de Hoogstraat, de belangrijkste winkelstraat van Rotterdam.
Nog maar nauwelijks een maand later kwam er uitbreiding in die zin, dat Van der Pol's Handelsonderneming ook ging meedoen en onder de naam van IJsselmondese Omnibusdienst een lijn opende van Ridderkerk via Oostendam/Hendrik-Ido-Ambacht naar Zwijndrecht (Veerplein) v.v. Deze lijn was duidelijk van veel geringere betekenis en zal niet lang hebben bestaan. We hebben namelijk geen gegevens daar over gevonden.
Op 2 juni 1924 verschijnt voor notaris De Wijn de landbouwer Gerrit Groenenboom, die laat registreren dat er bij de autobusonderneming 'Ridderkerk' intussen het een en ander is gewijzigd. Daarop was bereids bij Koninklijk Besluit No 77 van 20 mei 1924 gunstig beschikt. Zo zijn alle aandelen nu volgestort en is de naam van de onderneming veranderd in R.A.G.O.M. (Ridderkerkse Auto-Garage en Omnibus Maatschappij). Een voltallige vergadering van aandeelhouders (van 26 november 1923) had unaniem tot de wijzigingen besloten en Gerrit Groenenboom werd gemachtigd een en ander af te wikkelen. Ook de derde commissaris-plaats was vervallen omdat B & W geen bereidheid toonden in het verlenen van subsidie. Gerrit Groenenboom heeft de zaken met doortastendheid aangepakt en zich persoonlijk met de gang van zaken bemoeid. Zo was hij op zaterdagen en alle andere drukke uren zelf aanwezig op de Grote Markt voor toezicht en uitreiken van volgnummers. Gewoon, zomaar op zijn klompen.
De opkomst van de autobussen ging natuurlijk niet voorbij aan het waakzame oog van directeur Pot van de Reederil op de Lek, die toen ook al in felle concurrentiestrijd was met de Fop Smit. Hij zag nu bovendien dagelijks de RAGOM-bussen voorbij zijn woonhuis en kantoor snorren. Reizigers, die niet heel dicht bij een aanlegsteiger woonden, gaven al gauw de voorkeur aan de autobus met zijn vele haltes. Dat was wel zo geriefelijk, want in die beginperiode kon men namelijk op elke gewenste plaats in- of uitstappen. Dat compenseerde voor een groot deel het gemis aan gezelligheid van de boot tegenover de beslotenheid van de bus. Ook bij mist en zware ijsgang was de boot in het nadeel.
Bootkaartjes.
De Reederij nam haar maatregelen. Op 23 mei 1923 startte zij dan ook een eigen busdienst van Ridderkerk Dorp naar de aanlegsteiger bij IJs Verveer in Slikkerveer. Passagiers behoefden er niet
voor te betalen als ze op Slikkerveer hun reis per boot vervolgden. De bootkaartjes werden verkocht door de chauffeur Wout de Deugd, afkomstig uit de Krimpenerwaard, maar door zijn huwelijk een Ridderkerker geworden. Bij zijn vertrek als chauffeur bij deze 'Reederij op de Dijk' werd hij opgevolgd door Arie van den Heuvel en deze weer door Leen Helderop, meer bekend als Leen de Lek.
Aan het bestaan van dit buslijntje binnen Ridderkerk kwam een einde in 1942 toen de Reederij en de RAGOM met nog twee andere vervoerders hun krachten bundelden en alle concessies inbrachten in de vervoersmaatschappij 'De Twee Provinciën'.Eer het zo ver was gekomen had zich op het autobussenterrein al heel wat afgespeeld en was de RAGOM er in geslaagd zich een eerste plaats te veroveren op dit deel van het eiland LTssel-monde. Volgens de wet van 24 augustus 1926 moesten voortaan alle autobusondernemers beschikken over een vergunning (concessie) van Gedeputeerde Staten der provincie. De in voorgaande jaren ingeslopen misstanden en een reeks van ongelukken hadden deze overheidsbemoeiing afgeroepen.
Jan van der Es (Boekje No.18).