De ons vertrouwde Ridderkerkse weekmarkt op de Colijnstraat (iedereen had het altijd over het Colijnplein!) bestaat allang niet meer. Vanaf 2000 wordt de grote parkeerplaats bij Albert Heijn in het centrum gebruikt. Het een moderne professioneel ingerichte markt die al haast weer 20 jaar bestaat. 
Maar denk vooral niet dat de markt op het Colijnplein er in de jaren 50 van de vorige eeuw zo gemakkelijk gekomen is. Er was juist grote weerstand, met name van de winkeliers.

De winkelstand.
 

Op 9 september 1951 vraagt de heer Heykants de gemeente of het niet mogelijk is met ‘een klein martje’ in het centrum van Ridderkerk te beginnen. Daar is behoefte aan. Op zo’n markt kan goedkoper gewerkt worden, voert hij aan. Het zal vooral ook een voordeel zijn voor de minst draagkrachtigen op wie de bestedingsbeperking die gepaard gaat met loonsverlagingen, hard neerkomt. Die moeten nu voor een markt naar Dordrecht. 

B & W laat weten dat een weekmarkt de goedkeuring van het college de Provincie nodig heeft. Eerst wordt de zienswijze van de middenstand van Ridderkerk, verenigd in de Vereniging van Winkeliers en Neringdoenden, gevraagd. Voorzitter van de vereniging is Jan den Otter. In het rapport aan de gemeente verdedigt hij duidelijk de belangen van de plaatselijke winkelstand. Zijn eerste zwaarwegende constatering: Ridderkerk is geen centrumplaats. “Onze gemeente valt al direct uiteen in 4 à 5 dorpjes en het valt moeilijk te beoordelen of het publiek dat niet op het dorp Ridderkerk woont, vrij grote afstanden zal ondernemen om naar de weekmarkt in Ridderkerk te gaan. Wij veronderstellen zelf zeer sterk dat bewoners van b.v. Slikkerveer, Bolnes en Oostendam eerder naar Rotterdam en Dordrecht zullen gaan dan hier ter plaatse te blijven. Evenzo de bewoners van Rijsoord. 

Hij wijst op nog iets anders. Het publiek hecht aan goede service. Daar maakt het veel gebruik van en dat kan een marktkoopman, meent den Otter, onmogelijk bieden. Na betaling, weet hij, is alle verdere aanspraak praktisch vervallen. In een plattelandsplaats als Ridderkerk is het persoonlijke karakter tussen koper en verkoper met het oog op serviceverlening van cruciaal belang en moeilijk te verbreken. Ook niet, betoogt hij, als er één van ons op de markt gaat staan. “De koper zou dus, wanneer zij vandaag op de markt bij een plaatselijke winkelier iets kocht, morgen gerust naar de zaak zelf gaan om te komen reclameren.” Zijn conclusie: daar doen wij als plaatselijke middenstand niet aan mee.
En over het karakter van de marktverkoop weet Den Otter: “Het zal iedere bezoeker opvallen dat aan de kwaliteit, hygiëne, service enz. weinig of geen aandacht geschonken wordt. De kwaliteit der goederen is meestal aan de lage kant, de service speelt geen rol en de hygiëne is van veel artikelen nadelig”.
Is er economisch voordeel voor de koper? Ook al niet. Den Otter: “Zeker als de kwaliteit in ogenschouw genomen wordt”. En de persoon van de marktverkoper zelf? Den Otter: “Als men de argumenten aanhoort die een gladde marktverkoper gebruikt, dan is om te beginnen een groot deel van zijn woorden overdreven, zo niet geheel aan de fantasie van zijn brein ontsproten (wel eens vermakelijk om naar te luisteren).”
Het zal duidelijk zijn dat de winkeliers in Ridderkerk niet op een weekmarkt zitten te wachten en dat wordt aan B & W duidelijk gemaakt!
De invloed daarvan op ‘de politiek’ is kennelijk groot geweest. Pas jaren later, in 1955, horen we weer de roep om een weekmarkt in het centrum van onze gemeente.

Vervolg De weekmarkt in Ridderkerk deel 2.