Proef geslaagd.
Tot een definitieve instelling van een weekmarkt is nog niet besloten. Er is nog geen marktverordening, geen marktgeldverordening en ook is er geen marktmeester aangesteld. De kooplieden zijn wel verplicht precariorechten te betalen. Aanwijzingen van de politie en van de directeur gemeentewerken moeten uiteraard stipt opgevolgd worden. De hoofdinspecteur van politie zal, zo is afgesproken, de ingekomen aanvragen toetsen. De standhouders zijn verplicht te zorgen dat papier, verpakking en etensresten verwijderd worden. Wat als de proef slaagt en de proefweekmarkt inderdaad het karakter van een echte weekmarkt krijgt? B & W, gealarmeerd, vragen advies aan de gemeenten Bodegraven en Wassenaar. Bodegraven drukt B & W op het hart geen ‘vrije’ markt in te stellen. “De ervaring in andere gemeenten heeft geleerd dat daardoor de plaatselijke middenstand te veel wordt benadeeld, terwijl anderzijds de concurrentie op de markt dan zo groot wordt, dat deze na korter of langer tijd te niet gaat”. Ridderkerk zal later bewust voor een gesaneerde weekmarkt kiezen.
Om de markt een zo groot mogelijke kans van slagen te geven wordt geadviseerd een branchegewijze indeling toe te passen en het aantal standplaatsen te beperken. Voor Ridderkerk komt dat neer op ongeveer 45 stuks. Die moeten dan over de verschillende branches verdeeld worden. Er moet ook een marktreglement komen.
Op 13 april 1956 begint de proefmarkt met ongeveer 26 marktkooplieden, op vrijdag van 14.00 uur tot 20.00 uur. Veertien dagen later, op 27 april, blijkt dat de weekmarkt een groot succes is.
Op weg naar de echte weekmarkt.
De winkeliers morrelen nog wat na. Net als in 1951 zijn ze tegen een weekmarkt, maar het tij is niet te keren. Ze berusten in de aanwezigheid van een weekmarkt en “willen collegiaal zijn tegenover van buiten komende kooplieden”. Wel verwijten zij de gemeente zonder hun voorkennis de vrijdagavond voor de markthandel te hebben ‘ingepikt’. Dat is hun koopavond. B & W nemen dat ter harte en bieden aan de koopavond naar donderdagavond te verplaatsen. Daar is het nooit van gekomen. De winkeliers zullen al snel ervaren hebben dat de weekmarkt veel mensen op de been brengt. En daar profiteren zij ook van.
J.L. Zappeij zorgt vanaf het begin voor uniforme kramen die in goede staat verkeren en krijgt daarvoor een vergunning. P. Alblas krijgt de exploitatie van de rijwielstalling op de Koninginneweg . De plaatsing van een urinoir door de gemeente blijkt te duur. De kooplieden moeten dat zelf maar zien te regelen.
Wel wordt aan het eind van het jaar geadviseerd elektriciteit aan te leggen. De olie en carbidlampen leveren brandgevaar op. Nadat de eerste tijd een politieagent als marktmeester fungeert, wordt daarna een echte marktmeester, de heer Brouwer, aangesteld. Hij moet toezien op naleving van de voorschriften. Begin augustus 1956 blijkt dat er 158 aanvragen van marktkooplieden zijn voor een standplaats. En het marktbezoek neemt eerder toe dan af.
Op 7 september 1956 is het eindelijk zover. Dan wordt, nadat de gemeente aan alle formaliteiten heeft voldaan, officieel besloten tot instelling van een weekmarkt, te houden op vrijdag van 14.00 uur tot 20.00 uur op het plein van de Dr. Colijnstraat. Op 21 september wordt het besluit bekend gemaakt in De Combinatie .
Na enkele jaren besluit de Vereniging van marktkooplieden een busje langs de verschillende dorpen te laten rijden om klanten te vervoeren. Dat was enige jaren succesvol. Ook acties met Pasen, Sinterklaas, de bekende kruiwagenrace staan op het programma.
In 2000 wordt de weekmarkt verplaatst naar het ruimere en ook meer centraal gelegen parkeerterrein bij het winkelcentrum van Ridderkerk. De nieuwe gemoderniseerde markt krijgt dat jaar het predicaat ‘Beste Markt van Nederland’.
Henk van Ooijen weet het zeker: “De markt? Die blijft! Omdat de mensen het willen.”
Dick de Winter.