Een jeugdige Cor Groenenboom helpt Wijnand de Snoo.

Als ik bij hem en zijn vrouw langskom, liggen er al een grote stapel foto's en andere papieren op tafel te wachten. Cor Groenenboom wil het allemaal tot in de finesses toelichten. Een ding moet ik van te voren wel weten: melkboer zijn is een prachtig vak. "Contact met mensen, snap je?"
Hoe kwam je in het vak? 
"Ik ben geboren in 1929. Mijn vader is van 1901. Toen hij trouwde, gingen hij met mijn moeder aan de Straatweg wonen, in een van de 16 huizen. Later verhuisden ze naar een nieuw huis aan de Straatweg, G 222. Pa ging de melk in. Hij kocht de melkwijk van Herweijer, die in Rotterdam bij de Riederlaan en omgeving langs de deuren ging. Ik weet nog dat mijn vader al snel, in 1938, een auto had. Een Renault. Dat onthoud je als kind. In de oorlog was er distributie. Ik hielp toen mijn vader in Rotterdam. Van de gestandaardiseerde melk was het vet afgehaald. Het leek wel water. Ik heb het vak van mijn vader afgekeken. Hij stopte in 1966, had er 40 jaar opzitten."
Werkte je ook in Rotterdam?  
"Nee, ik werkte in Rijsoord. Op mijn vijftiende was ik al melkboer. Na mijn diensttijd ben ik daar verder gegaan. Ik breidde mijn klantenwijk uit tot de Kromme weg, de Voorweg en de Noldijk. Ik had ook nog enkele klanten aan de Mauritsweg. Wat ik verkocht? Ik verkocht melk, boter, kaas en eieren. Eerst kwam ik langs met paard en wagen, later met mijn VW-bus. Ik ben in 1958 getrouwd.
Of ik de enige melkboer was? 
Nee, er waren, er wel tweeëntwintig in Ridderkerk! Toen Ridderkerk groeide en groeide kwamen er zoveel straten bij dat er wel wat moest gebeuren. Wie kwam voor al die nieuwe inwoners in aanmerking? Moesten we  elkaar soms doodconcurreren? Gelukkig volgde in 1968 een sanering. Elke melkboer kreeg een stukje Ridderkerk als wijk."
Kon je toen nog een goede. boterham verdienen? 
"Ja, dat ging eerst nog wel. Maar de opkomst van de cash&carry en. de supermarkt rond 1970 hebben me uiteindelijk de das omgedaan. Ik verloor grote families als klant. En daar moet je het toch van hebben. Die konden het bij die groot. winkelbedrijven,,goedkoper krijgen. Zo kwam voor ons een eind aan een redelijk inkomen. Met sterke merken als Nutricia kindervoeding en later plastic vuilniszakken heb ik mijn bedrijf niet kunnen redden. In 1976 ben ik gestopt. Jammer."
Hoe toen verder? 
"Ik heb nog een jaar bij Van Helden de broodbezorging gedaan. Ik was blij dat ik bij de Ridderkerkse Taxi Centrale (RTC) als chauffeur in dienst kon komen. Een neef gaf me de hint daar te solliciteren. Die baan gaf rust, vastigheid. Ik deed het ziekenvervoer. Spijtig dat het inwonertal net te laag was voor een vierde ambulance. Ook reed ik voor Boele scheepswerf en de Nederlandise Aardolie, Maatschappij (NAM). Voor de NAM waren dat soms verre ritten naar Drenthe. Ik genoot, net als toen ik melkboer was, van het contact met de mensen. In 1986-ging ik met de ; VUT."
Na het gesprek neemt Cor Groenenboom me mee naar de tuin, achter het huis. Daar staat nog een oude melkbus. Wil je die soms voor de tentoonstelling gebruiken? Prima, kom hem dan tegen die tijd maar halen.