Nee, wees niet bang beste lezers, dit stuk gaat niet over "het verre verleden". Integendeel, het lijkt wel of het gisteren gebeurd is, zo helder staat het mij nog voor de geest. Velen kennen nog wel het fenomeen van de "piratenzenders". Voor de jongeren onder ons: dat waren muziekstations die vanaf schepen op de Noordzee, maar buiten de Nederlandse territoriale wateren, leuke muziek uitzonden. En dat 24 uur per dag, 7 dagen per week, afgewisseld door reclameboodschappen. Het soort muziek wat er gedraaid werd heette toen beat of popmuziek, maar onze ouders hadden er een ander woord voor: herrie.
Eén van de piratenzenders van een gewoon vrachtschip mocht verwachten. Maar vanaf 1961 was Radio Noordzee. Dit stukje gaat echter niet over de muziekgeschiedenis en muziekgenres van destijds, maar over de belevenissen van het betreffende piratenschip , de MEBO II. Het schip werd op 17 juli 1948 bij De Groot en van Vliet in Slikkerveer te water gelaten met als naam SILVRETTA en was bestemd voor Schellen Scheepvaart in Rotterdam. In het begin verliep alles zoals je zou alles anders worden en kwam het schip herhaaldelijk in het nieuws.
Op 7 december 1961brengt het dagblad Het Vrije Volk onder het kopje "Scheepsbrandje" het volgende bericht: "Tegen kwart voor twaalf ontstond er een scheepsbrandje op de kustvaarder SILVRETTA, liggend aan de 2e Katendrechtsehaven. Een oliestookinstallatie wasdoor onbekende oorzaak inbrand geraakt. Behalve aan de installatie was er aan het verfwerk en het isolatiemateriaal". Dezelfde krant brengt op 25maart 1966 onder de kop "Nederlandse coaster op de Schelde aangevaren" het bericht dat de SILVRETTA op de Schelde bij Antwerpen was aangevaren dooreen Italiaans schip dat met volle kracht midscheeps aanbakboord bij de SILVRETTA binnenkwam. Het schip werd van Antwerpen naar Slikkerveer gesleept om daar gerepareerd te worden.
Omgebouwd.
Op 22 november 1969 komt de Rotterdamse correspondent van Het Nieuwsblad van het Noorden met het bericht: "Zwitsers leggen piratenzender in de buurt van Radio Veronica". Het blijkt dat de SILVRETTA door twee Zwitserse financiers was gekocht voor het forse bedrag van ruim 200.000 Zwitserse francs. Het schip werd tevens omgedoopt tot MEBO II. De bedoeling was om de concurrentiestrijd aan te gaan met een andere pi¬raat, te weten Veronica. Die aankoop vormde het begin van een soap die de gemoe-deren (en ook de politiek) in grote delen van Europa bezig zou houden.
De ombouw van vrachtschip tot . piratenschip gebeurde bij De Groot en van Vliet. Toen dat wereldkundig werd kreeg Slikkerveer plotseling bezoek van allerlei nieuws¬gierigen die met eigen ogen wilden zien hoe je van een kustvaarder een piratenschip kon maken. Vanuit veel Europese steden werden daarom autotripjes naar Slikkerveer georganiseerd. Er zijn nog nooit zoveel buitenlandse autonummerborden in onze gemeente gesignaleerd als in die tijd.
Dat de naam "piraten" goed gekozen was bleek op 15 mei 1971, toen "Het Vrije Volk" meldde: "Aan boord van de MEBO II is een bomaanslag gepleegd, gevolgd door brand in de machinekamer". De krant schreef dat de aanslag was gepleegd door Radio Veronica, met de bedoeling de concurrent het zwijgen op te leggen. Dat was tenminste de mening, van John de Mol, die toen directeur was van Radio Noordzee.
Losgeslagen.
Een half jaar later, op 22 november, haalde het schip weer de kranten, nu met de kop: "MEBO II losgeslagen van haar ankers". Een reddingsboot, een vliegtuig en een sleepboot waren nodig om de problemen op te lossen. En op 23 februari 1973 was het opnieuw raak. De krantenkop was toen: "MEBO II gestrand". Tijdens een zeer zware storm was het schip (opnieuw) losgeslagen van de ankers en daardoor uiteindelijk gestrand.
Wie dacht dat nu de rust voor de MEBO II zou terugkeren kreeg ongelijk. In oktober 1974 stond in alle kranten te lezen: "Zendschip door de Staat der Nederlanden in beslag genomen en in Slikkerveer aan de ketting gelegd". Er werd veel gefotografeerd en ook de pontbaas had aan de toeloop extra verdiensten. Zo is er op internet het verhaal te lezen van een paar jongens die vanuit Den Haag "even" op de fiets naar Slikkerveer kwamen om het schip te zien en te fotograferen. Ze hadden al snel in de gaten dat de beste foto's vanaf het water gemaakt konden worden. Na betaling van de pontkaartjes hadden ze 1l gulden betaald. Dat geld gaven ze aan de pontbaas met het verzoek tijdens de oversteek even een paar extra bochtjes te maken, waardoor ze mooiere foto's konden maken.
Oefenschip.
In 1977 werd het schip door het Gerechtshof in Den Haag vrijgegeven en het werd in 1978 via een executieveiling verkocht. Dal was een spraakmakende transactie, want na de veiling werd duidelijk dat de koper handelde namens de Libische regering. En die had het niet gekocht om "plaatjes te draaien".
De naamswijziging van MEBO II in het strijdvaardige EL FATAH (de overwinning) gaf ook aan dat er weinig kans was op romantische muziek. De Libische marine ging het schip als oefenschip en doelschip gebruiken om mariniers beter te trainen. Kennelijk was training hard nodig of de mariniers waren slecht bewapend, want ze hebben er tot 1984 geoefend voordat het schip eindelijk in de Golf van Sidra onder water verdween. Tot zover het verhaal over een gewoon schip dat tijdens haar bestaan veel ongewone dingen heeft meegemaakt.