Bastiaan van der Waal.

De laatste dagen van Bastiaan van der Waal zijn in nevelen gehuld. Niemand weet waarom de toen 21 -jarige Ridderkerker op de Waalsdorpervlakte door de Duitsers is gefusilleerd Papieren over zijn gevangenneming in Den Haag en ter dood veroordeling in de laatste maanden van 1944 zijn niet bewaard gebleven. Voor de later aangelegde Dodenboeken van het Oranjehotel kon de aard van zijn verzetswerk 'niet omschreven worden. Zijn naam is nooit op een herdenkingsmonument gekomen. In zijn familie was niet bekend of Bastiaan actief was binnen het verzet. Eerder was hij alleen opgepakt voor de diefstal van fietsen. Zijn ouders hebben echter altijd de overtuiging gehad dat Bas zulke diefstallen nooit voor zichzelf zou hebben gepleegd. Zoonlief is in juni 1943 als fietsendief ter beschikking gesteld aan justitie. Een maand later moet hij zich voor de rechter verantwoorden voor de diefstal van fietsen op 18 juni en 21 j juni '43. Beide malen betrof
het fietsen van vrouwen uit Dordrecht, waarmee Bas naar Ridderkerk reed. Hij ontdeed ze hier van de banden, die hij naar eigen zeggen verkocht om zijn studiegeld te betalen. Bas komt na zijn veroordeling terecht in het Rijkskamp voor Sociale Jeugdzorg "de Kuil" in Beekbergen, een werkkamp voor jonge mannen die kleine bedragen of distributiebonnen hebben verduisterd. Zij moeten er voornamelijk grondwerk doen en werken aan de ontginning van omliggend bosterrein. Vanaf 12 september 1943 schrijft Bastiaan met grote regelmaat brieven en briefkaarten naar zijn ouders in Ridderkerk. Vaak staat er niet veel meer in dan dat hij goed te eten heeft, felicitaties voor een jarige of extra groeten voor zijn broer of zus. Een halfjaar later lijkt hij serieus werk te maken van het zoeken van een baan. Op 20 maart 1944 schrijft hij het thuisfront dat hij als leerling-verpleger in Wolfheze kan gaan werken. Hij is er aangenomen door de directeur van psychiatrisch ziekenhuis "De Stichting". Werk in de verpleging heeft als voordeel dat Bastiaan niet voor de arbeidinzet in aanmerking komt. Binnen twee maanden blijkt hij echter toch weer terug te zijn in Beekbergen. Op 14 mei 1944 vraagt hij zijn ouders om zijn diploma en zijn rapport van de tweede klas van de Ambachtsschool op te sturen. "De leiding is weer tevreden over mij" schrijft Bas, die nu iets met zijn opleiding tot instrumentenmaker lijkt te willen doen. Hij bericht dat hij gesolliciteerd heeft naar werk in Bennebroek en bij Radio Kootwijk op de Veluwe. Op
13 juni 1944 meldt Bastiaan dat hij waarschijnlijk een aanstelling krijgt bij de PTT als instrumentenmaker in het laboratorium van Radio Kootwijk. Dezelfde Week is hij in Kootwijk om de werkzaamheden te bespreken "en een kosthuis is ook voor elkaar". Of Bas er daadwerkelijk heeft gewerkt is niet duidelijk. Na een maandje komt zijn post weer uit Beekbergen; een briefkaartje met niet veel meer dan de mededeling dat het goed met hem gaat. Vier weken later komt zijn volgende brief uit 's-Gravenhage. Bastiaan vertelt hierin dat hij is aangenomen bij de stichting Oud-Rosenberg in Loosduinen: "Zo onverwacht weer in de verpleging"..Op 7 november 1944 wordt het laatste levensteken van Bastiaan naar Ridderkerk op de bus gedaan. In deze in Den Haag geposte brief schrijft Bas dat hij niet weg kan uit Loosduinen. De reden die hij hiervoor geeft, roept veel vraagtekens op: Ik kan nu niet naar huis komen daar wij onder controle staan van het Rode Kruis.
Vermoedelijk is Bas nog dezelfde dag of een dag later gearresteerd en overgebracht naar het Oranjehotel. Zijn noodlottige vonnis was snel voltrokken. Op 8 november 1944 is hij gefusilleerd op de Waalsdorpervlakte. Was de jonge Ridderkerker op het verkeerde moment op de verkeerde plek of had hij 'fout' materiaal op zak? Hard bewijs zal er waarschijnlijk nooit meer komen. De familie van Bas bleef nog vele jaren in het ongewisse over zijn lot. Lang hadden ze de hoop dat hij met de razzia in november 1944 in
Den Haag was opgepakt en in Duitsland te werk was gesteld. De werkontheffmg voor verplegers gold toen immers ook niet meer. Toen na de beëindiging van de bezetting velen Ridderkerkers weer terugkeerden, stonden de ouders van Bas steeds wanhopiger .met zijn foto te zwaaien in de hoop dat iemand hem gezien had. Niemand kon hen aan informatie helpen. Ook naspeuringen van het Rode Kruis leverden lange tijd niets op. De vaststelling dat hij' is geëxecuteerd op de Waalsdorpervlakte heeft nog niet geleid tot ook het terug vinden van zijn lichaam. Er wordt nog onderzoek gedaan naar niet geïdentificeerde lichamen die gevonden zijn op de Waalsdorpervlakte, Bastiaan van der Waal zou één van de 28 nu nog naamloze slachtoffers kunnen zijn die op het ereveld van Loenen begraven zijn.