Ds. C. van den Boogert.

In 1942 werden drie vooraanstaande personen uit de Ridderkerkse burgerlijke gemeente opgepakt. Ds. C. van den Boogert, H. Schram en J.B.A. Rook werden gevangen gezet in het voormalige klein seminarie Beekvliet te Sint-Michielsgestel. Waarom hebben de Duitsers de predikant van de Hervormde Gemeente in Slikkerveer gegijzeld en welke pogingen zijn er ondernomen om hem weer vrij te krijgen?
Tijdens de kerkdiensten vond ds. Van den Boogert niet alleen een luisterend oor bij gemeenteleden maar ook bij luisterspionnen. Dat zijn luisteraars die verslag doen aan de Duitsers over datgene wat de predikant op de preekstoel. zegt en dan wordt er vooral geluisterd of hij kritiek heeft op de Duitse oorlogshandelingen. Ds. Van den Boogert zei wat hij moest zeggen en tijdens de kerkdienst bad hij soms ook voor de Koningin en dat was niet zonder risico. Voor een luisterspion is dat teveel geworden en hij heeft dat doorgegeven aan de toenmalige gezagsdragers. Er wordt verteld dat de NSB'er J. van Beek hem heeft verlinkt. Met zekerheid is dat echter niet te zeggen.
Op 4 mei 1942 rijdt een Duitse overvalwagen naar huisnummer 105 in de Oranjestraat. Ds. Van den Boogert is op dat moment met zijn vrouw bij vrienden in Alkmaar, dat blijkt uit navraag in de buurt. De Duitse auto rijdt nu naar Alkmaar en neemt hem daar gevangen. Op deze manier proberen de Duitsers de Ridderkerkers onder druk te zetten. Ds. Van den Boogert is als gijzelaar in Sint-Michielsgestel gevangen gezet. Dat betekent dat als er in Ridderkerk een verzetsdaad zou worden gepleegd, de kans heel groot zou zijn dat hij (of Schram of Rook) zou worden gefusilleerd. Zo intimideren de Duitsers dus de Ridderkerkse bevolking.

Brieven.

In december 1942 schrijft ds. Van den Boogert een brief aan de commandant van Sint-Michielsgestel. Hij wil met de jaarwisseling thuis zijn om nieuwe ambtsbroeders (ouderlingen en/of diakenen) in een kerkdienst te bevestigen. Hij krijgt hiervoor geen toestemming.
In januari 1943 vraagt de Slikkerveerse predikant in een brief drie dagen verlof om thuis enkele zaken te mogen regelen. In zijn kerkelijke gemeente zijn nog wel een aantal dringende zaken te bespreken en bovendien wil hij zijn kinderen (2 dochters) ook wel even zien. Hij krijgt nul op zijn rekest. De zus en de broer van ds. Van den Boogert willen in de zomer van 1943 gaan trouwen. Hun wens is dat hun broer de trouwdienst zal leiden. Ds. Van den Boogert vraagt om een aantal dagen verlof om dit te mogen regelen. De trouwdienst van zijn broer mag door hem geleid worden, de trouwdienst van zijn zus niet. In september 1943 vraagt de predikant om vrijlating. Zijn gemeente mist hem heel erg. Het kerkelijk leven loopt grote schade op door zijn afwezigheid. Er is dan wel een hulpprediker, maar voor hem is het werk toch te zwaar. Trouwens zijn vrouw en kinderen missen hem ook al ruim een jaar. Dit verzoek wordt niet ingewilligd.
De kerkenraad van de Singelkerk en ook de Synode van de Nederlandsch Hervormde Kerk hebben zich ingezet om ds. Van den Boogert vrij te krijgen. Ook Jhr. Groeninx van Zoelen is gevraagd zijn invloed aan te wenden. En op 20 december 1943 komt hij eindelijk vrij. In een dagboek schrijft mevrouw J. van Splunder: 'Vandaag is hij thuis gekomen, wat zal dat een blijdschap zijn in zijn gezin. Ze zullen vast en zeker een heerlijk Kerstfeest vieren. Zondag, op 2e kerstdag zal hij voor het eerst weer in Ridderkerk preken'. Volgens haar was hij niet veel veranderd alleen had hij groeven om zijn mond gekregen en rimpels in zijn voorhoofd.

Het huis van de Slikkerveerse predikant aan de Oranjestraat.

Na zijn thuiskomst houdt ds. Van den Boogert zich, naast zijn werk als herder en leraar in zijn gemeente in Slikkerveer, bezig met het verdelen van voedsel van het Rode Kruis. Als voorzitter van de Voedingscommissie moet hij zorgen voor de verdeling van voedseloverschotten van het Internationale Rode Kruis. Maar ook voedingsmiddelen die door particulieren en bedrijven ter beschikking worden gesteld vinden via hem hun weg naar die bewoners van Ridderkerk die het heel hard nodig hebben. Dit werk had de liefde van zijn hele hart. In 1949 is ds. Van den Boogert naar Harderwijk vertrokken. In 1965 ging hij daar met emeritaat.

Evert de Bruin.