De Lagendijk richting Ringdijk. Links drogisterij Braaksma.
Adrie den Dreems-Bijl mocht ook niet van .haar ouders, en zeker niet als dochter van een nette politieagent. Nee die ging daar niet heen. Waarom eigenlijk niet? Adrie: "Dat snap ik nog steeds niet. Maar ik ging toch, stiekem, als mijn vader geen dienst had. Samen met een vriendin ging ik op pad. Lekker opgetut, onze haren hoog getoupeerd (bij mijn vriendin natuurlijk). Wij stonden bij Teunis Verzijl in het portiek met een paar jongens te praten, staat ineens mijn vader voor onze neus, in burger. 'Wat doe jij hier?' Ik zei niets. Hij zei: 'Rap naar huis, ik spreek jou straks'. Hij was op weg naar een verjaardag met mijn moeder. Ik dacht: 'Okee, als ze zijn weggereden, loop ik wel terug'. Maar pa kende zeker de gedachten van zijn dochter want hij zei toen: 'Nee, kom maar mee ook". En zo zat ik opgetut voor de jongens op weg naar een verjaardag waar ik natuurlijk vreselijk van baalde. Op die verjaardag werd mij herhaaldelijk gevraagd wat ik wilde drinken. Maar ik was zo pissig dat ik niets nam. Mijn moeder zei toen tegen mijn tante dat het eigenlijk niet de bedoeling was dat ik op haar verjaardag was. Haha, daarna 3 weken huisarrest.... maar als pa vrij was liep ik er toch weer hoor. Heerlijke tijd, had het niet graag willen missen".
Anke Deelen: "Ik ben een product van zo'n ontmoeting. Mijn ouders zijn ook 52 jaar getrouwd gebleven". Willemien Boer heeft op de meidenmarkt haar man "opgedaan". "Ik 15, hij 20. Volgende week 46 jaar getrouwd!" Ze vond het een geweldige tijd." Vooral als het 's avonds donker was, spannend!" Maar wel om l10 uur binnen!
De Stofwolk.
Nico 'Bluezy' Bravenboer weet zich alles ook nog goed te herinneren: "Tja, rondjes lopen. Stukje Kerkweg en vanaf het gemeentehuis tot boven aan de stoep. Wel doorlopen, stilstaan mocht op een gegeven moment niet meer. Had je als jongen een meisje versierd, dan nam je die mee naar de havenkant. Ook ging je veel naar cafetaria Van Stolk voor een cola een een plaatje in de jukebox. De Stofwolk was een beruchte kroeg. Veel plaatsen kenden een meidenmarkt".
Evert Vroege weet ook nog van De Stofwolk: "Als je bij De Stofwolk voorbijliep had je kans dat er eentje door de ruit kwam vliegen als ze binnen ruzie hadden. Dat was wel sensatie".
En Jan de Sterke weet nog precies dat de kroeg om 23.50 uur sloot. Veel geld had hij trouwens niet. "Een paar pilsjes en een bal gehakt". Dat was het. De kroeg sloot om 24 uur. Dan, zegt Jan de Sterke, kwam de politie langs om te controleren of iedereen uit De Stofwolk buiten was.
Minder meidenmarkt.
Lena Korteweg-Hooijmeijer denkt dat de klad erin kwam toen er niet meer stilgestaan mocht worden op de Kerkweg. "Je kreeg direct een bekeuring. Toen is het verzet naar de Lagendijk ter hoogte van de stoep naar de Havenkant gegaan. Maar daar heeft het nooit echt gelopen".
We sluiten de Meidenmarkt-reeks af met een gedicht van Ridderdichter Elly Mans-Los dat staat op de achterkant van fietsknooppuntbord 57. Het gedicht komt ook voor in het bundeltje Ridderkerkse Poëzieroute (www. deridderdichters.nl).
Rust even uit bij dit bord u bent in het centrum aangekomen
een oud verhaal zorgt voor wat dromen
zodat u heerlijk rustig wordt
Meidenmarkt, zo heette deze stoep
een stoep vol kansen voor jeugd, die wilde sjansen
op en neer liep je op die stoep
Kansen liepen hier niet stuk
voor wie de liefde wilde delen
was er keus uit velen hier begon je geluk
Het centrum is gebleven
de meidenmarkt bestaat niet meer
er rijdt nu veel verkeer
zo verandert het leven
Dick de Winter.