De geschiedenis van het ziekenvervoer in ons land is veelzijdig. Veel instellingen, personen en bedrijven hebben zich er voor ingezet, soms naar aanleiding van een ongeval. Zo besloot de nog jonge eigenaar van een autobedrijf in Zuid-Holland in 1963, na nauw betrokken te zijn geweest bij een ongeluk, een ambulance aan zijn bedrijf toe te voegen.
Rob van de Merwe vond goede verbindingen een noodzaak voor optimale bedrijfsvoering. De eerste ziekenwagen -de Peugeot- had nog geen mobilofoon maar de daaropvolgende, nog in 1963 wel. Dit was overigens een Storno.
Een ziekenvervoerbedrijf was geen vetpot. De gemeente betaalde na een moeizame kruistocht een klein bedrag van 5 tot 10 cent per inwoner,voor het ziekenvervoer. Patiënten (ook ziekenfondspatiënten) moesten een soort 'eerste aanslag' zelf betalen aan de verpleger. Dit was een bedrag van ongeveer ƒ1,85; Bovendien moeten ze een formulier tekenen, dat ze van A naar B waren vervoerd: Dat was natuurlijk niet altijd mogelijk, bijvoorbeeld als de patiënt bewusteloos was. Een gesanctioneerde rit leverde dan een .vast bedrag op van de ziektekostenverzekeraars; onafhankelijk van de tijd van de dag of het gereden aantal kilometers. Niettemin bleef ieder jaar een aanzienlijke post oninbaar.
De verplegers.
In 1964 veranderde Van de Merwe in overleg niet zijn personeel de naam van de ziekendienst in Ridderkerkse ongevallen- en Ziekendienst. Hij investeerde ook in de: relatie met huisartsen, ziekenhuizen en ziekenfondsen,alhoewel er geen sprake was van concurrentie in het verzorgingsgebied. Zijn public relations-instinct motiveerde hem daar echter toe. Zo liet hij geplastificeerde kaartjes maken, die pasten in een zogeheten SUCCES-agenda. Op deze kaartjes stonden naast de namen en telefoonnummers van ziekenhuizen en ziekenfondsen in de omgeving van Ridderkerk, de belangrijkste namen van de Ridderkerkse Ongevallen- en Ziekendienst. Op dat kaartje stond dat Rob van dé Merwe directeur was, W.A. Noordzij chef ziekenvervoer, ex-hospik H. Schut zijn waarnemer en H. de Jong eerste verpleger. Detail hierbij is dat er bij de Ridderkerkse Ongevallen- en. Ziekendienst geen echte verpleegkundigen werkten. Ze hadden enkel de opleiding elementaire ziekenverpleging van het Rode Kruis. Als ze dienst hadden, zaten ze veel thuis. Daarmee konden ook de kosten beperkt worden.
Dit artikel werd geschreven door dr. Hans Waldeck en drs. Thijs Gras.
Vervolg Het ziekenvervoer in Ridderkerk deel 3.