De muziektent aan de Willemstraat.

Die Lekboot vond ik een onbegrijpelijk wereldwonder. Die stampende zuigerstangen en die op en neer dansende onderdelen, waaruit stoom ontsnapte, kon je zomaar vanaf het dek bekijken. Ja, je kon zelfs zien hoe zwarte mannen grote schoppen kolen op het vuur gooiden.
De rivierkant langs de Noord, de "ka" noemden we dat, oefende grote aantrekkingskracht uit op de jeugd. Je moet er nu niet meer aan denken hoe gevaarlijk het was om stiekem op die ongemakkelijke gladde keien in het water te ploeteren. In je onderbroekje natuurlijk, want van een zwembroek hadden we nog nooit gehoord. Bestonden toen niet eens, geloof ik. Na de ploeterpartij moest de onderbroek in het gras opdrogen, want je kon moeilijk met zo'n nat ding thuiskomen.

Voetballen.

De Willemstraat was, naast de dijk, de belangrijkste levensader van Slikkerveer. We speelden er de spelletjes. Ons favoriete spel was voetbal en dat mocht nou juist niet op straat. En misschien daarom deden we dat zo graag.
Fanatiek werd er gestreden, want, hoe het allemaal tot stand kwam is een raadsel, we hadden clubwedstrijden! De Ringdijk tegen de Willemstraat bijvoorbeeld. De Ringdijk had S.D.O, wat staat voor Samenspel Doet Overwinnen en de Willemstraat had D.V.O., = Door Vrienden Opgericht. De vijandelijke Ringdijkers noemden ons smalend Draven Voor Opdenbrouw, dat was die gezette wijkagent, die ergens in de Willemstraat woonde.
Al voetballend werd er altijd opgelet of er in de verte soms een agent aan kwam fietsen. Was dat het geval dan riep iemand "pliessie" !! en dan stoven we weg om een schuilplaats achter een muurtje te vinden, maar nooit zonder de bal mee te nemen. We hadden wat dat betreft leergeld betaald, want "pliessie" Jan de Wind had eens een bal van ons afgepakt en meegenomen. Dat bracht diepe droefenis in de Willemstraat.

Muziektent.

Een markant punt in onze straat was de muziektent, die in de ronding stond waar nu die mooie vijver is. Het was een eenvoudige, ronde kiosk, die in de avonduren door vrijwilligers, meest muzikanten van Harmonie Slikkerveer, was gebouwd. Om aan geld voor materialen te komen werd huis aan huis gecollecteerd. Het werd een succes en er is veel plezier aan die tent beleefd.
Nog levendig staat me voor de geest, dat de zomeravondconcerten door een massa mensen werd bijgewoond. Oergezellig was dat. Tijdens de muziek mochten we niet lopen, laat staan draven. Daartoe stond of Jan de Wind of Opdenbrouw bij de tent geposteerd en we hadden het hart niet om een poot te verzetten. Was een muziekstuk uit, dan draafden we weer als gekken om de tent om plotseling weer stokstijf te staan als de muziek weer begon. Jaja, we hadden groot respect voor de "pliessie".

Vervolg Jeugdherinneringen van Joost van Beek deel 3.