Het gebouw van Klavarskribo in Slikkerveer.

Veel later, toen de muziektent afgebroken was, verrees in het Electropark een nieuwe muziektent, maar dat werd een grote mislukking. Het monsterlijke ding had de vorm van een grote schelp, waarin absoluut niet te spelen was. Het betonnen geval verfomfaaide op een brute manier de orkestklank en bleek onmiddellijk bestemd voor de sloophamer. De tent verdween dan ook, door weinigen betreurd.
In kinderogen zijn bepaalde dorpsfiguren grootheden, zoals de eerder genoemde IJs Verveer, de Lekbootkapitein en "pliessie" Opdenbrouw.
Vlak ook ijscoboer Van Dam niet uit met zijn effen gezicht. Voor 1 cent kon je een miezerig puntijsje kopen, maar voor 5 cent had je een flinke vierkante pot gelig ijs en als Van Dam een goeie bui had, kreeg je er een kop op.

Koerselman.

Een andere grootheid was het hoofd van de Nutsschool, mister Koerselman. Gek, dat we allemaal mister zeiden in plaats van meester en nog gekker is dat we niet gecorrigeerd werden. Mister Koerselman dwong respect af en had gezag. Niet alleen bij de jeugd, maar ook bij zijn leraren, van wie mister de Bilde onze favoriet was omdat hij wel eens met ons ging voetballen.

Klavarskribo.

Een krachtpatser van de eerste orde was, in mijn kinderogen althans, de directeur van Smit Electro, Cor Pot. Die man had in zijn vrije tijd, of misschien ook wel onder werktijd, dat weet ik niet, het muziekschrift Klavarskribo uitgevonden. Hij liet niets na om zijn vinding, een inderdaad geniale, wereldkundig te maken.
Hij huurde eens zelfs het concertgebouw in Amsterdam af om er een demonstratie te geven. Eén der optredende demonstranten, u raadt het al, was de schrijver van dit historisch verhaal, die als 10-jarige saxofoon speelde in de Harmonie Slikkerveer.
Ik mocht een moeilijke solo spelen, die ik van het oude muziekschrift had geleerd en best uit mijn hoofd kon spelen. Dat deed ik toen dan ook, hoewel ik op mijn lessenaar een stuk klavarskribo had.
Het was dus eigenlijk een nepoptreden, dat moest bewijzen, dat klavarskribo niet alleen doeltreffend was voor orgel en piano, maar ook voor niet klavierinstrumenten wat, zoals bekend, absoluut niet het geval was.

Ondergewaardeerd.

Maar een gemakkelijke muziekleesmethode voor niet-professionele muziekbeoefening op klavierinstrumenten is het zeker wat ik aan het eind van mijn jeugdherinneringen nogmaals met klem wil benadrukken is, dat het ondergewaardeerde Slikkerveer, tot mijn grote ergernis door onverlaten wel eens Slik en Bagger genoemd, het deftige Ridderkerk in meerdere zaken naar de kroon stak.
Wij hadden onze markante figuren, aanlegveren en Klavarskribo. Enne .... ijscoboer van Dam natuurlijk. Mét zijn effen gezicht.