Boekje nr. 63 (2015) van de Stichting Oud Ridderkerk handelt over de scheepswerven langs de Noord en de Maas van Dordt tot Rotterdam. Eén van de scheepswerven die in het boekje werd besproken was gevestigd in Slikkerveer en droeg de naam: NV Internationale Scheepsbouw Maatschappij "DeMaas"/"Intermaas" en ontstond omstreeks 1917.
Over deze relatief onbekende werf vond Huib van Vliet inhet maandblad "Het Schip"  (mei 1926) een uitgebreid  artikel en schreef de volgende samenvatting: "De werf"De Maas''/"Intermaas" verdient het zeker dat in bredere  kring de aandacht op dit weliswaar jonge, maar daarom  niet minder belangwekkende bedrijf wordt gevestigd. Lag het eerst in de bedoeling van deze scheepswerf zich speciaal bezig te gaan houden met het bouwen van betonnen schepen, al snel bleek dat dit soort schepen technisch en financieel geen enkele toekomst had. Er werden grote verliezen geleden en noodgedwongen ging men verder met de bouw van stalen schepen; ook zag men toekomst in het vervaardigen van constructiemateriaal.Al snel werden nieuwbouworders van bekende rederijen verkregen, waaronder een vrachtschip voor de Rotterdamsche Lloyd en een vrachtschip met kleine passagiers accommodatie voorde Koninklijke Paketvaart Maatschappij (KPM). Deze orders werden tot volle tevredenheid van de opdrachtgevers uitgevoerd. Mede door de goede kwaliteit van het werk werden ook belangrijke orders voor uitvoering van constructiewerken ontvangen. Zo werd in 1925 gewerkt aan de bouw van diverse drijvende kranen (waarvan één met een hefvermogen van 300 ton) en aan een kolen verlaadbrug met kolen transportbanden. Nog voor dat deze orders waren afgebouwd ontving men opnieuw een order van de KPM. Ditmaal mocht men voor die bekende rederij zelfs een viertal vracht- en passagiersschepen bouwen. Dat de werf deze order had ontvangen was te danken aan de technische bekwaamheid van de bedrijfsleiding. Ook waren de vaste lasten van deze werf lager, wat mede kwam door de lagere lonen die "op den dijk" in Slikkerveer betaald werden.
De werf is zeker niet klein te noemen; het terrein omvat zelfs 4 hellingen, waarvan 2 stuks van 500 voet en 2 stuks van 300 voet. Daarnaast zijn er nog een drijvende kraan van 100 ton, 7 "loopkranen", een scheepsbouwloods, smederij , draaierij, bankwerkerei en meerdere timmerloodsen. Dit alles stelt de bedrijfsleiding in staat met succes mee te dingen naar grote opdrachten; ook voldoet men hierdoor aan de hoogste eisen die de huidige techniek stelt. In financieel opzicht slaat deze werf ook geen slecht figuur. Zo bedroeg de exploitatiewinst over 1924 ruim fl. 254.000,--, terwijl het resultaat over 1925 met een winst van ruim fl. 171.500, zeker ook goed te noemen is. Als het bestuur van deze werf de financiële zaken goed in de hand weet te houden zal deze jonge, maar voor de toekomst veelbelovende werf de verwachtingen, die van haar zowel technisch als financieel gekoesterd mogen worden, ten volle kunnen verwezenlijken.
Niet alleen bij diverse rederijen was men van de geleverde kwaliteit van het werk op de hoogte. De Marine had ook vertrouwen in de werf en men bestelde in de jaren 1931/1932 een tweetal mijnenleggers voor de inzet in Ned. Indië. Voor de KPM was men bijna de "huiswerf'; er werden voor die rederij ongeveer 17 schepen gebouwd. Half april 1937, na de oplevering van het schip "Minjak", werd besloten de werf te sluiten. Alle 70 werknemers verliezen daardoor hun baan. Tijdens de drukste periode had de werf zelfs ruim 200 werknemers in dienst.