Een Ridderkerkse tegel uit de oude doos.

In de aanloop haar het vijftigjarig bestaan van de Stichting Oud Ridderkerk laten we de geschiedenis van onze organisatie de revue passeren. Wie waren de mannen van het eerste uur? Bij deze vraag stuitten we allereerst op de naam van Wim van Gent, de markante eerste voorzitter van de stichting. Wim van Gent is een van de oprichters van de Stichting Oud Ridderkerk. Hij overleed in 2012. In 2005, bij het veertigjarig bestaan van de Stichting, keek hij terug op die voortrekkerstijd. Het interview van Johan Kruithof met hem staat afgedrukt in het gedenkboek Veertig jaren Uitgelicht. We brengen gedeelten van het gesprek hier graag nog eens onder uw aandacht.
'In 1963 was er een tentoonstelling georganiseerd genaamd: 'Oud en Nieuw Ridderkerk' . Enige personen die nauw bij de organisatie betrokken geweest waren, vonden dat er in Ridderkerk waardevolle aspecten van het verleden voor het nageslacht verloren dreigden te gaan. Daaruit werd het idee geboren een historische vereniging op te richten. De Zeeuw, dat was het hoofd van de boekhouding van de gemeente die in het huis naast Rustburgh woonde, het huis van ds. Wentsel, stelde voor om te stemmen om een bestuur te vormen. Het zou bestaan uit de heer de Zeeuw, mr. Van der Burg en ik. De Zeeuw wilde wel penningmeester worden en Van der Burg secretaris. Nou, toen bleef de voorzitter over en dat werd ik. Wij vormden dus het hele bestuur van de Stichting Oud Ridderkerk. We zijn (in 1965) naar de notaris geweest om een akte op te laten maken. We moesten ook een onderkomen hebben en donateurs. Nou was er aan de Lagendijk naast de begraafplaats een huisje vrij. Er woonde niemand in en ik ging naar Cor van den Berg, de wethouder en vroeg of wij dat huisje mochten hebben. 'Natuurlijk joh', zei hij en we kregen het te huur voor een paar gulden per jaar. Zo ging dat toen. Maar je moet toch wat doen en dus schreef Van der Burg af en toe een stukje in de krant. Ik weet niet meer hoeveel donateurs we hadden maar we vonden dat we ook voor hen wat moesten doen en toen hebben we dat bekende ovaaltje met dat tekeningetje en dat gedichtje van Ridderkerk voor ze laten drukken, dat kregen ze gratis.
Het volgende wat we deden was oude ansichtkaarten laten herdrukken. Veertien oude kaarten in en oplage van enkele honderden stuks. Ze trokken alleen krom, ja daar kon ik ook niks aan doen. Ik heb er nog liggen. We moesten dat pand wel opknappen , maar mensen hadden we daar niet voor. Van der Burg en ik hebben daar eerst de vloer uitgebroken en vol beton gereden. Van de gemeente kregen we wat geld maar dat was maar een paar gulden. Voor de verbouwing hebben we materialen van het bedrijfsleven gehad, beton, stenen enz. Maar van wie weet ik niet precies meer. Maar er was niemand die zei  hoe we het moesten doen, we hebben het maar een beetje oud gehouden. Maar als zoiets van twee of drie personen afhangt dan sterft het en dus ging het niet goed met de stichting. Door mijn drukke baan heb ik het eerlijk gezegd ook een beetje laten versloffen.In 1979 onder het energieke voorzitterschap van architect Arie Stout en anderen kwam een opleving die resulteerde in.de herbouw van de Singelschool tot een ruimte die samen met het huis van het voormalige schoolhoofd De Weerd het nu bekende onderkomen van de Stichting Oud Ridderkerk werd. Daarover een volgende keer.