De ijsbaan van Slikkerveer in 1887.

Hoewel het voor de geschiedenisliefhebbers in onze woonplaats ongetwijfeld “oude koek” zal zijn lijkt het ons toch aardig om in deze weken van ijs en ijspret onderstaande gebeurtenis nog eens voor het voetlicht te halen.
In 1887 vonden in Slikkerveer nationale en ook internationale schaatswedstrijden plaats. Voor het dorp Slikkerveer een bijzondere gebeurtenis. Reeds op 13 februari 1886 bracht burgemeester Kruijff de bewoners van Ridderkerk middels een publicatie op de hoogte van het op hande zijnde evenement. 
Het ging gebeuren in de polder "Donkersloot" waar de Stoombootrederij Fop Smit & Co een ijsbaan in orde had gemaakt. De baan was een zogenaamde hoefijzerbaan van 1609 meter (één mijl). De baan was gelegen op 4 á 5 minuten afstand van de aanlegplaats van de stoomboten. De organisatie was door de Nederlandse Schaatsenrijdersbond in handen gegeven van de "IJsclub Kralingen en Omstreken".
Begin januari 1887 kwamen de kranten, Rotterdams Nieuwsblad, het Vaderland, de Katholieke Illustratie en de Nieuwe Rotterdamse Courant, met beschouwingen over de aanstaande wedstrijden. Met al deze belangstelling stond Slikkerveer meteen op de wereldkaart.
De ijsbaan of ijsvlakte was uitgezet op een laag water van 60 cm hoog en was goed ingericht. Bij het gedeelte van de baan langs de hoge dijk van de Woudepolder was de toegang tot de wedstrijden gratis, behalve in het middengedeelte van de baan, waar de toegangsprijs 25 cent was. Voor de veiligheid was de rivierkade niet toegankelijk voor het publiek. Het beroep van baanveger was alleen toegestaan op het gedeelte van de baan dat gratis toegankelijk was. Tevens was het verboden zich op het ijs te bevinden met ijsschuiten, tikkers, arrensleden, priksleden of andere voorwerpen.
Er was een tent geplaatst van 8 bij 10 meter, waar mogelijk de kleine glaasjes konden worden genuttigd. Op de wedstrijddagen was er in de middag tussen twee en vier uur een optreden van de muziekkorpsen van het Regiment Jagers uit ’s Gravenhage en van het Regiment Huzaren uit Haarlem.
Voor de pers waren de Rijkstelegraafkantoren van Ridderkerk en Slikkerveer onafgebroken geopend van ‘s morgens negen uur tot ’s avonds zeven uur voor berichtgeving over de wedstrijden.

Hoe kwamen de mensen naar Slikkerveer en weer terug?

De stoombootrederij Fop Smit & Co zou op beide wedstrijddagen van Rotterdam en Dordrecht naar Slikkerveer 20 á 25 extra diensten laten varen. De hoop was ook dat H.M. de Koningin met het prinsesje een bezoek zou brengen op één van de wedstrijddagen. Terwijl een speciale aanlegplaats in de onmiddellijke omgeving van de banen H.M. in staat zou stellen zich rechtstreeks per slede naar haar verblijf te begeven.
De vorst zette nu goed door, wat betekende dat de scheepvaart wegens zware ijsgang werd gestaakt. Dus ook de schepen van de Stoombootrederij Fop Smit & Co, die de toeschouwers vanaf Rotterdam en Dordrecht zouden vervoeren. Er werd aanbevolen om per rijtuig naar Slikkerveer te gaan of te voet van Hillesluis langs de Maasdijk (Ringdijk) hetgeen een tocht van twee uur zou betekenen.
Met een weeromslag van lichte dooi en ijzel werd alles ineens anders. De dijken werden spiegelglad en het werd moeilijk voor de koetsiers. De rijtuigen met één paard hadden het voordeel dat het paard in het spoor kon lopen. Voor sommige koetsiers met twee paarden was het gewoon te gevaarlijk. Door het vallen van sommige paarden ontstonden er daardoor opstoppingen van rijen koetsen. Mogelijk waren dit de eerste files in Ridderkerk.
Op dinsdag 4 januari was de baan door de Nederlandse Schaatsenrijdersbond onderzocht en spiegelglad bevonden. Daarop werd besloten dat de wedstrijden op de daarop volgende vrijdag en zaterdag zouden plaatsvinden. Tot het tijdstip van de wedstrijden was de ijsbaan voor het publiek vrij toegankelijk. Duizenden mensen zijn naar Slikkerveer gekomen, zelfs vanuit Leiden, om zich over te geven aan de schaatssport. Toen kwam er een periode van teleurstellingen. Op de geplande datum was het ijs door de weersomstandigheden onbetrouwbaar geworden en dus werd alles afgelast. Op 17 januari zag het er beter uit en werden de nodige voorbereidingen getroffen. Deze verbetering was echter van korte duur. Onder zeer slechte weersomstandigheden gingen de wedstrijden op 19 januari van start. Aan de baan hielden 50 man van het Regiment Pontonniers uit Dordrecht onder commando van de luitenant Hector de wacht om het sterke gedrang bij de wedstrijden te voorkomen.

De internationale deelnemers.

Aangemeld hadden zich 37 rijders onder wie de Engelsen Tebbutt en Tebbit, de Noor Walfried en Hagen, de Duitsers Gronemann en Strathus. De Noor Haraid Hagen verschijnt op koperen schaatsen. Hij is naar Slikkerveer gekomen en niet naar Hamburg gegaan waar ook internationale wedstrijden waren. De hoofdprijs was daar echter 90 gulden terwijl in Slikkerveer 600 guldens te verdienen waren. Van Nederlandse zijde waren er schaatsers uit Holland, Groningen en Friesland. Van de 37 schaatsers die hadden ingeschreven kwamen er twaalf niet opdagen.
De z.g. "Heeren-liefhebbers ", de amateurs, hebben hun wedstrijd nog kunnen rijden. De winnaar van de beker werd Charles Goodman Tebbutt. De beste Nederlander was W.J. van Vollenhoven uit Kralingen. De afstand die gereden werd was de mijl, 1609 meter, en de tijd van de winnaar was 3.57.00 min. Dat de eerste kampioen bij een Nederlands kampioenschap de Engelsman Tebbutt was is bijzonder en dat dit in 1887 te Slikkerveer gebeurde is uniek.
De wedstrijd voor profs werd afgelast omdat het ijs ten gevolge van de ingezette dooi inmiddels compleet was stuk gereden. Aldus het relaas over de schaatswedstrijden in 1887. Ook toen al weer met soms zware vorst en plotselinge dooi.