Vanaf 23 maart zal de nieuwe wisselexpositie over “Ridderkerk en de Tweede Wereldoorlog” te zien zijn in de Oudheidkamer. De reeds 2 jaar geleden geplande tentoonstelling, destijds ter gelegenheid van het 75-jarig Bevrijdingsfeest, moest om de alom bekende reden worden afgelast. De mensen, die zorg droegen voor de opbouw van het geheel waren zelfs genoodzaakt om de reeds volledig ingerichte expositie weer af te breken, toen er weer sprake was van een ingevoerde lock-down. Juist daarom wordt uitgekeken naar dit gebeuren, waar t/m 28 mei jong en oud ongetwijfeld meerdere bezoeken nodig hebben om alles te kunnen beleven. Voor de scholen is er een speciaal programma, dat door de medewerking van Ridderkerkers, die de oorlogsgebeurtenissen aan den lijve ondervonden de bezoekers de gelegenheid geven om naar hun verhalen te luisteren en natuurlijk naar aanleiding daarvan in gesprek te gaan met hen. Juist nu, in een tijd, waarin het begrip oorlog en de verschrikkingen, die dat met zich meebrengt, zo nabij komt, is een bezoek aan de Oudheidkamer dè gelegenheid om te ontdekken wat de jaren 1940-1945 voor onze bevolking hebben betekend. 

Zaterdagmiddag 26 maart…………….een volle Trouwzaal met medewerkers van ons museum èn onze burgemeester Anny Attema, die door haar aanwezigheid extra luister bijzette bij de opening van de expositie, die eigenlijk 2 jaar geleden had moeten plaatsvinden. Niet voor niets kwamen voorzitter Jan Verhoeven en de burgemeester met de herinnering aan de helaas een jaar geleden overleden Ger de Jong, die met zijn militaire verleden en keur van activiteiten en functies grote bekendheid genoot……………. Onze burgemeester was blij, dat we elkaar weer konden zien en mochten aanraken na een tijd van isolatie en verwijdering en sprak haar waardering uit, dat de tentoonstelling juist nu zo actueel is, omdat op een afstand van 2000 km (Lissabon ligt op gelijke afstand als Kiev ) een oorlog wordt gevoerd, die voor ons zo tastbaar is. Na bezielende woorden was er een half uur een optreden van “The Forces Sweathearts” die het publiek verwenden met tophits uit de oorlogsjaren. Bij het “Que Sera” en “We’ll meet again” werd dan ook uit volle borst meegezongen, waarna een welverdiend applaus klonk en een ieder zich spoedde naar de Douma Zaal om het uitgestalde te  aanschouwen……………..

Twee jaar geleden ontving de Kledingbank van Ridderkerk een trouwjapon met de boodschap dat dit  de achtergelaten japon was van een joodse bruid. De naam van de gever werd niet genoteerd. De japon is bij de Kledingbank met zorg bewaard, omdat men een bijzonder verhaal vermoedde. Toen de belemmeringen van corona waren opgeheven, ging een medewerkster op zoek naar een goede bestemming voor de japon. Dat werd de Stichting Oud Ridderkerk. Bij de werkgroep collectiebeheer werd de japon in bewaring genomen. 
De tentoonstelling Ridderkerk en de Tweede Wereldoorlog van 24 maart t/m 28 mei 2022 in de Oudheidkamer bood een goede gelegenheid de japon te tonen en te vragen of iemand wist wie de bruid is geweest. Zou degene die de japon gebracht had nog te achterhalen zijn? Als we een naam of een adres zouden weten, dan kon een zoektocht op digitaal Joodsmonument ons verder uitsluitsel geven. 
Zou het de japon zijn geweest van een joodse bruid die in de oorlog was getrouwd of nog zou trouwen? Zou het mogelijk zijn dat zij haar japon bij buren of vrienden had gegeven met de bedoeling hem na de oorlog weer op te halen?  Deze gedachten speelden door ons hoofd. De Combinatie, RTV Ridderkerk en RTV Rijnmond wilden ons helpen en hebben aandacht geschonken aan de oproep van de Stichting Oud Ridderkerk en de Kledingbank van Ridderkerk. 
Dat had succes. Al snel ontving de Stichting Oud Ridderkerk een brief waaruit bleek van wie de japon is geweest en hoe die bij de Kledingbank terecht is gekomen. 
Wie heeft de bruidsjapon gedragen?

Judith Iydys Zaller.

Haar naam is Judith Iydys Zaller. Ze werd op 21 augustus 1921 in Rotterdam geboren. Zij bleef enig kind. Zoals het voor de oorlog in Rotterdam gebruikelijk was, verhuisde het gezin enkele malen. Haar ouders hadden een kleermakerij aan huis. De oorlog brak uit. In 1942 werden haar vader en moeder naar Westerbork gestuurd. Judith kon in 1942 op tijd onderduiken bij een familie in Pernis. Haar ouders hadden minder geluk. Zij werden in Auschwitz vermoord. In 1945 stond Judith als 23-jarige zonder familie alleen op de wereld. 
Judith leerde Leendert ’t Hart kennen. Hij was in 1920 in Pernis geboren. Op 2 februari 1949 traden ze in Rotterdam in het huwelijk. Judith heeft haar trouwjapon waarschijnlijk zelf gemaakt en ze heeft hem haar hele leven bewaard. Het echtpaar ging in Bolnes (gemeente Ridderkerk) wonen. Zij sloten zich aan bij de Gereformeerde Kerk in Bolnes. Leen werkte o.a. bij Scheepswerf Verolme en bij Scheepswerf Boele als ketelmakersbaas. Vanwege het werk woonden ze enkele jaren in Brazilië. 

"Mijn lieve, trouwe man en levenskameraad is na een moeilijke tijd in alle rust aan zijn laatste reis begonnen", schreef Judith in de overlijdensadvertentie in 2001. Judith werd 86 jaar. Op 21 maart 2008 volgde zij hem na een voor haar moeilijke laatste levensperiode. Zij werden begraven op begraafplaats Vredehof. De executeur testamentair en zijn vrouw hebben de jurk en het trouwboekje bewaard omdat zij het verhaal erachter kenden. Toen zij gingen verhuizen hebben zij de jurk door een vriendin naar de Kledingbank van Ridderkerk laten brengen. Zij hadden gehoord dat er mensen waren die van mooie oude stoffen nieuwe creaties maakten en ze hoopten dat de japon zo een nieuw leven zou krijgen
Bron: www.joodserfgoedrotterdam.nl
Brief en mededelingen van ds. C. Versteeg en anderen.

Els de Winter.