Een machtig mooie plaat van Bolnes B1. Arie Troost (2e staande vanaf rechts), Jan van Hees (uiterst links gehurkt) en klasbak Koos van Weijen (beide handjes ondersteuning zoekend op het gras) speelden later de meeste wedstrijden in het keurkorps van Bolnes. 

 

Zaterdagmiddag 19 maart 1966. Het is feest aan de lange zijde van de Mauritsweg! Rijsoord stuurt Maasdam met een 5-1 nederlaag naar huis. Henk Bestebreurtje schiet onbedaarlijk hard de 3-1 achter doelman Kranendonk. Arbiter Vink staat er met z’n neus bovenop. Rijsoord gaat vanmiddag kampioen worden en speelt volgend seizoen in de 3e klasse. 

 

 

Elf strijders van Slikkerveer uit het kampioenselftal van 1956. De clubvlag wappert sierlijk boven het hoofd van Aart van Pelt. Paul Ambachtsheer (links staand) en Nico van der Spoel (2e van rechts staand) showen hun bezwete shirts. Doelman Bas van Vugt laat de spanwijdte van zijn machtige rechterkeepershand zien.

 

ASWH-RVVH. Het is 18 maart 1972. RVVH formeert de ‘muur’. Van links naar rechts zijn Daan van Hamburg (5), Han van Loon, Kees Steketee (7), aanvoerder Arnold Monster, Jan Schouten (4), Johan Lagendijk (8) en Piet van der Spoel uiterst rechts in afwachting op het fluitsignaal van de dominante arbiter Van Laar. Dik 1500 toeschouwers zien ASWH vanmiddag met 2-1 winnen.

 

Ridderkerker Jan de Jong werd kampioen van Dordrecht.

Uiterst rechts begeleidt Jan de Jong de aan het hoofd gewonde Rijsoord-speler Kees van de Berg naar de kleedkamer.

 

Zaterdag 17 mei 1969.


Bloed aan de paal? Nee, aan de schedel. We zien het verbonden hoofd van Kees van de Berg. Het is  toevalligerwijs ook de kruin van de bloedfanatieke rechtsback van Rijsoord dat deels schuil gaat achter een witte tulband. Dat belooft doorgaans niet veel goeds. Volgens de aanwezige verslaggever is zijn hoofdwond kennelijk ook nog niet goed uitgeslapen want het is een gapende… Nu is het bij helder zicht al lastig om de beginpunten van een ritssluiting te vinden, laat staan bij half verblinde ogen, vanwege een in de gauwigheid in elkaar geflanst stuk noodverband. Maar bikkel Kees is gelukkig nog mans genoeg om eerst z’n trainingsjack dicht te ritsen. Een deken om de rug geeft wat extra warmte en vangt wellicht nog wat bloedspatjes op. Het zijn niet de minste broeders die Kees richting de safety zone dirigeren. Wie zijn deze ‘Samaritanen’ op deze aangrijpende plaat rondom het slachtoffer. Links trekt Aart van Dijl het deken strak aan. Als succestrainer gaf hij het stokje dit seizoen over aan Jan Isendoorn. Maar Aart voelt zich nu toch geroepen om even bijstand te verlenen aan één van zijn oud-cracks. Zijn blik in de lens insinueert bedenkelijke lichaamstaal. Iets in de trant van: ‘Moet dat nou, zo’n foto op dit moment’? De man met de knoestenkop is verzorger Dirk van der Poel. Dat zie je niet vaak meer vandaag de dag. Een medicijnman op een paar gele wereldklompen. Dirk woonde aan de Mauritsweg en nam nooit de hoofdingang bij de club maar sneed altijd af via zijn eigen loopplank over het naastgelegen slootje. Op zich ook wel begrijpelijk met zulke kolossale klompen. Het gezicht van de verzorger weerspiegelt de indruk die een verzorger typeert: zorgelijk! Maar uiterst rechts hobbelt er weliswaar een kleine maar toch best wel grote meneer mee. Het is Jan de Jong. Vandaag fungeert Jan tijdens de bekerwedstrijd tegen Monster (1-0) als tijdelijke elftalleider. Nou één van je eerste taken is dan met de geblesseerde meelopen richting kleedkamer. Jan de Jong ’s leven is volledig ingevuld door twee dingen: voetbal en tuinieren. Als voetballer zette Jan zijn eerste noppen in het modderveld bij de watertoren van Slikkerveer. „Ik speelde daar in B1 en A1 en kwam niet hoger dan Slikkerveer 2. Later bij het veld aan de Veerweg, vlakbij het pontje, heb ik daar met Gerrit Boomgaards nog het eerst opkomende gras met een zeis gemaaid.” Omdat Jan veronderstelde bij Rijsoord een grotere kans te maken om het eerste te halen verkaste hij naar Rijsoord. „Daar speelde ik vijf keer in het eerste en alle vijf wedstrijden gingen verloren.” Bij Rijsoord groeide hij uit tot een meer dan gerespecteerd leider en vooral jeugdtrainer. „Wat ze tegenwoordig met z’n tienen doen deed ik toen in m’n uppie.” Jan bleek vooral organisatorisch veel in z’n mars te hebben. Vanuit de KNVB ontving hij ooit een eervolle vermelding vanwege zijn kwaliteiten. Ook was hij de initiator achter diverse toernooien waarvan sommige speciaal georganiseerd ten bate van het poliofonds. Na Rijsoord vertrok de welbespraakte De Jong naar Spartaan’20 en daarna vervolgde hij zijn loopbaan als hoofdtrainer bij het Dordtse Merwede. Daar behaalde hij het grootste succes als voetbalcoach: het winnen van de Dordtenaar-cup! Gerenommeerde clubs als VVGZ, Alblasserdam en Heerjansdam werden onderweg uitgeschakeld door de voetbaldwerg Merwede. In de finale klopte Merwede de torenhoge favoriet Papendrecht met 1-0. „Na afloop kwam hun trainer Maarten de Keizer de alvast meegenomen champagnefles aan óns overhandigen. Dat vond ik een onvergetelijk gebaar. En zo ben ik nog altijd de enige Ridderkerkse voetbaltrainer die zich kampioen van Dordrecht mag noemen.” Na nog een jaartje de jeugd van Spartaan’20 op de woensdagmiddagen te hebben getraind belandde hij nog een seizoen bij de zondag-voetballers van Bolnes. Omdat Reinier Kreijermaat alsnog onverwacht naar Meeuwenplaat verkaste werd Jan gevraagd de ontstane vacature in te vullen. „Het werk dat Rein bij Bolnes verricht heeft heb ik af kunnen maken”. En op z’n tuiniers: „Wat al prima ingezaaid was heb ik mogen oogsten.” Het theepresenteerblaadje met de kampioensfoto van Bolnes erop is nog altijd een trots aandenken in huize De Jong. Na Bolnes keerde Jan uiteindelijk terug bij zijn eerste liefde Slikkerveer waar hij nog drie seizoenen als trainer van de B-selectie de scepter zwaaide. Zo maakten zo’n beetje alle voetbalclubs uit Ridderkerk, behoudens RVVH, kennis met de kwaliteiten van de humorvolle tuinman uit Ridderkerk. 

 

Matchday aan de Kievitsweg! Bolnes speelt vanmiddag een thuiswedstrijd. De controle bij de ‘zebra-poort’ is streng. Leden gratis toegang! Nog lootjes kopen voor de jeugd? Fijne wedstrijd!

 

Schitterend duel om de bal tussen Dammes Dorsman (midden) van Rijsoord en Henk van der Meulen (links) van ASWH. Rechts kijkt Ambachter Ab Ritmeester belangstellend naar dit duel. Tussendoor is nog het gezicht van Rijsoordenaar Leo Lagendijk zichtbaar.

 

 

Wat een plaatje! Slikkerveer speelt thuis aan de Veerweg. Vanaf de ‘kade’ kijken heel veel toeschouwers gratis mee of de keeper deze voorzet onschadelijk gaat maken. Het toegangsloket op de Veerweg diende op last van de gemeente naar het lager gelegen voetbalterrein verplaatst te worden. Gevolg: veel hoger staande zwartkijkers!

 

 

Cor Troost (links) van RVVH haalt met buitenkantje rechts hard uit. Ploeggenoot en de bij vlagen geweldige linkerspits Joop Huizer ziet het gebeuren. In de verte controleert Arnold Monster het gebeuren en blaast Groote Lindt-speler Ad van Veen (zwarte broek) even uit.

 

 

(Jerry) Kruit aan de bal? Dan dreigt er gevaar!

Acht geconcentreerde voetbalogen.

 

Zaterdag 11 augustus 1973. 

RVVH-Slikkerveer 1-2.
 

Volgens de correspondent spelen RVVH en Slikkerveer voor het eerst sedert 12 jaar!!! weer eens een oefenwedstrijd tegen elkaar. Een vriendschappelijk duel dat zich afspeelt voor maar liefst 1500 toeschouwers! De rivaliteit tussen beide Ridderkerkse ploegen zat met name in de periode hiervoor best diep geworteld. Halverwege de jaren zeventig ebde die sportieve ‘vijandschap’ langzaam weg en werd het kennelijk ook weer eens tijd voor een rechtstreekse confrontatie.
We zien een kostelijk fotofragment dat eigenlijk álles weergeeft wat de vier hoofdpersonen ook daadwerkelijk seizoenen lang qua talent in hun mars bleken te hebben.
Links de altijd voor dreiging zorgende, met nummer 7 op de broek, Jerry Kruit. De kleine clowneske publiekslieveling. Dribbelaar pur sang! Balletje aan de voet, wachten op instappen verdediger, actie en voorzet! 
Maar die verdediger rechts is Bas de Jong en die ging je in die tijd niet zomaar voorbij. Jarenlang was Bas het voorbeeld van onverzettelijkheid. Een boegbeeld in de Slikkerveerse afweer. Op de foto loert Bas enkel en alleen op de bal en let meteen even op zijn gebalde rechtervuist, die als het ware bromt: ‘kom maar op Jerry!’
Midden doet loopwonder Rens Breur, wat hij bijkans heel zijn voetballeven voor Slikkerveer heeft gedaan: rennen! Bovendien was Rens een begaafde speler zodat hij best all-round was in zijn jaren! Hier loopt Rens ongetwijfeld weer een gaatje dicht!
En dan uiterst rechts, nog net zichtbaar, George in ’t Veld. Neem maar gerust aan dat goalgetter ‘Sjors’ centraal klaar staat om de eventuele ‘aflegger’ van Jerry te killen tot een treffer. 
Wat verder opvalt is de pure concentratie op de bal van acht voetbal-ogen!

 

 

 

Wat een wereldfoto. Terreinmeester Siem Liedorp van Bolnes is met z’n kalkwagentje bij de middenlijn aangekomen. Het onafscheidelijke peukje vergezeld Siem bij zijn witwerk. De talrijke madeliefjes hebben kennelijk lak aan de kalk.

 

 

Een Rijsoord elftal poseert voor de nostalgische oude kleedlokalen en de kantine. De fresco op de witte muur geeft duidelijk aan dat dit het onderkomen van de sv. Rijsoord is.

 

 

 

De vlag vertelt het verhaal. Kampioen van de 3e klasse RVB. Let op de détails! Het hele spul moet het met een fraai plantenbakje doen. De groep wordt in de rug gedekt door twee mannen met Al Capone hoeden.

 

 

 

Mooie prent uit het duel RVVH-DOVO in de jaren ’70. Links doelman Eddy Zoeter. Goos Nugteren (met bril) en André van der Spoel volgen vol concentratie dit luchtduel. Uiterst rechts is Daan van Hamburg zichtbaar. Op de tribune pikt ras-Slikkerveer-man Cor Bedaf (onder de arm van nr. 8) ook z’n wedstrijdjes bij RVVH mee.

 

 

De spillebeentjes van Frans.

Het tengere postuur van Frans van de Heerik in schril contrast met de bonkige body’s van twee Groen Witters.  Rechts slaat de bijsluitende André Smitshoek het spelmoment aandachtig gade.

 

Zondag 11 mei 1969.

De zondagamateurs van Bolnes hebben zich solide ingesteld op de op papier lastige uitbeurt bij De Groen Witten. Het kan spoken aan de Charloise Lagedijk in Rotterdam Zuid en bovendien vechten de Rotterdammers ook figuurlijk tegen een spook: dat van de degradatie! Menig arbiter haalde De Groen Witten vaak door elkaar met een andere Rotterdamse voetbalclub, de RCVV Groen Wit. Niet zo handig trouwens want dan stond je met je fluit ineens aan de andere kant van de stad en zie dan maar eens op tijd op ‘Zuid’ aan te komen! Overigens bestaan De Groen Witten als club hedentendage niet meer. Na een fusie met RTG, ontsproot zich een nieuwe clubnaam: SV Anadolu, welke club later weer fuseerde met RVV Kocatepe. Deze laatste vereniging werd in 2017 door de gemeente Rotterdam vanwege betalingsachterstanden opgeheven. Genoeg gebazeld.Terug naar de wedstrijd. Zoals gememoreerd, de zebra’s zijn vanmiddag gewaarschuwd. Echter na 90 minuten blijkt dat pure kwaliteit, bij gelijke vechtlust van twee voetbalteams, altijd bovenliggend zal zijn. Bovendien lijken De Groen Witten zich ook al min of meer te hebben neergelegd bij de nakende afdaling. Met redelijk gemak neemt de Bolnesser brigade de volle buit mee terug naar de Kievitsweg. Bolnes kan het zich zelfs nog permitteren om heel slordig met dotten van kansen om te springen. Het brengt ons bij het prachtige plaatje van Bolnes aanvaller Frans van de Heerik. Frans had van die dunne spillebeentjes. Alleen al in het rechterbeen van de Groen Witten-verdediger (links) zouden de twee staken van Frans kunnen passen. Frans was een fijnbesnaarde, lichtvoetige snelle spits. Op de foto komt hij weliswaar niet aan scoren toe omdat de Rotterdamse keeper een fractie van een seconde eerder bij een diepe bal is dan de ranke Bolnes-aanvaller. Helemaal rechts is mannetjesputter André Smitshoek controlerend bijgesloten. André keek als karaktervoetballer niet op voor het maken van een paar extra meters. Maar terug naar hoofdrolspeler Frans en het scoreverloop. Van de Heerik was belangrijk in dit duel. Hij reageerde attent op een snel genomen vrije trap van Smitshoek, 0-1. Na de pauze scoorde Joop Herrman, na een fraaie pass van Piet van Dijk de 0-2. Joop tikte ook de 0-3 binnen, nadat Frans een heel stel Groen Witters duizelig had gespeeld. Na de Rotterdamse 1-3 legde André Smitshoek, vlak voor tijd, de 1-4 eindstand vast.

 

 

Een wereldfoto van de een veteranen-team van Bolnes anno 1948. De echtgenote van Aart Pijl (staande 2e vanaf rechts) heeft Aart’s tenue veel te lang in de zon laten drogen.

 

 

Rijsoordenaar Gerrit Bestebreurtje (2e van links) speelt de vermoorde onschuld in een wedstrijd met profclub DFC. De kans is zeer groot dat de zittende nr. 4  even hiervoor ‘spontaan’ met Gert in aanraking is geweest.

 

 

Zo mooi deze prent! Teamfoto voor de wedstrijd van SHO-Slikkerveer. Hier staan me een paar winnaars. Uiterst rechts gebruikt Bartel Ouwens de schouders van de gehurkte Arie van Beek als steun. Links geknield, toppertje Paul Ambachtsheer. Het wordt 3-6 vanmiddag!

 

 

 

Aan RVVH-bestuursleden geen gebrek. Maar liefst 10 man! Bas Verveer (staande 2e van rechts) naast Henk Joosse (staande 3e van rechts), Theo Huizer (zittend 2e vanaf links) naast Siem Bot (zittend 3e vanaf links) hebben er menig vergaderuurtje voor hun club opzitten.

 

 

‘Mannen, de foto is al genomen hoor!’

De kersverse 4e klasser van de zondagselectie van Bolnes zoekt wat onwennig naar de juiste pose voor de fotograaf.

 

Donderdagavond 10 augustus 1972.


V.L.N.R: Trainer Henk in’ t Veld, Piet van Dijk, Henk Kooiman, Dries de Ridder, Joop Herrman, Frans Herrman jr., André Smitshoek, Cor Sparreboom, Dick Huizer, Peter van Oosten, Arie van Weijen, Gerrie Huis in ’t Veld en Jaap Snijders. 

En kijk hier dan! De vakanties zitten erop! Het is vanaf nú weer volop trainen geblazen. De voorbereidingsperiode is gestart. Een groot gedeelte van de A-selectie van de zondag-voetballers van Bolnes poseert voor de camera. Nou ja, poseert…., het is ook allemaal best even wennen zoveel aandacht. Je krijgt de indruk dat niet iedereen zich een juiste houding weet aan te meten. Je zou kunnen concluderen dat de ‘ontspanner’ van het fototoestel z’n werk te vroeg heeft gedaan voor dit 14-tal. Maar wat maakt het eigenlijk ook uit. Ontspannener zoals deze plaat zich weergeeft kun je eigenlijk niet op een foto komen. Het Ridderkerks voetbal floreert bij aanvang van het komende seizoen 72/73. Slikkerveer, Rijsoord, RVVH starten in de 2e klasse terwijl de beide Bolnes afdelingen hun kunsten in de 4e klasse van de KNVB mogen vertonen. Voor de zondag-afdeling van Bolnes is dit een historische gebeurtenis. Voorzitter Frans Herrman is zo trots als een pauw blijkens een interview dat hij, nog in het oude clubgebouw, met onze sportredacteur voert. Bolnes staat met haar beide hoofdselecties (zaterdag- en zondagafdeling) op de voetbalkaart. Het zijn drukke tijden aan De Kievitsweg. Binnenkort wordt de overstap naar de ‘overkant’ gemaakt. Het nieuwe seizoen zal op het splinternieuwe sportpark afgewerkt moeten gaan worden. De velden zijn daarvoor deels geprepareerd maar de bouw van het nieuwe clubhuis blijkt nog niet te zijn afgerond. Een ton in guldens (fl. 100.000!!!) heeft de actieve bouwcommissie weten binnen te harken om met name de inventaris van het nieuwe verenigingsonderkomen te faciliteren. En voorzitter Herrman ontvouwt zijn verdere plannen. Met een nieuwe hoofdsponsor zijn er verregaande onderhandelingen. Ook wil de preses voor het nieuwe seizoen shirt-rugnummers invoeren bij de eerste elftalspelers om het publiek nog meer service te bieden. Het is maar dat u het weet. Kortom het zijn hectische weken voor Herrman sr. En dan terug naar de foto. Trainer Henk in’ t Veld , uiterst links weet als geen ander dat het aanpoten gaat worden voor zijn selectie. De weg naar omhoog is ingeslagen maar op het zelfde niveau blijven, dat vergt beduidend meer daadkracht. Als je de kiek verder analyseert dan is Frans Herrman jr. (7e vanaf links) zo’n beetje de enige die goed beseft dat de foto op het punt staat genomen te worden. Samen met Dick Huizer (5e vanaf rechts) is hij vanaf de junioren overgeheveld naar de hoogste zondagselectie. Overigens tuurt Dick, keurig met z’n handen over elkaar kennelijk naar een heel ander vogeltje. Tussen Frans en Dick heeft André Smitshoek ook weinig zin om er een pakkende groepsfoto van te maken en ach het maakt er de momentopname alleen maar grappiger door. Géén eenheid in trainingskleding, geen feeling voor de foto! Doe maar gewoon, dan doen we al gek genoeg. Tegenwoordig profileren de jonge, moderne voetbaltrainers zich met zogenaamde ‘chaos-oefenvormen’. Zou In t’ Veld zijn tijd wellicht ver vóór geweest zijn? Enig systeem valt in deze prent in elk geval niet te ontdekken. En voor de verwende voetballers anno heden: ‘klaag a.u.b. ook nooit meer over de kwaliteit van eenheid in trainingskleding’. Want je ziet het nu met eigen ogen; zo ging het er in 1972 aan toe! Deze trainingen werden nog op het oude ‘terrein’ afgewerkt. Dat gold niet meer voor de wedstrijden. Het omkleden vond noodgedwongen nog plaats op de oude accommodatie. Een loopplankje over de sloot diende als sluiproute naar het nieuwe sportpark om aldaar de eerste vriendschappelijke wedstrijden af te werken. Later in het seizoen werd ook het nieuwe clubhuis geopend waardoor het oude complex definitief tot het verleden behoorde. Daarmee werd echte voetbalhistorie op Bolnes afgesloten en een nieuw ‘zebra’-tijdperk ingeluid. 

 

 

Een heerlijke scherpe ‘kap’ van Bolnes-aanvaller Arie Troost. Rijsoord-verdediger Cor van Batenburg lijkt gefopt. De karakterboys Bert de Snoo (links) en Ad Bossers (rechts) zien het gevaar.

 

 

Een bijeen geraapt voetbaljournalistenteam. Herkenbaar o.a. staande links Wim Huisman en gehurkt de Slikkerveerspeler Goos Picauly (2e van links). Naast Goos zit Oranje-documentalist Matty Verkamman en de RVVH-spelers Kees van het ’t Zelfde en Henk Sterkenburg.

 

 

Het is Pinksteren 1957. Vanmiddag is er een internationaal duel aan de Veerweg. Slikkerveer speelt tegen de Duitse 1e klasser S.C. ’07 Bad Neuenahr. De aanvoerder van Slikkerveer heeft een herinneringscadeau in de hand. De presentatie ziet er strak uit. Trouwborst, Van Driel, Verhoeven en Van Beek scoren namens het winnende Slikkerveer (4-1).

 

 

Een uitwedstrijd van RVVH. ‘Sjors’ in ’t Veld knijpt de oogjes dicht. Vijf tegenstanders in de buurt is ook best wel een beetje beangstigend.

 

 

 

De goeie hoek voor Piet én de verkeerde hoek van Theo!

Zondag 12 maart 1967.

 

 

Het zondag-elftal van SV Bolnes speelt thuis tegen D.O.K. Op het knusse voetbalterrein aan de Kievitsweg wordt het in degradatiegevaar verkerende D.O.K. op een regelmatige 4-0 nederlaag getrakteerd. Adel verplicht voor Bolnes want het team nestelt zich na deze ‘tweepunter’ én het onverwachte verlies van koploper D.E.H. weer als medekoploper (naast D.E.H.). Er woedt een bloedstollende titelstrijd in de in de 1e Klas A, afdeling Rotterdam. In de voetbalvolksmond beter bekend als R.V.B. (Rotterdamse Voetbal Bond). Hoewel Ursus en N.R.C. met één wedstrijd minder gespeeld als runner-ups op de loer liggen! Het is maar dat u het weet!
Het is maart, dus het hoofdveld heeft al aardig wat te lijden gehad en lijkt er zo te zien niet optimaal meer bij te liggen.
Na de vrij magere ruststand van 1-0 (fraaie kopbal van topscorer Koos van Es) moet Bolnes, na de thee ook nog eens tegen een meer dan behoorlijke windkracht opboksen. Dat hoeft echter niet altijd een nadeel te zijn. Bovendien is er ook een licht voordeel omdat de ‘zebra’s na de pauze naar de kantine toespelen, richting de eigen supporters. 
Het foto-moment is een strafschop van Bolnes-speler Piet van Bruggen die doelman Theo Kraanen met een zuiver gemikte kalktrap op het verkeerde been zet. De ouderwetse bal ploft heerlijk tegen het fraai geknoopte witte garen, terwijl de lichaamstaal van keeper Kraanen, (het lijkt wel op een starthouding bij de 500 meter schaatsen), lijkt te zeggen: ‘kansloos’!  
Het is de alles beslissende 3-0 (mede-topscorer Frans van den Herik scoorde de 2-0 en de 4-0) en twee van de drie zichtbare ploeggenoten van de doelman Kraanen lijken het met beide handjes in de zij allemaal wel te geloven. De letters D.O.K. staan trouwens voor Door Oefening Krachtiger en de beleidsbepalers van D.O.K hebben er geen gras over laten groeien dat ze trots zijn op die letters gezien de 3 fors uitgevallen KAPITALEN op de rugzijde van de trui van Theo! Of zou Theo, zoals heel veel keepers uit die tijd de trui zélf van die grote letters hebben voorzien, op de misschien wel door oma gebreide trui. Misschien had Kraanen wel de humor van ‘ Doelman Of Keeper’……zeg het maar!
Trouwens over kranen gesproken. In de verte zien we een kraan van één van de scheepswerven uit Bolnes. Hoe het ook zij, doelman Kraanen koos hier voor een andere, verkeerde hoek. En hoe eindigde de titelstrijd uiteindelijk? De zondag-acteurs van Bolnes moesten de kampioens-eer helaas aan D.E.H. laten.

 

 

Wethouder Van Kogelenberg lijkt een tikkeltje last van z’n rug te hebben tijdens zijn speech richting het Bolnes-bestuur. Nees Flach (met bril) is één en al aandacht. Tweede vanaf rechts zittend de vermaarde Bolnes-voorzitter Frans Hermann sr.

 

 

Rijsoord-speler Arie Wilschut op de schouders na het behaalde kampioenschap. Sponsor Unicef vindt het allemaal geweldig. Rob Terlouw heeft meer oog voor de champagnefles.

 

 

De spelers- en supportersbus van Slikkerveer vlak voor het vertrek naar een promotiewedstrijd. Olieboer Leen van der Spoel inhaleert nog even de spanning  weg. Wim van Sintmaartensdijk (3e van links) en Klaas Verschoor (3e van rechts) hebben oog voor de fotograaf.

 

 

 

Prachtige actiefoto op het ‘oude’ Sportpark. Seizoen 72/73. RVVH-doelman Cees de Baat gaat stijlvol een tegenaanval onschadelijk maken. Verdediger Arie Stolk loopt eventueel het gaatje nog dicht naar het onbeschermde doel. Jan van der Waal links volgt nauwlettend de situatie. Boven de linkerarm van De Baat is nog RVVH-centrum verdediger Hans Statz zichtbaar.

 

 

 

Rijsoord boekt ‘Monster’-score!

Zesentwintig actieve ogen volgen de route van de (voor ons) onzichtbare bal! Gert juicht al!

 

 

Zaterdag 17 december 1966.

De thermometer haalt nauwelijks de 9 graden en het zonnetje valt vanmiddag in geen velden of wegen te bekennen. Ook niet op het speelveld van voetbalvereniging Rijsoord, hetgeen gezien de wintermaand december ook niet helemaal onlogisch is. De plaatselijke trots speelt z’n laatste thuiswedstrijd in het kalenderjaar 1966. Ze moeten hun koppositie verdedigen tegen Monster. De heenwedstrijd in september eindigde in een deling, 1-1. Die tweekamp werd gek genoeg in het naburige Naaldwijk afgewerkt vanwege een renovatie aan het thuiscomplex van Monster. Achteraf is dit wellicht een duur puntverlies gebleken omdat de Westlanders momenteel ergens in de onderste regionen van deze 3e klasse B bivakkeren. Een gemotiveerd Rijsoord pakt de tegenstrever meteen bij de strot. En het fotofragment neemt ons mee naar de volle pressie van de ‘kraaien’. Maar liefst zeven geel-zwarte-streepjes inclusief doelman Arie van Geest tonen grimassen die zijn geslagen of beter gezegd: verslagen! We zijn hier getuige van de altijd belangrijke 1-0. Zesentwintig actieve ogen zien het allemaal verduveld geconcentreerd van dichtbij gebeuren. Je kan niet zeggen dat er ook maar één iemand verzaakt als het gaat om het moderne ingevoerde voetbalwoord: intrinsieke motivatie! Dit is een voorbeeld van persoonlijke, innerlijke, meelevende passie. Alle ogen observeren, hoewel ongetwijfeld met gemengde gevoelens, de route van de niet zichtbare bal. Eén Rijsoordse acteur beschikt kennelijk over arendsogen. Zijn lichaam is al opverend van de grond en juichend heft hij beide armen richting het grijze wolkendek. Het is Gert (Gerrit) Bestebreurtje. Hij zal over enige seconden het middelpunt van een Rijsoordse huldiging worden. Die 1-0 is trouwens ontstaan na een familie onderonsje. Linkerspits Henk Bestebreurtje heeft enkele ogenblikken terug, een vrije trap onverwacht slim breed gelegd op z’n ‘neeffie’ Gert. En Gerrit, alias ‘De Beer’, een overigens geërfde bijnaam van z’n pa, wist doorgaans wel raad met vuurpijlen van afstand. Bij Monster kunnen alle goeie voornemens meteen de prullenbak in. Er zijn amper 3 minuten gespeeld. Hooguit een paar teamgenoten hebben het genoegen gehad om ook maar één keer een bal te raken. De eerste meters voor keeper van Geest zijn meteen een kort wandelingetje naar het net. Lekker hoor, zo’n start! Het toeval van deze openingstreffer brengt ons nog even terug naar de heenwedstrijd destijds in Naaldwijk. Ook daar waren het de Bestebreurtje-neven die, familiair combinerend, de enige goal in de boeken wisten te zetten. Voorzet Henk! Doeltreffende kopbal Gert. Als we de prachtige plaat verder uitpluizen zien we helemaal links flankspeler Andries Lagendijk. Ook vermeldenswaardig, tussen de twee witte terreinpaaltjes, de koukleumende supporter op klompen. Vanuit de verte ziet ook rechtsback Cees van de Berg de bal tot zijn genoegen tegen het nylon ploffen. Arie Baas en Kees Rutten rechts gaan straks in de juichstand. Arbiter Buitendijk kijkt, enigszins verscholen, doch zeer attent om het hoekje mee. Deze leidsman beschikte kennelijk eveneens over een paar juwelen van ogen, want zonder tussenkomst van de VAR keurt hij een streep van Henk Bestebreurtje, net na rust goed, hoewel de bal terugspringend van de lat nauwelijks over de krijtlijn lijkt te zijn geweest! Het lijkt erop dat ook hij hier dusdanig verrast is dat Henk de vrije trap vernuftig heeft breed gelegd en niet gekozen heeft voor een ‘directe’. Deze 1-0 vormt de inleiding tot een heuse monsterscore. Het terrein van Rijsoord is in deze fase van de competitie al wat groen aan het verliezen maar de thuisclub zélf laat er vanmiddag ook geen gras over groeien. Monster krijgt vanmiddag een enorm pak slaag. Het wordt maar liefst 6-1. En daarom nog voor de volledigheid ere wie ere toekomt. Na Gerrit’s 1-0 scoorde Andries Lagendijk uit een keeper-rebound de 2-0. Hierna geeft de arbiter zijn zegen, ondanks hevig tegenstribbelende Monster-spelers, aan de dubieuze treffer van Henk Bestebreurtje, 3-0. Na de 4-0 van Kees Rutten redt Rinus Voois de eer voor Monster na zijn heerlijk genomen vrije trap, 4-1. Rutten kopt vervolgens de 5-1 binnen en Monster-verdediger Looije scoort uiteindelijk ook nog een keer. Helaas voor hem en zijn teamgenoten wél tegen zijn eigen nylon, 6-1. Niet leuk voor hun! Daarom gaan we eruit met een cliché. Volgend jaar (1967): nieuwe ronden, nieuwe kansen! 

 

 

Drukte rondom het Pelikaan-doel van keeper Arie Stam. Bolnes-kanjer Cees Liedorp (links) gaat er dit keer even niet voluit in.

 

 

 

Jeugdelftal van Rijsoord. Herkenbaar o.a. ‘melkboer’ Piet Haasdijk (staande 2e van links), gehurkt (3e vanaf rechts) Kees Rutten.

 

 

Wat een schitterende elftalfoto van de voetballers van Slikkerveer. Leider, gentleman Leen Opmeer (links staand) staat er pico bello bij. Dit is een mooi stel! De kranen op de achtergrond bij De Noord vormen het prachtige achtergronddecor.

 

 

 

RVVH speelt thuis tegen Huizen. Het betreft een duel om de landstitel. ‘Peet’ Brouwer showt de meute dat hij niet de allerbeste kopper is.

 

 

 

Dominee Jelbert Versteeg.

De blauwwitte ‘dominee’ predikt hier: voetbal!

 

Zaterdag 26 september 1998.

Bolnes Floreant 1-2

 

Een mooie nazomer-zaterdagmiddag aan de Kievitsweg heeft best veel toeschouwers naar de ‘Bolnesser Berg’ gelokt. SV Bolnes verkeert in een lastige fase want het wordt weer eens tijd voor een overwinning na drie competitienederlagen op rij! Het eerste schot in de roos is van de fotograaf. 
Een beter moment van vereeuwiging van een voetbalfragment kan een fotograaf zich namelijk niet wensen! We zien links de destijds 22 jarige Jelbert Versteeg een voorzet (…óf is het een schot op doel..?) afleveren. De rijzige Floreant-verdediger komt te laat om de actie van het jonge Bolnes talent te dwarsbomen. Is het stof wat onder zijn linker voetbalbalschoen opwelt of de verse kalk van een pas getrokken krijtlijn? Jelbert is de stille kracht in het elftal. Hij is een dynamische middenvelder met aanvallende kwaliteiten. Het liefst duikt hij achter een diep staande spits op. Hij is een krachtmens. Ook is hij multifunctioneel, want een positie als centrale, inschuivende verdediger, voert hij ook moeiteloos uit. Jelbert komt uit een keurig nest. Een nette jongen, de ideale schoonzoon voor een trainer. Maar Jelbert heeft ook een probleem, althans hijzelf niet zozeer máár wel zijn trainer.
Jelbert studeert voor dominee in Kampen en moet derhalve veel trainingen bij zijn club Bolnes noodgedwongen overslaan. Jelbert zoekt het letterlijk hogerop, namelijk: de kansel! 
Net als zijn vader, die predikant in Bolnes was. Maar omdat Jelbert zaterdags presteert en daardoor een onomstreden basisspeler is wordt het door trainer en selectie (het niet altijd met de groep mee kunnen trainen), gepikt. In een later stadium pakt hij zijn trainingen overigens bij de plaatselijke grootmacht DOS Kampen mee waar ze hem uiteindelijk een dusdanig interessante speler vinden dat hij uiteindelijk ook daar nog 5 seizoenen zijn klasse, waaronder 3 seizoenen op hoofdklasse niveau showt, meestal als centrale verdediger! 
Bij het weerzien van de fraaie ‘kiek’ geeft ds. L.J. Versteeg de kortste preek uit z’n carrière: “ Tja, ‘t is echt een hele mooie foto. Het komt me ook nog wel vaag bekend voor. Ik heb het knipsel vast nog wel ergens liggen, ha,ha! En ook best nog wel aardig wat mensen langs de lijn.”    
Inmiddels ‘staat’ (want dát doen dominees) Jelbert in de Veluwse gemeente Epe, nadat hij als afgestudeerd predikant ook nog actief voetbalde bij Z.B.V.H. in zijn 1e gemeente Zuid Beijerland.
Ook bij de plaatselijke voetbalclub E.Z.C’84 in Epe maakte hij de nodige meters op de groene mat.
Terug naar de wedstrijd. Jelbert kon helaas ook de 4e nederlaag op rij voor Bolnes niet voorkomen maar was in elk geval nauw betrokken bij de aansluitingstreffer, vermeldt het verslag. 
    

 

 

 

Actiemoment uit derby Bolnes-Rijsoord. Bolnes-speler en ex-RVVH-er Kees van ‘t Zelfde moet er een beetje van blazen als hij Arie Wilschut ’s tackle ziet op de bal. Ed de Kruijff (rechts) wil het speeltuig juist graag aan zijn voet houden.

 

 

 

Schitterende team-foto van Rijsoord. Dit was jarenlang een gouden lichting voor Rijsoord. Bas Blaak, gehurkt uiterst rechts, zit inwendig mee te genieten van deze topformatie.

 

 

 

De mannen van BVV OLIVIO A, de voorloper van het huidige SV Slikkerveer, showen in deze fraaie teamfoto hun behaalde titel. Een krijtje en een lei vertellen ons dat we vandaag mee mogen kijken in de jaren ’30. Trainer Huizer heeft zelfs keurig z’n hoed even afgedaan voor dit vereeuwigde moment.

 

 

Waanzinnige fraai vastgelegd actiemoment. RVVH speelt thuis aan De Molendijk tegen VVGZ. Doelman Hennie Held  (wat ’n naam voor een keeper!) probeert superspits Siem de Waard het scoren te beletten. RVVH-verdediger Ab Punt kan niets meer doen dan toekijken.

 

 

„Proberen zo lang mogelijk de 0-1 te voorkomen.”

Joost Huijsdens (links) en Herman Driesens (rechts) moeten een middagje verdedigen! 

 

Zaterdag 28 augustus 1993.
 

Ouderwetse drukte op Het Sportpark. En die tamtam is er ook niet voor niets vanmiddag. In het kader van het 75 jarige bestaan van RVVH speelt Hercules een jubileum-wedstrijd tegen Feyenoord. Het enige dat je als organiserende club dan nog nodig hebt is: goed weer! Welnu, de zon schijnt er vrolijk op los. Feyenoord is op volle oorlogssterkte naar Ridderkerk afgereisd. Meer dan 3000 kijkers heeft de kampioen van de eredivisie, van het afgelopen seizoen, naar de aftrap gelokt. Onder leiding van trainer Willem van Hanegem hebben de kuipbewoners het legioen in seizoen 92/93 eindelijk weer eens op een knus ommetje richting Coolsingel getrakteerd. Voor de ‘dertiende’ keer sluit Feyenoord een competitie af met een titel. Een betere planning voor een jubileum-duel valt niet te bedenken. De meest recente eredivisiekampioen komt op bezoek. Een voltallige selectie, een propvolle accommodatie en fantastisch weer. Wat wenst een organisator zich nog meer. Bij de aftrap omstreeks 16.00 uur staan naast aanvoerder André Nugteren nog twee Ridderkerkers. Het betreffen Feyenoord aanvoerder John Metgod, die al jaren in Slikkerveer woont en de bekende Ridderkerkse arbiter Martin van de Herik. Hij is de man die de wedstrijd in goede banen moet leiden. De momentopname is niet toevallig een foto vanuit verdedigend perspectief genomen. Want als je iets van te voren weet, met dit soort wedstrijden, is het wel dat je als amateurvereniging 90 minuten lang met elf ruggen tegen een muur wordt gedrukt. Hoe hoog gaat de score worden? Houden we het onder de 10? Nou, nee dus! Het wordt 0-11! Is dit Leuk? Zeker wel. De toeschouwers komen namelijk voor spektakel. Zelfs de meest doorgewinterde RVVH-fans hebben met zo’n uitslag niet al te veel moeite. Maar dit gaat niet helemaal op voor de acteurs van Hercules. Die vinden het ook geweldig om tegen hun, in de meeste gevallen, idolen te spelen….maar 0-4 of 1-5 had eigenlijk wel het matje moeten worden. Bij het zien van de foto weet Herman Driesens nog exact de uitslag. „ Jazeker. Het werd 0-11! Als je tegen dat soort gasten speelt dan denk je al na 20 minuten dat jezelf nooit heb kunnen voetballen. De bedoeling vooraf was om de 0-1 zo lang mogelijk uit te stellen. Maar na 40 seconden kreeg Feyenoord al een vrije trap binnen de zestien. Een belangrijke nieuwe regel was juist dát seizoen ingevoerd: terugspelen op de keeper oké, maar de doelman mag de bal niet in de handen oprapen. John Fraanje was net terug van vakantie. Die was wel de laatste die zich in dat soort regels verdiepte, ha, ha! Da’s lekker, na 1 minuut spelen, 0-1, via Van Gobbel volgens mij, pfff”. Voor Herman was het deze zaterdag sowieso een bijzondere middag omdat hij tegen zijn zwager Feyenoorder Bobby Petta speelde. Op de foto zien we vier spelers, waarvan gek genoeg, die ene Feyenoorder, misschien wel de minst bekende is. Omzoomd door een heerlijk ontspannend toekijkende massa zien we rechts RVVH-stylist Herman Driesens. Samen met allrounder Joost Huijsdens (links) controleert hij de fanatieke onderschepping van een van een Feyenoordaanval door doelman John Fraanje. ‘Pfff, gelukkig, deze doelpoging gaat er niet in’, zeggen de stemmetjes in de hoofden van Herman en Joost. En dat brengt ons bij die mysterieuze, keurig over Fraanje heen springende Feyenoorder. Het is de 20 jarige IJslander Arnar Bergmann Gunnlaugsson. Samen met z’n tweelingbroer Bjarki speelden beiden twee seizoenen bij Feyenoord. Arnar draafde 9 keer op voor de Rotterdamse hoofdmacht. Zo zie je maar weer. John, Joost en Herman zijn veel bekender dan Arnar. Daar zullen ze in Ijsland ongetwijfeld heel anders over denken. Voor de statistieken: John Metgod, Rob Maas, Ruud Heus maakten elk 2 treffers per speler. Ulrich van Gobbel, John van Loen, Rob Witschge, Mike Obiku en Bob Petta allemaal één.

 

 

 

 

Mooie kleurenprent van 1e elftal van Bolnes. Trainer Arie Baas (staande links) en elftalleider Nees Flach sr. (3e staand vanaf rechts) showen hun modieuze leren jasjes. Uiterst rechts staat alleskunner Gert van Dongen.

 

 

Mooie foto uit Teheran. Het Nederlands amateurelftal speelt tegen Iran. De doelman van dit team is Henk Schouten. In de ‘sixties’ was Henk een bonk van een keeper bij Rijsoord.

 

 

Het Ridderkerks elftal met maar liefst 5 geselecteerde Slikkerveer-spelers poseert op het Sportpark. Als 2e staande vanaf rechts aanschouwen we de sympathieke ‘wonderdokter’ Will van Blijderveen.

 

 

Eind jaren ’50. Werkendammers en Ridderkerkers bikkelen er op los: oftewel Kozakken Boys tegen RVVH. Links zien we Bas Krouwel en nog een glimp van het gezicht van de jonge Arie Dekker. 

 

 

Het sprintkanon van de Vlasstraat.

Zaterdag 19 april 1986.

 

Rijsoord-JAC 3-0.

We zijn getuige van een prachtige ‘plaat’ waar de pure snelheid werkelijk van afdruipt. Vanuit rechts komt Arie den Uijl, niet voor de eerste keer in zijn voetballoopbaan, het zoveelste vijandelijke strafschopgebied binnenstormen! In dit geval de ‘zestienmeter’ van de Haagse voetbalvereniging J.A.C. (Jac Archipel-Ornas Combinatie). Power, sprinten, mouwen opgestroopt én het oog nauwlettend, op de ongetwijfeld door hemzelf enkele seconden eerder reeds getoucheerde bal, gericht. Zijn gespierde torso doet het streepjes-shirt nog nét niet uit z’n naden barsten! De meeste verdedigers waartegen ‘Arie’ speelde kenden alléén zijn hielen!  Misschien was dit sprintkanon van de Vlasstraat in de jaren ‘tachtig’ wel de snelste voetballer uit Ridderkerk en omstreken. Deze foto is daarom alleen al uniek omdat ie niet bewogen is! “Ik kwam destijds vanuit Enschede in Bolnes wonen. Ik meldde mij aan bij RVVH met goede papieren van Enschedese Boys, de voorloper van het FC Twente van tegenwoordig. Bij RVVH zeiden ze doodleuk dat ik maar in B4 moest gaan beginnen. Wat is dat joh, antwoordde ik… en toen ben ik naar Rijsoord gegaan.”
Arie toonde ook in deze wedstrijd zijn voorbereidende klasse want in alle drie gescoorde doelpunten had de tweebenige flankspeler van Rijsoord een belangrijke inbreng. De zogenaamde ‘kenners’ noemden Den Uijl wel eens een beetje ”een blinde,” maar als je zo gruwelijk snel bent dan lijkt het me logisch dat je jezelf ook met het afremmen wel eens in bedwang moet houden! Voor Arie zetten ze dientengevolge gekscherend ‘het hek wel es open’, zodat hij zonder problemen na een actie onbezorgd uit kon lopen!
Maar deze actiefoto spreekt overigens ook verder boekdelen!
De ietwat té zware verdediger links houdt scherp en fanatiek het oog op de bal gericht en is zelfs volledig los van de grond, maar lijkt op voorhand geklopt. En kijk je meer  gedétailleerd mee over de schouders van deze verdediger, dan zie je naar adem happende ándere spelers.
Voornamelijk J.A.C.-spelers! Maar neemt u gerust aan dát het voor bijsluitende Rijsoord-aanvallers óf middenvelders óók een pittige klus was om bijtijds in de frontlinie te verschijnen om een voorzet van Den Uijl ‘binnen’ te lopen. Óók rechts van Den Uijl lijkt een verdediger het volledig te hebben opgegeven. Arie den Uijl speelde een groot deel van z’n voetballeven voor Rijsoord. Één keer trok hij zijn ‘stoute’ kicksen aan om het toch eens hogerop te proberen. Het destijds op het hoogste niveau acterende en kapitaalkrachtige Barendrecht haalde de snelheidsmaniak met z’n turbodijen óver om zijn kunsten op sportpark De Bongerd te etaleren. Het uitstapje bleef beperkt tot 1 seizoen. Daarna keerde hij weer terug bij Rijsoord om vervolgens nog een aantal seizoenen bij  De Zwerver uit Kinderdijk z’n buitensporige snelheid te showen. En waarom lezen we nooit meer iets meer van J.A.C? Welnu, de Haagse historische club heet tegenwoordig S.V.C’ 08. (Scheveningse Voetbal Combinatie 2008), na een geslaagde fusie met SV’35.

 

 

Feestje van een Bolnes-elftal aan de Kievitsweg. De bos bloemen van leider Jan de Snoo (rechts staande) heeft beduidend meer inhoud dan de bescheiden boeketjes van de spelers. Links staand de bekende Bolnesser Joop (John) Huizer.

 

 

Het scorebord liegt niet. In Goes leidt Rijsoord met maar liefst 0-3 tegen SSV’65. Trainer Ron Timmers (staand) en ‘maatje’ assistent-trainer Peter van Vugt zien dat het allemaal goed gaat vanmiddag.

 

 

Een wereldprent van Slikkerveer’s legendarische doelman Bas van Vugt. Het is 1959 en Bas neemt vandaag afscheid in z’n eigen zandbak. De fotograaf moet zelf ook eventjes het zand ingelopen zijn om deze machtig mooie foto te schieten.

 

 

RVVH-3 op de foto in 1945. Kraanmachinist en doelman Henk van der Ent is zeker niet de allergrootste keeper. Siem Both poseert strak in kostuum mee.

 

 

Nees heeft niet veel te doen vandaag!

Doelman Nees Flach tuurt naar de overkant. Weinig werk aan de winkel vandaag!

 

Beste voetballiefhebbers en alle lezers van deze rubriek: TERUGBLIK.

Vandaag kunt u gratis genieten van alweer het 50e item van deze veel bekeken en gelezen terugblik van het voetbalverleden uit onze gemeente Ridderkerk. Dankzij veel vrijwilligers van Stichting Oud Ridderkerk kunnen wij u dit nostalgische podium aanbieden. Een vraag van mijn kant is de volgende: Een donateurschap voor één jaar kost u als lezer slechts  €  7,50. Voor een iets uitgebreider donateursschap bedraagt uw lidmaatschap  €  13,50  per jaar. Het zou een geweldige geste naar de Stichting zijn. Het is uiteraard een geheel vrijblijvende aanbeveling aan u. Voor de aanmelding als donateur kunt u HIER klikken.

Nogmaals van harte aanbevolen.

Henk Sterkenburg.

 

…mei 1963…
 

We gaan ver terug in de tijd. Bij dit plaatje moet ik denken aan een ander plaatje. Een ‘singletje’ uit 1973 genaamd: ‘Jimmy’. Zanger Boudewijn de Groot noemde de titel van zijn album ‘hoe sterk is de eenzame fietser’. Nou hierboven staat geen Jimmy maar wél een eenzame keeper. Het is één van de grootste keeperstalenten die voetbalclub Bolnes ooit voortbracht. Zijn naam: Nees Flach! Zoon van de legendarische Bolnessenaar Nees Flach sr. Nees junior was een ranke, atletische doelman. Frisse kop. Pikzwart keeperstenue. Blond haar. Blauwe ogen. Hier is Nees pakweg 8 lentes jong. Zo te zien heeft de gebukt staande terreinknecht achter het doel wel andere dingen aan z’n hoofd. Die kruiwagen staat er niet voor niks. Echt interessant zal de fase van de wedstrijd voor de arbeidzame vrijwilliger in elk geval niet geweest zijn. Zijn scheppende werk zal simpelweg meer voorrang verdiend hebben dan het kijken naar een pupillenwedstrijd. De entourage van deze foto is schitterend. Het doel lijkt onmetelijk groot! Veel te groot voor een doelman als Neesje! Het doelgebied is volledig uitgewoond. Probeer hier maar eens een grassprietje vinden. Ook een gekalkte doellijn is in geen velden of wegen te bekennen. Ga hier als scheidsrechter maar ‘es uitdokteren of bij een grensgeval de bal de gehele doellijn heeft gepasseerd. Die gasten van de VAR zijn al gillend weggelopen. Dit is geen doen, joh! Door de mazen van het net heen showt het nostalgische clubhuis haar schone uitstraling! Uiterst links turen nog enkele ouders naar hun voetballende kroost. Het is nog net geen stilleven! We hebben de hoofdpersoon, het middelpunt van deze foto, nog maar eens naar wat herinneringen gevraagd. „Ik denk dat deze foto dateert van ergens in mei of juni,” tracht Nees z’n lange termijngeheugen wat aan te wakkeren. „Het is in elk geval 1963, dat weet ik wel zeker. Ik keep hier mijn 4e of 5e wedstrijdje voor Bolnes. In 1970 kwam ik terug van mijn krantenwijk toen zat thuis mijn vader met Fred Blankemeijer aan de eettafel. Wil je er nog een krantenwijk bij hebben?,” vroeg hij aan mij. „Ik had al een aantal keren in het Rotterdams jeugdelftal gekeept en was gescout door Feyenoord en Blankemeijer was in die tijd ook jeugdvoorzitter van Feyenoord. Ik kon naar het grote Feyenoord. Mijn vader had daar als man met een puur Bolnes-hart best dubbele gevoelens bij uiteraard. Van trainers als Theo Verlangen en Arie Stehouwer heb ik echt ontzettend veel geleerd. Dan merk je wel dat je ineens op een totaal ander level traint.” Heeft de tegenwoordig in Roosendaal woonachtige Flach nog met latere Feyenoord-vedetten getraind? „ Nou Jan Everse en Wim van Til waren toen best aansprekende namen. Ik weet nog goed dat ze Ben Wijnstekers eigenlijk te klein vonden voor het grote werk. Na een aardige groeispurt heeft Bennie het tegendeel wel bewezen door de jaren heen. In 1974 kwam ik weer terug op het oude nest van Bolnes. Het clubleven was ik uiteraard helemaal kwijt geraakt. In 1983 ben ik met voetballen gestopt vanwege drukkere werkzaamheden.” Nees Flach was in zijn actieve voetballoopbaan een atletische keeper met een goeie lengte en prima reflexen. „Ik had het niet zo op hoge ballen hoor,” biecht hij nog zijdelings op. „Één wedstrijd vergeet ik nooit meer. Heinenoord-Bolnes om het kampioenschap van de 4e klasse. In 1975. We winnen met 1-2. Het feest die avond in Bolnes gaf de impact van het verenigingsleven overduidelijk en onvergetelijk weer.” Dan toch nog maar even terug naar ‘Jimmy’ van Boudewijn de Groot ….als het maar geen voetballer wordt…. Nou gelukkig werd Nees dát wél. De sprankelende herinneringen aan zijn voetbalverleden onderstrepen die stelling!

 

 

 

Magistrale foto van een Bolnes-formatie inclusief de nog jonge legendarische speler Cor Vlegaard (staande 4e vanaf links). Vlegaard groeide, na zijn overstap richting RVVH, voor die vereniging uit, tot grote stimulator op het middenveld. In 1967 vierde hij zelfs de landstitel met Hercules. Let ook even op de schitterende zondagse kleding van Cor van Weijen (staande links) en Piet Ipskamp (staande rechts). Nog een détail: de haarbandjes zijn duidelijk in de mode deze periode.

 

Rijsoord-verdediger Kees van de Berg (rugnummer 2) vliegt er net als Gerrit Bestebreurtje ouderwets in tegen Huizen. Rechts volgt Dammes Dorsman de afloop van dit kopduel. Bij Huizen doen ze nog niet al te spectaculair met de rugnummers zo te zien. 

 

 

Hier poseert een zeer talentvolle Slikkerveer-lichting. De kou straalt van de foto af. Trainer Herman Hartgers (staande rechts) heeft er vandaag een dikke sjaal tegenaan gegooid. Wim PLaisier en Kees van Leenen trotseren de kou beiden zonder trainingsjack. Rens Breur gaat er straks als eerste met de bal vandoor.

 

 

Verrukkelijke plaat van piepjonge talenten van RVVH. Herkenbaar, staande onder meer  geheel links Johan de Jong met naast hem Jan de Bie (randje van de voetbalbroek omgevouwen) en vervolgens Gertjan de Deugd en Harry Verschoor. Gehurkt links slingert Henk van der Ent aimabel z’n arm over de schouders van Danny Nugteren.

 

 

Welkom in De Diepput!

Spits Ad Scheurwater (uiterst links) wordt zwaar verdedigd door een geel-zwart gestreepte HVV-er!

 

Zondag 18 februari 1968.

Terug in de tijd. U kijkt naar een boeiende, antieke ‘plaat’ uit 1968. Dik 50 jaar geleden alweer! Plaats van handeling is sportpark De Diepput in Den Haag. En om het geheugen bij de oudere lezers nog eens op te frissen: in de top 40 van deze week staat Toon Hermans op één! Met zijn gehaaide carnavalskraker ‘Mien waar is m’n feestneus’ weet, onze nationale geinponem, topbands als o.a. The Moody Blues (‘Nights in White Satin’) en de ook bepaald niet misselijke Britse rockformatie Small Faces (‘Tin Soldier’) achter zich te houden. Eén week later is het carnaval, dus de timing van Sittardenaar Toon is niet geheel onverwacht. Vier weken achtereen staat Toon op pole position. Het is de stek waar runner-up Slikkerveer ook nog steeds van droomt. Dan moet vanmiddag zeker deze lastige uitbeurt bij traditieclub HVV in winst worden omgezet. In dat geval zal de kloof tussen de vandaag niet spelende koploper Alblasserdam en Slikkerveer tot een overzichtelijke drie punten, prima te behappen zijn. Een paar weken geleden werd de thuiswedstrijd nog door de rood-zwarten met 3-1 gewonnen. En vandaag staat dus de lastige uitbeurt geprogrammeerd. Winnen in de befaamde Diepput is géén abc’tje. Het is weer eens een prentje van een ander speelterrein. De entourage schotelt ons een knus voetbalveld voor op deze  frisse februaridag. HVV werd in 1883 opgericht en sinds 1898 vormt De Diepput het onderkomen van deze voetbalclub. Op dit veld werden ooit 2 interlands afgewerkt van het grote Oranje. In 1907 verpulverde Engeland met maar liefst 1-8 het Nederlands elftal echter in 1908 keerde Zweden, met een 5-3 nederlaag op zak, terug naar Scandinavië. Deze grond herbergt historie. Ook de cricket-spelers lopen zich hier, letterlijk, het heen-en-weer (runs) maar ook de squashers en de ‘tánnis’ slaan op dit complex hun balletje. U merkt het al, we zitten in het winderige gedeelte van Den Haag. Het is hier poepsjiek! Dit sportpark ligt ook niet aan De Veerweg óf De Molendijk óf aan Het Toepad…néé, De Diepput is gesitueerd aan een laan: de Van Hogenhoucklaan! De foto laat ons genoeglijk snuiven aan de sfeervolle jaren zestig. Gek genoeg luidt de bijnaam van HVV dan weer: ‘De Leeuw van Wassenaar’. Ach, het maakt het er alleen maar chiquer op! Laten we maar rap teruggaan naar de meer behapbare sentimenten. We gaan er gemakshalve maar van uit dat doelman Valstar (midden) in z’n wereldtrui met die gipsen beentjes eronder, de bal zojuist heeft onderschept voordat spits Ad Scheurwater van Slikkerveer (links) gevaarlijk kan worden. Ad was seizoenen achtereen een getalenteerde en makkelijk scorende spits van Slikkerveer. Het blijft lang nul nul in De Diepput maar in de slotfase van deze tweekamp behoudt technicus Ad Scheurwater bekwaam het overzicht en speelt hij handig de lopende Cor van der Wal aan. Randje buitenspel neemt Cor de bal aan, dribbelt nog wat door en laat doelman Valstar met een welgemikte trap kansloos. De zwaar bevochten overwinning wordt over de streep getrokken en brengt het elftal van ras-‘Kielegatter’ trainer Joop van Knijff in carnavaleske sferen. Koploper Alblasserdam voelt vanaf vanmiddag iets in de nek hijgen: de hete adem van de SV Slikkerveer. 

 

 

Fotofragment uit wedstrijd Bolnes-Heerjansdam. Krachtpatser Leen Blom krabbelt overeind, zonder de bal uit het oog te verliezen. Heerjansdam-middenvelder Dick Monshouwer lijkt een voorsprong te hebben opgebouwd ten opzichte van Leen. De twee kinderen schuin voor de dug-out spelen hun eigen spelletje.

 

 

Een zaterdagmiddag in Maasdam. Het is 16 oktober 1965. Dit gras had wel een maaibeurtje kunnen gebruiken. Rijsoord verpulverd met maar liefst 1-5 de gelijknamige thuisclub. Piet Soeteman is vanmiddag de grote man bij de ‘kraaien’. De ‘linksbinnen’ scoort een hattrick. Op de foto haalt Piet (recht onder de kerktoren zichtbaar) schitterend uit met rechts.

 

 

28 Maart 1976. Huldiging van een tweetal Slikkerveer-vedetten. Rechts doelman Hans Plaat en midden Cor van der Wal. Cor speelt vanmiddag zijn 500e wedstrijd voor de hoofdmacht en Hans gaat aan zijn 250e duel voor Slikkerveer 1 beginnen. Links wordt Ronald van Maasdam even afgeleid.

 

 

RVVH bejubelt een treffer tegen het Wezepse WHC. Chris Birahy (links) ontvangt de huldigingen van Kees Steketee en (rechts) Henk van der Ent. Dit zijn de momenten waarvoor de voetballers het doen.

 

 

Juichen en achter de oren krabben.

Emiel denkt er even het zijne van.

 

Zaterdag 7 november 1992.

Aan de Vlasstraat staat sedert lange tijd de derby Rijsoord tegen Bolnes weer eens op het programma. De zaterdagvoetballers van Bolnes timmeren nadrukkelijk aan de weg. Afgelopen seizoen werd de titel behaald en aldus het KNVB-terrein herwonnen middels promotie naar de 4e klasse. Voor Rijsoord betekende de vorige voetbaljaargang juist een kwelling. Ternauwernood werd degradatie voorkomen en eigenlijk is het 4e klasse schap voor de ‘kraaien’ qua opgebouwde status door de jaren heen, onder het niveau van de club. Het is de eerste aflevering van het streekduel en volgens de redacteur is het eigenlijk een irritant, incidentrijk streekduel. Arbiter Van de Berg trok ironisch ‘slechts’ 7 maal het gele kartonnetje, waaronder een dubbele gele, dus rood, voor Bolnes strijder Lenny de Kok.
Tsja, Bolnes was tot aan deze wedstrijd nog ongeslagen en elke voetbalkenner weet dat een nederlaag dan steeds dichterbij komt. Dat voorbesef realiseerde men bij Rijsoord maar al te goed en dus moest de beuk erin! En bij Bolnes liet men zich dit uiteraard ook niet zomaar over hun kant gaan.  Citaat uit het verslag: ’het publiek sprak van onsportief, slecht, teleurstellend tot walgelijk’. 
Nou da’s een leuk middagje geweest daar in Resoord! 
Hoewel de foto wat aan de vage kant is (ook al weer bijna 30 jaar geleden …)verraadt de lichaamstaal van de Bolnes-speler Emiel Eilbracht, met nummer 11 op de rug, eigenlijk al het verhaal. De behendige, lichtvoetige aanvaller van Bolnes is getuige van bijna een heel elftal juichende Rijsoordspelers die en masse de 1-0 van Rob Bogaard vieren. Dat doen ze aan de kant waar niet veel publiek staat. Het meeste volk posteerde zich op deze wat gure middag lekker dicht bij elkaar op de zittribune. Dat feestvieren strooit best wat extra zout in de wond en de oud DS-speler Eilbracht vindt het kennelijk tijd om zich maar eens achter de oren te krabben. De Dikke van Dale verklaart dit spreekwoord als volgt: …door een onverwachte, zorgelijke ontwikkeling tot nadenken gestemd zijn…
En inderdaad de situatie is zorgelijk. Onverwacht dreigt dan toch de eerste nederlaag van dit seizoen. Maar, de wedstrijd duurt nog lang. En kort na rust poeiert Jaime Lorenzo van afstand de 1-1 achter Rijsoord sluitpost Aart Kranendonk waardoor het ineens weer een wedstrijd lijkt te gaan worden. Toch raakt Bolnes in dit te harde duel haar ongeslagen status alsnog kwijt. Peter van Vugt en Bart Toom zorgen ervoor dat de punten in Rijsoord blijven en tillen de eindstand naar 3-1. Overigens zou de return in Bolnes in april 1993 ook een memorabele wedstrijd worden die zelfs het einde niet haalde maar Rijsoord wél de officieuze titel opleverde. Schrale troost voor Emiel. Ondanks de eerste competitie nederlaag van dit seizoen bleef Bolnes na deze wedstrijdronde koploper.

 

 

 

Het ‘stadion’ van Bolnes op de achtergrond is nog in aanbouw. Maar vanmiddag wordt er gewoon gevoetbald. De kopsterke Cees Liedorp vliegt hoger dan de doelman. Spits Arie Troost loert zoals altijd op een buitenkansje. De keeper showt deels z’n blote body.

 

 

Wat een schilderachtig plaatje. Het is zaterdag 23 november 1963. Rijsoord speelt thuis tegen hekkensluiter Alphen. Het doelpuntrijke duel eindigt in 4-3. Henk Bestebreurtje schiet er altijd wel eentje binnen. De doelman van Alphen heeft een lekkere dikke trui aan getrokken vanmiddag. Het zwarte paard in de wei heeft wel andere dingen aan z’n kop.

 

 

Hebbes! We zijn getuige van een geweldige inspanning van de jonge Slikkerveer-doelman Bart Melsert. Rens Breur bewaakt voor alle zekerheid, staande bij de eerste paal, het door Bart verlaten doel.

 

 

RVVH speelt thuis tegen Quick Boys. Dat betekent opletten met de shirts vanmiddag want de ‘Kattukkers’ spelen normaliter in exact dezelfde shirts. Tijd dus voor een reserve-outfit vanmiddag. Schutter Bas Huizer (links) heeft het kolletje lekker hoog in de nek opgetrokken.

 

 

‘Leonel’ van Buren kon iemand dronken spelen.

Leo van Buren demonstreert zijn artistieke maar vooral geniale passeertechniek.

 

Zondag 24 augustus 1986.
 

Slikkerveer speelt thuis tegen Sliedrecht. Het is alweer de laatste oefenpot voor, wat betreft de resultaten wisselvallige voorbereiding. En komende zondag, bij de start van de competitie, moeten de mannen van de nieuwe trainer Wout Plaisier er toch echt staan. De kersverse oefenmeester uit Alblasserdam smeedt aan een hecht collectief waarin kwaliteit, gekoppeld aan hechte vriendschap, als voornaamste ingrediënten moeten gaan fungeren tot toekomstig succes! Vanmiddag komt eersteklasser Sliedrecht naar het Reyerpark. Hoewel er van oudsher, traditiegetrouw, veel bagger in hun genen zit, valt dit op geen enkele manier terug te vinden in de geoliede selectie. Ze zijn dan ook zeker niet naar ‘Slikkenbagger’ gekomen om maar wat aan te modderen. Integendeel. Deze partij staat ondanks het feit dat het een ‘friendly game’ betreft, wel degelijk als een prestigeduel gekwalificeerd. En de enerverende foto neemt ons mee naar een kostelijke actie van een echte publiekslieveling: Leo van Buren! En wees nou eerlijk, stel dat u werkelijk geen sikkepit van het voetbalspelletje snapt, zou u bij het ontleden van deze actiefoto dan de speler links, in dit duel, aanwijzen als publiekslieveling? Nee toch zeker? En dat is niets ten nadele van de Sliedrecht-verdediger Frits Kooijman hoor? Die deed ook gewoon z’n dingetje waar hij goed in was. Maar Leo doet dat rechts op zijn manier. Kappen, draaien, sprinten, inhouden, tegenstander uitdagen, omspelen, kappen, draaien, voorzetten, kappen, draaien, scoren… Kortom, Leo van Buren was een geweldige, ouderwetse, maar wel degelijk functionele pingeldoos! Natuurlijk liep dat ook dikwijls behoorlijk uit de klauw! Dan overdreef hij en liep hij zich vast in alle drukte. Maar wie niet waagt…..? Ik zie in gedachten sommige tegenstanders ’s avonds aangeschoten uit de kantine thuiskomen. „Je lijkt wel teut maar jij drinkt toch nooit”, mompelt het verontruste vrouwtje tegen haar vriend tijdens Studio Sport. „Nee, ik heb vandaag tegen Leo van Buren gespeeld”, gold dan het plausibele excuus. Leo kon tegenstanders laten omvallen. Deze balkunstenaar was echt in staat om een tegenstander dronken te spelen. Een spontane spierscheuring bij een verdediger, na zo’n schijntrap, was eerder regelmaat dan toeval. En menig supporter ontkwam niet aan gekneusde lachspieren als ‘Leonel’ weer eens een onnavolgbare actie uit de hoge hoed toverde. Want het enige vergelijk met dé echte Lionel is in elk geval de onuitputtelijke drang naar: pingelen! Zijn scorend vermogen leed nauwelijks onder al die capriolen. Uiteindelijk werden Leo’s  bijzondere kwaliteiten ook door scouts opgemerkt. Het leverde hem op vrij late leeftijd nog een profcontract op bij het Kralingse Excelsior waar hij 3 seizoenen speelde. Na een seizoen ASWH keerde hij terug naar Slikkerveer. Samen met broer Edwin sleet hij zijn laatste actieve voetbaljaren in het rood-zwarte tenue. Van Buren die ook over een slim ontwikkelde koptechniek beschikte acteerde ook in de zaal op het hoogste niveau. Met het destijds beruchte Den Dam Siva uit Dordrecht etaleerde hij zijn balvaardigheid naar, wellicht een nog boeiender niveau dan op het veld! Welnu in dit verhaal hebben we wel iets afgestoken over Van Buren. Namelijk: de loftrompet! Maar wel over een speler die dat verdiend heeft. Het brengt ons terug bij de foto. Alles wijst op een aanstaande kap, na een zogenaamde ‘net-alsof-ik-voor-ga-zetten-beweging’ van de hier 25 jarige balvirtuoos. Tegenstander Kooijman blijft goed naar de bal kijken. Het vervolg weten we dus niet. Misschien leverde het slechts een gesmoorde poging op. Wat we wel weten is dat Slikkerveer deze ‘generale repetitie’ winnend afsloot. Het werd 1-0 via een goal van Hugo de Vries. Voorbereider en grondlegger, jawel: Leo van Buren. Een week later leverde de competitie ouverture thuis, tegen Hellevoetsluis, een 6-0!!! zege op. Over een goeie generale gesproken…

 

 

 

 

Zaterdag 24 maart 1984. Een onvervalste derby op ‘De Berg’ in Bolnes. Joop Schilperoort van Rijsoord (links) kan de voorzet van Bolnesspeler Leen Elkhuizen niet meer blokken. Het duel eindigt in 2-2. Overigens scoorde Elkhuizen zelf de 2-1 in deze sportieve tweekamp. 

 

 

Achterstallig onderhoud bij de doelpaal in Maasdam. Dit houtwerk kan wel wat witte lak gebruiken. Maar Rijsoord-schutter Kees Rutten heeft zelf lak aan de status van tegenstander Maasdam en duikt scorend op in de ontredderde Hoekschewaardse defensie.

 

 

 

Stylist Nico Spreij (rechts) ziet zijn doelman Kees van Vliet er uiterst bekwaam een voorzet ‘uithalen’. Mooie foto vanaf het hoofdveld van het Sportpark. Plenty bekende gezichten langs de lijn volgen dit voetbalmoment. 

 

 

De ‘vliegende vlo’ van RVVH. Linkerspits ‘Peet’ Brouwer. Aan inzet nooit gebrek. De prachtige actiefoto komt vanaf  het oude speelveld van De Zwerver uit het toeristische Kinderdijk.

 

 

Kunst- en vliegwerk bij Slikkerveer versus TOGB.

Het hele spul gaat vol voor de bal in een vriendschappelijk potje!

 

Het is zondagmiddag 12 november 1967.
 

Half bewolkt. Gemeentelijk sportpark Ridderkerk.
Zomaar een oefenpotje tussen Slikkerveer en TOGB. Best veel publiek op de achtergrond voor zo’n vriendschappelijke wedstrijd. 
Wat de foto vooral weergeeft, is alsof het juist lijkt dat er echt van alles op het spel staat!
Het is een momentopname van pure strijd, inzet en er vol voor gaan! De foto toont passie. Niks vriendschappelijk! Knallen!
Slikkerveer speelt ongetwijfeld in het rood-zwart én Tot Ons Genoegen Berkel zal in het bekende zwarte tenue met die degelijke gele, brede middenstrook hebben gespeeld. 
Zichtbaar is de toen nog piepjonge 18 jarige spits Teus van Vliet (2e van links), die samen met de destijds vaak diepgaande en onverzettelijke routinier Cor van de Wal (2e van rechts), beiden voor goud gaan, na een zo op het oog lijkend, veel te harde voorzet. Wat de keeper, geheel rechts mét aanvoerdersband en witte kousen aan het sjouwen is, is me werkelijk een raadsel!
Trouwens het hele zichtbare kwartet lijkt het ronde bruine ‘monster’ volledig te missen!
Maar de Slikkerveerse aanvalsdrift spat van deze foto af. Uiteindelijk keert TOGB, met een zestal gelijknamige Vermeulens in één team, tot hun genoegen terug naar Berkel met een klinkende 1-4 overwinning in de pocket.

 

 

 

Augustus 1982. Bolnes oefent tegen SSS. Strijder, loopwonder en vechtjas Leo Kusters showt zijn passievolle arbeidsethos. Deze actiefoto liegt niet! Dit is de karaktervoller middenvelder ten voeten uit.

 

 

Vrolijke klanken en blijde gezichten bij de hoofdmacht van Rijsoord. Trainer Van Dijl (staande uiterst links) en voorzitter Ijsselsteijn ( 4e staande vanaf rechts) constateren dat, de accordeon van Johan de Jong op de voorgrond, groter is dan Johan zelf.

 

 

Wat een plaatje van een teamfoto. Slikkerveer bestaat onder de naam ‘Slikkerveer’, tenminste als we de ‘schone lei’ voor doelman Bas van Vugt mogen geloven 10 jaar! De bloemist doet vandaag goede zaken. De markante verschijning van de man, midden, met de witte hoed, is burgemeester Johan Hendrik Crezée. In 1942 werd hij door de bezetter formeel ontslagen uit zijn functie. Na de oorlog keerde de ARP burgemeester tot 1950 in zijn functie als ‘aanvoerder’ van Ridderkerk terug.

 

 

Fraaie actiefoto uit de bekerwedstrijd RVVH tegen het gerenommeerde MVV. Linkspoot Harrie Nugteren staat vlak voor een ongetwijfeld juiste balaanname. Het voorwerk oogt perfect maar MVV gaat dit bekerduel winnend afsluiten. Het wordt 0-7!

 

 

Code rood in Rijsoord… Jaap Roos in de spits!

Hotseknots-time in het Arnemuiden-kamp als Rijsoord-captain Jaap Roos in de frontlinie opduikt.

 

Zaterdag 10 oktober 1970.

Het is weliswaar al begin oktober maar de aangename nazomer-temperatuur deelt nog een behaaglijk kadootje uit aan de toeschouwers. Op de lange zijde achter de reclameborden van ‘Drinkwaard’ en ‘Hooijmeijer’ pakt het aanwezige publiek dit presentje, nu het nog kan, met veel genoegen uit. Openstaande jasjes en colbertjes, het kan allemaal niet op! Maar hun favoriete Rijsoord kent nu niet bepaald een florissante competitiestart in de 2e klasse A. Met slechts 4 punten uit 5 wedstrijden is er nu reeds sprake van 6 verliespunten. De afgelopen seizoenen zijn de supporters verwend met louter successen. Vanmiddag komt Arnemuiden op bezoek. De Zeeuwen kennen een nog ‘zuuniger’ start en sprokkelden slechts 3 puntjes bijeen. Hier is dus sprake van een onvervalst 4-punten-duel. En als we meteen maar inzoomen naar de foto, dan belooft de stand, ten tijde van dit fotofragment, niet veel goeds voor de thuisclub. Helaas liegt het vastgelegde actiemoment niet. Jaap Roos in de buurt van een keeper van de tegenpartij? Dan staat Rijsoord meestal achter! Het is bovendien een achterstand welke vrijwel niet meer valt  recht te trekken. Het is 0-2 voor de bezoekende geelhemden! Kort na rust heeft arbiter Van Overkleeft naar de stip gewezen. De handsbal, binnen het beruchte gebied, van verdediger Kees van de Berg is de scheidsrechter niet ontgaan. Aanvoerder en centrale verdediger Rinus van Belzen klaart de klus vanaf elfmeter en stuurt doelman Henk Schouten de verkeerde kant op, 0-1. Rijsoord krijgt plenty kansen op minimaal een deling maar het elftal zit simpelweg in die bekende, dekselse hoek: die waar de klappen vallen! Bij de tegenpartij liep er ook nog ene Joost de Ridder in de spits. Dat is een verhaal apart! Joost was altijd een volle werkweek van huis om op zee te vissen! Voor trainen had hij simpelweg geen tijd! Maar op zaterdag werd Joost losgelaten op de amateurvelden en schoot deze geweldenaar zelf de netten vol en draaide hij meestal de rollen om. Nu moesten de keepers van de tegenpartij vissen! Wat een kanjer was dat zeg! En omdat het inmiddels alarmfase één is, wordt Rijsoord-verdediger en alleskunner Jaap Roos nu hoogstpersoonlijk opgetrommeld om aan het front iets van die inmiddels opgelopen 0-2 achterstand te repareren. Wat dat voor paniek veroorzaakt kunt uzelf wel waarnemen. De benauwdheid bij het Zeeuwse Arnemuiden doen al ‘hun’ klokken luiden! Dit is echt alle hens aan dek hoor! Let vooral ook even op de Zeeuwse verdediger die bezig is om volledig gedesoriënteerd, met dichte ogen, in z’n eigen keeper te kruipen. Die doelman, Ben Meulmeester is aan het stompen geblazen! Jaap Roos in de spits? Dan moet je niet de held uit gaan hangen om een bal met veel schoonheid uit de lucht te plukken. En? Wierp deze ultieme poging, van geweldenaar Jaap Roos, nog enige vrucht af? Nou déze actie niet! Maar in de slotseconden gelukte het Rijsoord toch nog de aansluitingstreffer te produceren. Doelpuntenmaker? Inderdaad… Jaap Roos! Van afstand, in de roos! Weliswaar te laat voor een deling. Arnemuiden keert met een 1-2 zege terug de Ooster-Schelde over. De klok van Arnemuiden gaat hun ongetwijfeld een ‘welkom thuis’ toe luiden. Lekker om de lastige klip Rijsoord alvast winnend omzeild te hebben want voor komende zaterdag hebben ze wel belangrijkere dingen aan hun hoofd. Dan staat de Walcherse derby ‘Erremuu’ - De Meeuwen op het het programma. Ter afsluiting nog een typerend citaat uit het overbekende lied van de Havenzangers: ‘wordt de vreugde soms vermengd met droefenis’. Dat voorspelt niet veel goeds voor Rijsoord. Dit kon wel eens een moeilijk seizoen worden voor de ‘kraaien’.

 

 

Juichen voor Bolnes. Acht uitzinnige Bolnes-spelers lijken een geniepige treffer van goaltjesdief Ed de Kruijff te bejubelen. Geniet mee met het feestje van links naar rechts, Kees van ’t Zelfde, Cees Liedorp, Jan Kooij, Ed de Kruijff, Arie Troost, Cees Sla, Leo Kusters en Henk de Ruyter.

 

 

Heldere elftalfoto van Rijsoord met wethouder-keeper Rinus Lagendijk alias ‘de zwarte panter’. Staande v.l.n.r: Trainer Aart van Dijl, Kees van de Berg, Bas Dorsman, Rinus Lagendijk, Jaap Roos, Henk Hartsema, Bram Visser. Gehurkt v.l.n.r: Arie Baas, Gerrit Bestebreurtje, Kees Rutten, Piet Soeteman, Henk Bestebreurtje.  

 

 

Slikkerveer verdediger Ronald Warnas kan niet verder tijdens het uitduel tegen het roemruchte DHS. Op zijn linkerknie is nog een afdruk van een Delftse voetbalnop zichtbaar. Ras-Slikkerveerder Chiel Jagt, met ludieke golfpet, zet zich dit keer in als één van de behulpzame ondersteuners.  

 

 

Rondrit RVVH door het ‘durp’. Het lijkt er op dat de meute de Frans Halsstraat heeft bereikt. Rechts stuurt Hannes de Bie de jeugd aan. Arie Vink bestuurt wat anders: de ‘lelijke eend’. Echtgenote Corrie geniet met volle teugen mee. Rutger van Santen (links staande in de ‘eend’) showt zijn eigen gefabriceerde spandoek. RVVH is landskampioen geworden en dat zal het hele dorp weten ook. 

 

 

Cees den Hartog: slalommen op kicksen!

Huizen-doelman Jan Westland neemt weldra z’n witte pet af voor de uithaal van Cees den Hartog.

 

Zaterdag 27 mei 1967.

Vanmiddag moet het gaan gebeuren in Ridderkerk! Een gelijkspel is voldoende om de équipe van trainer Henk den Boer, aan een never-nooit-niet voor mogelijk gehouden landstitel te helpen. Met 4 gespeeld én de volle buit van 8 punten is RVVH weliswaar ‘huizenhoog’ favoriet maar maak dat eerst maar eens waar als je tegenstander toevalligerwijs ook Huizen heet. Gelukkig werkt het bestuur van Huizen alvast een tikkeltje mee aan een goede afloop voor Hercules. Absolute vedette Jan Veerman is namelijk om disciplinaire maatregelen door de clubleiding zelf geschorst. Dat scheelt alvast een behoorlijke slok op een borrel voor RVVH, dat het van de alom gevreesde scorende linkspoot vanmiddag geen last zal ondervinden. Voor Huizen-oefenmeester Pim van der Meent zal deze gevoelige aderlating uiteindelijk pittige, nadelige consequenties krijgen. Het nerveuse RVVH legt geen sprankelde wedstrijd op de mat maar als je uiteindelijk met vier-nul !!! aan het langste eind trekt dan is dat gezegde, met het woordje ‘kniesoor’ erin, bij deze einduitslag toepasselijk. Resultaat! Dáár draait het om. Vandaag wordt historie geschreven. Achter het vijandelijke doel brult de jeugdige aanhang het uit volle borst:  ‘we hebben een R, we hebben een V, we hebben een V, we hebben een H……R-V-V-H!’ De foto neemt ons mee naar een onvergetelijke voetbalmiddag in Ridderkerk. We zien een afgeladen sportpark waarvan enkele kinderen zelfs een plekje zittend op het dak van de kleedlokalen hebben weten te bemachtigen. Het is een momentopname van een uithaal van ‘wervelwind’ Cees den Hartog. Cees was een speersnelle rechterspits. Een handenbinder voor elke tegenstander. De meeste mandekkers onthielden alleen Cees zijn rugnummer! Wat kon hij slalommen en versnellen! Hij lanceerde ook vaak zichzelf. Met die kromme poten van ‘em. En hoe langer de wedstrijd duurde des te lager vonden zijn voetbalkousen de weg naar de enkelgewrichten van de rechter vleugelspits. Natuurlijk miste hij in beslissende fases van één van zijn rushes ook wel eens het kalme overzicht. En ook schoot hij wel eens een corner linea recta weer áchter, maar wat was Cees een gevaarlijke rakker! Criticasters onder de supporters noemden Cees wel ironisch: ‘één van de gebroeders zijnet’, refererend aan zijn eveneens jongere, supersnelle broertje Erik. Trouwens als je zó rap bent valt het niet mee om dan technisch ook nog eens alles tot in de puntjes te beheersen. Als dat wel zo was geweest dan klopt het ‘betaalde voetbal’ vanzelf wel een keer op de deur. Hoewel? Vanmiddag sluipt er ook een scout langs de lijn. Het is de “generaal’-himself! Oftewel de ‘Sfinx’! Twee bijnamen van de legendarische Ajax-trainer Rinus Michels. Daar moeten we meer van weten. Komt hij vanmiddag langs om Cees langs de lijn te zien sjezen? Nee! Rinus is getipt over het 17-jarige talent van Huizen, Teen van Wiefferen! Maar verdediger Teen blijft vanmiddag nauwelijks op de been. Snel dan maar terug naar hoofdrolspeler Cees den Hartog. Hij speelde het indrukwekkende aantal van 487 wedstrijden in het eerste elftal van RVVH. Een diepe buiging is op zijn plaats. En ook maar even terug naar die onvergetelijke historisch wedstrijd waarin met name centrale verdediger Lam Mak een uitblinkende rol vervulde. Trouwens de gehele verdediging excelleerde en alleen al voor de pauze tuimelde de aanvalslinie van Huizen maar liefst 15 keer in de moderne, open gezette buitenspelval (dát zal Michels deugd hebben gedaan). Hannie van Loon opende reeds na 8 minuten spelen de score. Acht minuten na rust deponeerde ‘Sjors’ in ’t Veld numero twee in het mandje achter de overigens fantastisch keepende Jan Westland. Toen In ’t Veld ook voor de 3-0 tekende was het Huizens verzet definitief gebroken. De eveneens groots keepende Arie Rijsdijk stak hierna het veld nog zelfverzekerd over om een elfmeter achter zijn collega te knallen, 4-0! Het laatste fluitsignaal van arbiter Karel luidde een denderend feest in. De rondrit ’s avonds over de bomvolle Koninginneweg waarover de oplegger met de landskampioenen defileerde blijft historisch. 

 

 

Thuiswedstrijd van Bolnes-zaterdag in 1989. Piet Korteweg (rechts) haalt doeltreffend uit. Het eenzame reclamebord van Haitsma links is een stille getuige.

 

 

Boeiende foto van een luchtduel van Rijsoordenaar Gerrit Bestebreurtje (rugnummer 10). Centrale verdediger Jaap Roos (rugnummer 4) meldt zich ook in de frontlinie. Het publiek geniet tegelijkertijd van de prikkende zonnestraaltjes. Deels ook nog zichtbaar een reclamebord van de oud-motorcoureur en latere ‘bingokoning’ van Rotterdam: John Bestebreurtje.

 

 

Deze foto is bijna magisch. Waarschijnlijk één van de eerste elftalfoto’s van OLIVIO, de voorloper van het tegenwoordige S.V. Slikkerveer. Linksback Gijs Bouthoorn (links staande) is een van de grondleggers van Onze Leuze Is Voorwaarts In Overwinning. Zo te zien komen ze nog één shirt te kort vanmiddag!

 

 

. Enerverende foto van RVVH-verdediger Johan (‘Jantje’) Lagendijk links en de bloedlinke en aalgladde aanvaller Arie van der Sluis van CVV. Dat moeten spectaculaire duels geweest zijn vanmiddag in het zonnige Ridderkerk.

 

 

Arie ziet Eelke zweven!

‘Zebra’ Arie Troost is dit keer te laat.

 

Zaterdag 17 april 1971.

Bolnes heeft nog één puntje nodig zodat ze zich ook volgend seizoen weer 4e klasser mogen noemen. Hoogvliet fungeert vanmiddag als tegenstander. De wat onduidelijke foto showt ons twee nadrukkelijk aanwezige spelers. Links, in het oer-traditionele Bolnes-shirt: de toen 19 jarige Arie Troost. En over ‘oer’ gesproken. Arie, is de oersterke, sleurende spits van de ‘zebra’s’, de óók al oeroude bijnaam van de in het blauwwit, horizontaal gestreepte voetbalvereniging uit Bolnes. En rechts zien we iemand zweven: Hoogvliet-goalie Eelke van de Polder!
En over showen gesproken? Is dit niet een beetje een showduik? Beide beentjes volledig los van de vloer. Let even op het gezicht van sluitpost Van de Polder! Ziekenfondsbrilletje, tevreden smiley; ’n beetje alsof de uitdrukkende lichaamstaal zoiets wil zeggen als: ‘kip (bal) ik heb je’! 
Ach, wat maakt het ook uit! De foto is een prent die elke keeper in z’n plakboek wil hebben. Overigens schrijft de verslaggever deze middag dat ‘Eelke een bijkans onneembare barrière bleek voor de Bolnesser spitsen’.
En één van die spitsen komt hier weliswaar te laat maar denk erom dat Arie Troost achter elke bal, welke ook maar een ietsepietsje diepte meekreeg, aanjoeg. En ja, dan vult, het ook wel eens te laat komen daarbij, een ingecalculeerde factor in. Niet alles kan nu eenmaal in goud veranderen. Vanwege zijn ontembare ijver tuimelde Troost deze middag ook veelvuldig in de buitenspelval, welke de lepe Hoogvlietse defensie hanteerde. Dat paste ook wel een beetje bij de stijl die Arie etaleerde.
Hij was weliswaar niet de meest gepolijste voetballer maar wél eentje die een verdediging van de tegenpartij constant bezighield. Gewoon een handenbinder pur sang. Arie wordt in het authentieke wedstrijdverslag van die dag veelvuldig genoemd. Hij krijgt zelfs in deze tweekamp, met dus nog wel degelijk belangen op het spel, een rode kaart voorgeschoteld, vanwege natrappen! Troost speelde bij Bolnes en later bij OSV Oud-Beijerland. Overigens betekende Arie’ s  rode prent voor zijn ploeg deze middag geen nadeel. Want juist met tien man recht Bolnes de rug nóg krachtiger en blijkt een heerlijke, met een doelpunt bekroonde solo van Kees Klootwijk, voldoende voor een 1-0 zege. En bovendien: directe handhaving!

 

 

Eind ‘sixties’. De zaterdag-voetballers van Bolnes spelen thuis aan de Kievitsweg tegen Stellendam. De sierlijke zebra-linkerspits Leo van Dam laat zich, met deze dreigende actie, zo te zien niet door een Stellendamse visser aan de haak slaan. 

 

 

Wat een nostalgie! Vermelding clubnaam is overbodig. Midden poseert ras-Rijsoordenaar Bas Blaak. Jeugd-coördinator Jan de Jong (links) heeft z’n tuinpak ingewisseld voor een deftig kostuum. Terreinmeester Dirk van Leeuwen (rechts) paradeert doordeweeks normaliter ook in een ander kloffie. De deur van de kleedkamer kan zo te zien wel weer een likje verse lak gebruiken.

 

 

27 April 1958. Slikkerveer viert het kampioenschap na een knappe 2-5 winst op Coal aan de Oldegaarde. Arie van Beek (2), Paul Ambachtsheer, Cor Trouwborst en Dries Verhoeven zijn de doelpuntenmakers. Doelman Bas van Vugt verkeert in hogere sferen dankzij de schouders van Chiel Jagt (links) en Cees de Vries rechts. Van de 19 wedstrijden werden er 17 gewonnen, één keer gelijk gespeeld en slechts één keer verloren.

 

 

RVVH speelt thuis tegen Harkemase Boys. Spits Henk van de Ent glipt behendig langs de doelman en is op weg naar een treffer. Als de beelden niet liegen gebeurt dit na een gruwelijk uitgevoerde counter van Hercules.

 

 

Twee kapiteins…

 

Theo en Jaap, in afwachting van de toss.

 

Het is een zwoele zaterdagavond. Een ongewone speeldag voor de zondag-voetballers van Slikkerveer. Maar dit heeft dan ook een geldige reden! In het kader van het 50 jarig bestaan van de club speelt de SV. Slikkerveer een jubileumwedstrijd tegen ‘gemeente’ genoot Rijsoord. Slikkerveer bestaat vijftig jaar! Hoezo, wat gaat de tijd snel? Een mijlpaal in de clubgeschiedenis. Maar terug naar de foto. Beide clubs komen uit in de 2e klasse van de KNVB. Een mooie krachtmeting zo aan het begin van een nieuw seizoen is aanstaande en geloof maar gerust dat er veel prestige op het spel staat.
We zijn getuige van twee kapiteins op verschillende schepen. Links staat de robuuste Slikkerveer aanvoerder Theo Klootwijk die op het punt staat een sierlijke jubileum-vaan uit te reiken. Zijn mentaliteit kenschetste zich als ronduit imposant. Als gespierde back kwam je Theo als aanvaller zo maar niet één-twee-drie voorbij. Bij Feijenoord adoreerde het legioen de toenmalige verdediger Theo Laseroms in die tijd met Theo ‘De Tank’ als stoere bijnaam. Maar bij Theo Klootwijk had deze ‘troetelnaam’ ook zeker niet misstaan. Rechts staat de kapitein van Rijsoord: Jaap Roos. Dát was ook een winnaar. Mouwen tot over de elle bogen opgestroopt. In zijn tijd een parel van een centrale verdediger. Een veldheer van een ‘laatste man’ zoals dat destijds heette. Jaap deed alles op inzicht en kon echt goed voetballen. In noodgevallen zocht hij vaak een paar linies verder de tegenpartij zelf op om eventuele achterstand-schade te repareren. De foto toont ook het verschil in karakters aan. Theo, altijd wel goed voor een grap en grol en een bloedserieuze en afgetrainde, beetje introverte Jaap Roos. Arbiter De Vaal speelt al met z’n muntje in de hand voor de aanstaande toss. Weldra zullen zijn woorden “kop-of-munt” klinken. De klassieke bal ligt stipt klaar voor de eerste omwenteling. Geheel links heeft grensrechter Piet den Ouden alleen maar oog voor de camera. Tussen Jaap en de scheidrechter door, pikt Juwelier Krul nog net wat reclame aandacht mee. En hoe eindigde dit regionale treffen? Dik 1200 toeschouwers zagen Rijsoord met 0-2 zegevieren. Kees Rutten benutte, na een 0-0 ruststand, een elfmeter en schoot kort daarna Rijsoord op ‘rozen’!

 

 

Bolnes tegen ASWH. De foto vertelt exact waarin Henk de Ruyter van Bolnes erg goed in was: hard werken en dus altijd in beweging. Ijver en allroundheid kwalificeerde Henk tot een echte teamspeler met bovendien het altijd meegenomen scorend vermogen voor een voetballer.

 

 

Gebroederlijke strijdkrachten in de frontlinie. De Rijsoord-spelers Louis Verschoor (links) en broer Hans (rechts) belagen met dichtgeknepen oogjes de klemvaste actie van de keeper van de tegenpartij. Hier valt niks meer te halen voor de ‘kraaien’.

 

 

. April 1952. Teamfoto van 2e elftal van Slikkerveer na, de met 2-1 gewonnen wedstrijd tegen Leerdam 3. Op de foto v.l.n.r. staand Jan van der Spoel, Nico van der Spoel, Jo Vermeer, Rinus Bakker, Arie de Bruin en Jan de Waard. Vooraan geknield Cor van Driel, Joop van Driel, Marinus van Brakel, Cees Bakker, Piet Molendijk, Jo Neuschwander en Henny Zwiers. Veel korte broeken en één machtig mooie lange pantalon maken dit nostalgische plaatje briljant.

 

 

Momentopname uit wedstrijd NSVV-RVVH. Alleskunner André van der Spoel is niet vies voor vuil werk. De begaafde verdediger Fons Cornelis (met bril) volgt attent het verloop van deze situatie. NSVV-topper Peter Knoop (met afgezakte kousen) kijkt op afstand mee. Cees den Hartog (links) en Johan lagendijk (rechts) zijn de overige zichtbare Herculeanen. Roel van Eekelen en Henk Verrijp zijn de andere NSVV-ers.

 

 

De ultieme ontlading.

Onder deze kluwen moet schutter Jan Visser bedolven liggen.

 

Zaterdag 21 april 1984.

Op een zonnige lentedag wordt de absolute kraker Vitesse Delft versus RVVH gespeeld. Het gebeurt niet vaak dat de verslaggever van De Combinatie ook een uitwedstrijd bezoekt. Echter hier staat een te vergeven toekomstig kampioenschap op het spel. De correspondent telt 1500 toeschouwers, waaronder 1000!!! supporters uit Ridderkerk. Nou één daarvan staat op het punt om enige seconden later op de kluwen RVVH-spelers te duiken. Het is de ultieme ontlading die van deze foto afdruipt.
Vitesse Delft en RVVH strijden om de titel in de 2e klasse. RVVH-trainer Ger ter Horst heeft van zijn elftal een disciplinaire en strijdbare ploeg weten te smeden. Karaktereigenschappen die de ex-prof zélf als voetballer ook volop etaleerde. 
RVVH kijkt tot drie minuten voor tijd tegen een ongelukkig (Martijn van Faassen  veranderde onbedoeld een schot van Delftenaar Hans Manger van richting) opgelopen achterstand van 1-0 aan.
Vitesse lijkt het puntenverschil hierdoor tot één schamel puntje te kunnen terugbrengen maar dan breekt de 87e minuut aan. Vleugelspits Erik den Hartog komt eindelijk een keer goed los van z’n tegenstander en produceert een lekkere voorzet. In de spits bij Hercules liep er destijds eentje die verliefd was op kostelijke voorzetten: Jan Visser! Zijn voetballeven bestond voornamelijk uit: doelpunten maken! Met de voeten of met het hoofd, het maakte voor Jan allemaal niet uit! Dit keer is het hoofd aan de beurt. Met een geweldige kopstoot zorgt Jan voor de buitgewoon belangrijke 1-1. Voor de fotograaf is het kennelijk allemaal te snel gegaan maar de absolute uitbarsting van vreugde op deze plaat geeft misschien nog wel meer voldoening. Eén ding is zeker. Jan Visser ligt hier ergens onder een zwikje spelers naar adem te happen en vermoedelijk duiken er binnenkort nog een paar bovenop deze stapel juichende spelers.
Het gelijke spel betekende dat RVVH met nog 3 speelronden voor de boeg de voordelige kloof met Vitesse Delft op 3 punten afstand houdt in het toen nog 2 punten voor een overwinning-systeem!
De keeper links van Vitesse staat er als een zoutpilaar bij en lijkt kennelijk op zoek naar zondebokken. De meegereisde RVVH-supporters aan de lange zijde zijn door het ‘dolle’ en zien iets gloren aan de horizon: de titel! 

 

 

 

Het is 3 februari 1980. De zondag voetballers van Bolnes verslaan vanmiddag de Schiedammers van DRZ met maar liefst 5-1. Dick Vorster scoort vanmiddag niet maar toont wel zijn onverzettelijkheid met deze sliding. Zijn strijdbare grimas ‘spreekt’ boekdelen.

 

 

Wat een wereldprent! Lekker luieren langs de lijn bij een thuiswedstrijd van Rijsoord. Handjes die als zonnescherm fungeren, hoofddoekjes die bij de dames duidelijk ‘in’ zijn en een pop-art petticoat. Het zonnetje staat laag. De keeper denkt met één handje deze klus te kunnen klaren. Rijsoordenaar Andries Lagendijk (links) staat volgens de ‘v.a.r.’ duidelijk met één voet over de lijn. Kees Rutten rechts komt instormen. Grassprieten in het doelgebied zijn er niet meer te vinden.

 

 

Talentvolle lichting van Slikkerveer. V.l.n.r. staand: Nico Spreij, Jan Visser, Hans Plaat, Ronald Warnas, Gert Scholtens, Jaap Berkhout en trainer-‘entertainer’ Peter Burger. Gehurkt v.l.n.r.: Hans Lodder, Erie Bloemberg, Bas Verhoeven, Wim Plaisier en Ronald van Maasdam. Saillant détail: let even op het meekijkende kinderkoppie achter het doel tussen Scholtens en Berkhout.

 

 

Door de mazen van het net. RVVH-Rijsoord op een afgeladen Sportpark Ridderkerk. Doelman Arie Rijsdijk plukt er stijlvol een voorzet uit. Arie Mudde (op de rug gezien) dekt voor alle zekerheid de doellijn af. Links RVVH-er Lam Mak en rechts de op een slippertje van Rijsdijk hopende Gerrit Bestebreurtje.

 

 

‘Be Fair’ knock-out by hattrick Kees Klootwijk!

 

Amateurvoetbal ten top. Gezellig langs de lijn de 2-1 van Kees Klootwijk live meekrijgen.

 

Beste voetballiefhebbers en alle lezers van deze rubriek: TERUGBLIK.

Vandaag kunt u gratis genieten van alweer het 100e item van deze veel bekeken en gelezen terugblik van het voetbalverleden uit onze gemeente Ridderkerk. Dankzij veel vrijwilligers van Stichting Oud Ridderkerk kunnen wij u dit nostalgische podium aanbieden. Een vraag van mijn kant is de volgende: Een donateurschap voor één jaar kost u als lezer slechts  €  7,50. Voor een iets uitgebreider donateursschap bedraagt uw lidmaatschap  €  13,50  per jaar. Het zou een geweldige geste naar de Stichting zijn. Het is uiteraard een geheel vrijblijvende aanbeveling aan u. Voor de aanmelding als donateur kunt u HIER klikken.

Nogmaals van harte aanbevolen.

Henk Sterkenburg.

 

 

Zaterdag 11 september 1971.

Een kostelijke zaterdagnamiddag aan de Kievitsweg. Om 16.00 uur is er afgetrapt voor het 3e competitieduel van seizoen 71/72 van de zaterdag-acteurs van de plaatselijke SV Bolnes. Het betreft het tweede thuisduel van de zebra’s in de vierde klasse. De tegenstander heet Be Fair uit Waddinxveen. Dat is toch eigenlijk een best wel kolderieke naam voor een Hollandse voetbalclub. Letterlijk vertaald speelt Bolnes vanmiddag thuis tegen ‘wees(t) eerlijk’. Nou de betekenis van deze clubnaam zal wel dichter bij ‘wij spelen altijd sportief’ of dergelijke liggen. En ach, ‘what’s in a name? Wie weet wat ze in Waddinxveen over de naam ‘Bolnes’ te zeggen hebben? Hoe komt Bolnes nu aan de naam Bolnes? Ehm, heel kort dan, want dit gaat totaal niet over voetbal. Een ‘Bol’ is een soort zandbankje in de rivier. Deze wordt bij laagtij als een ronde kop zichtbaar. ‘Nes’ is een uitstekend stukje land vanuit het water. Wat een geklessebest poeh, maar snel naar de foto’s. Het is aangenaam verpozen langs de lijn. Het stokoude reclamebord van Sporthuis Bob Janse biedt menig setje ellebooggewricht voor het ondersteunend vasthouden van de onderarmen van zichtbaar genietende toeschouwers. Veel mannen showen hun weekend colbertjes inclusief stropdasjes. De kinderen amuseren zich ouderwets met hun zitvlakjes op het gras. Enkele vrouwtjes, zogenaamd attent meekijkend, koesteren hun zaterdagmiddag uitstapje. Wat een verrukkelijke middag! Dit noemt men ook wel aangenaam verpozen! Nu nog een overwinninkje van de hoofdmacht en dan straks plezant natafelen in de kantine. Maar die zo gewenste kers op de taart, in de vorm van een zege, is nog niet binnen. Hun favoriete zebra’s zijn, na pakweg 10 minuten al tegen een 0-1 achterstand opgelopen. Be Fair aanvoerder Van Triet laat doelman Fulp Spruit met een onverwachte uithaal, de altijd trieste gang naar het net maken. Echter bij de thuisclub zal er vanmiddag eentje hoogstpersoonlijk op gaan staan! Eén speler die in z’n uppie Be Fair gaat killen!

 

 

Kees Klootwijk showt zijn pezige dijbeen spierbundels.

 

Zijn naam is Kees Klootwijk. Kees nivelleert omstreeks het half uur de opgelopen schade met een geniepig schot tot 1-1. En dan krijgt u de zeer fraaie 2-1, via de foto, live op uw netvlies mee. De pass van Piet de Sterke wordt, door de vanmiddag nauwelijks af te stoppen Klootwijk, vakkundig gecontroleerd en ‘bam’, daar is de verdiende voorsprong. De vergeefs duikende doelman Slinger heeft iets wat heel veel keepers stikvervelend vinden: het nakijken! Het is maar goed dat er een net in het doel hing als Kees Klootwijk ‘vuurde’. Altijd prettig voor je als toeschouwer dat dát vaak in het doel en niet ernaast gebeurde. Kees Klootwijk was een frêle, behendige vleugelspits met een functionele snelheid. Ietwat gedrongen, weliswaar een beetje angstig bij stevig ingrijpende verdedigers maar gezegend met een heerlijk wapen: schotkracht! Hij beschikte over zo’n gemeen, verkapte pegel die menig keeper echt verraste. Nog even terug naar de wedstrijd. Uiteindelijk bleef het een spannende tweekamp vanwege het minieme verschil. Doelman Spruit moest behoorlijk aan de bak om de bezoekers toch niet met een deling naar Waddinxveen te laten vertrekken. Maar in de slotminuten zorgt ‘who else’, dan ‘mister Klootwijk himself’ voor de definitieve ‘knock-out’ van Be Fair. Met zijn 3-1 vergalt de vleugelspits het laatste restje hoop bij de bezoekers op een puntje. Game over! En het bleef nog lang gezellig in de kantine van Bolnes.

 

 

Een strakke elftalfoto van een Bolnes-elftal eind jaren ’60. De koosnaam ‘zebra’s behoeft geen nadere introductie. Staande spelers van links naar rechts: Jan Oostenrijk, Piet de Sterke, Cees Punt, Wim Legerstee, Frans Jongeneel, Aad van der Padt en Piet Korteweg. Gehurkt van links naar rechts: Kees Paardekoper, Jan Roelsema, Arie Korteweg en Gijs de Ruiter. Attentie voor elftalleider Punt die tussen Legerstee en Jongeneel een verwoede poging onderneemt om ook op de foto te gaan. De keeperstrui van doelman Roelsema oogt betoverend mooi. 

 

 

Het is 6 oktober 1973. Rijsoord kijkt in de uitbeurt tegen Zwaluwen lange tijd tegen een 1-0 achterstand aan. Arie van Antwerpen zet een faire, maar zo te zien, best stevige tackle in op de bal. Links volgt Wout Bestebreurtje oplettend dit duel. De arbiter is een bekende Nederlander. Het is de 26 jarige Maurice de Hond. In de laatste minuten schenkt BN-er Maurice tot afgrijzen van Zwaluwen, opponent Rijsoord een strafschop. De uitblinkende doelman Henk Schouten komt hoogstpersoonlijk naar de ‘overkant’ om de 1-1 achter zijn Vlaardingse collega-keeper binnen te knallen. Op de achtergrond is Rijsoord-spits Leen Tump nog herkenbaar.

 

 

Het is 1948. Slikkerveer en Bolnes (met de witte V) spelen een onderlinge partij en maken er een knusse voetbalmiddag van. Bij Slikkerveer zijn o.a. de ‘vedetten’ doelman Bas van Vugt (3e geknield vanaf rechts) en uiterst rechts gehurkt Arie van Beek herkenbaar. De sfeer is zo te zien opperbest.

 

 

Een meesterlijke onderschepping van doelman Arie Rijsdijk van RVVH. Vanmiddag komt WHC naar Ridderkerk in het kader van het landskampioenschap in 1967. Eén handje is genoeg voor Arie want zijn timing en inzicht blijven onderdeel van zijn klasse. Het zonneklepje komt best wel van pas vanmiddag. Wat een ongelooflijk drukke bedoening langs de lijn. Op het Gemeentelijke Sportpark wordt het uiteindelijk 4-2 voor RVVH.

 

 

Op uw plaatsen……start!

Twee verbeten gezichten met twee paar anderhalve benen!

 

Zondag 23 september 1984

Slikkerveer speelt thuis tegen de amateurs van SP.. AR.. TA..! 
Kort voor rust barst een hevige onweersbui los! De fonkelnieuwe overdekte zittribune kan dus meteen aan de bak en op eventuele kinderziekten worden getest. De Rotterdammers hebben kort voor het uitbreken van de bui alvast met enkele doeltreffende flitsen toegeslagen. Deze Spartaanse ontlading garandeert de  bezoekers een snelle 0-2 voorsprong. Dit noemen ze ook wel een bliksemstart! En vanwege deze 0-2 ruststand zal het vrijwel zeker ook in de Slikkerveerse kleedkamer gedonderd hebben. Bij Sparta draven gerenommeerde spelers in de basis-elf op. Aad Andriessen, Henk van Stee, Ron Timmers en Ron Stevens zijn nu niet bepaald namen van doorsnee koekenbakkers.


Club-icoon.

De foto toont in alles aan wat Slikkerveer club-icoon Jaap Verhoeven (links) als speler kenmerkte: onverzettelijkheid, snelheid, duelkracht en voor die tijd een moderne, opkomende rechter flankverdediger met een bruikbare voorzet! Nummertje ‘twee’ zichtbaar op de zwarte broek verraadt zijn positie in het elftal. Jaap had aan niemand een hekel. Behalve aan: achterstanden! Op deze ‘sprintplaat’ heeft hij het speeltuig een paar meter voorsprong gegund. Samen met de rechtsbenige, linksback van Sparta, Frans Kerpel wordt dit prachtige omschakelingsmoment uitgevoerd. Het lijkt warempel wel op ‘synchroon-sprinten.’ Spartaan Kerpel (heden ten dage ook al weer 60!) is de huidige voorzitter van de amateurtak van de Kasteel-bewoners. Frans was zuinig op zijn skelet. Hij speelde altijd met 2 scheen-en 2 kuitbeenbeschermers! Als je scherp inzoomt op de foto lijkt ’t net alsof beide spurters maar anderhalf been hebben! Heeft klasbak Jaap Verhoeven altijd voor Slikkerveer gespeeld?


Winnaar.

Gelijk zelf  maar even navraag gedaan bij Verhoeven: “Nee tot mijn 15e heb ik bij Rijsoord gevoetbald. Daarna ben ik naar Slikkerveer gegaan en heb daar vanaf mijn 19e meer dan 300 wedstrijden in het eerste elftal gespeeld. Ik was niet overdreven technisch maar wel een degelijke, snelle, vaak mee opkomende rechtsback. En, jazeker, ik was inderdaad een winnaar!” Een heldere constatering en terechte zelfkennis van de sympathieke Verhoeven. En dat brengt ons weer terug bij de meesterlijke foto. De vraag wie de uiteindelijke winnaar van dit explosieve sprintduel is geworden, weten we niet. Wat we wel weten is dat Sparta middels twee treffers van Ron Timmers en eentje van Ruud Kloppers met een 0-3 zege, terugkeerde naar Rotterdam West. Twee punten rijker na het altijd lastige uitduel tegen Slikkerveer.

 

 

Zo, de wedstrijd in Bolnes zit er vandaag weer op. Alle cornervlaggen zijn verzameld. Hoewel? Waar is de 4e hoekvlag? Nou vooruit het 4e vaandeltje halen we straks wel op! Eerst op de foto en dan naar de kantine om de ‘derde’ helft door en ‘in’ te nemen. De kleding van de mannen ziet er weer pico bello uit.

 

 

Mooie oude elftalprent van een jeugdteam van Rijsoord. Het groene gras biedt een mooi contrast ten opzichte van de blauwe shirts. Doelman Anton van der Steen heeft dit keer niet de bal maar een mascotte-beertje, met Rijsoord-tenue, klemvast. De sfeer is prima. Jeugd-coördinator Jan de Jong (rechts) bewaakt zijn keurkorps vandaag in een soort van boswachters-outfit. Midden zittend is Ad van Nes. Ad zou later heel veel meters in Rijsoord-één gaan maken.

 

 

Slikkerveer heeft RVVH thuis geloot in het kader van de Rotterdams-Nieuwsblad-cup. Het is op een dinsdagavond in maart 1992. Een mooi duel tussen twee karaktervolle middenvelders. Slikkerveer speler Martin Fokkens (rechts) lijkt zich succesvol te ontdoen van RVVH-speler André Nugteren. Saillant détail is dat beide voetballers, seizoenen later, met elkaar samen speelden bij de voetbalvereniging Bolnes.

 

 

RVVH speelt een thuiswedstrijd tegen rivaal Heerjansdam. We zijn ‘live’ getuige van de schitterende gelijkmaker van Jan Schouten. De RVVH-ers Bas Huizer (links) en Joop Huizer (rechts) zien over enige seconden de bal tegen het nylon tot stilstand komen. Heerjansdam-verdediger Jan Gouman (met opgestroopte mouwen) kan de 2-2 niet meer voorkomen.

 

 

Maestro ‘Hannie’ van Loon.

Han stuurt enkele ‘blauwe’ Spakenburgers het bos in.

 

Zaterdag 24 augustus 1968.

Het is een fraaie zomerse zaterdagmiddag aan de Sportlaan. RVVH speelt thuis tegen de ‘blauwen’ uit Spakenburg. Dat bleek toen al een meer dan gerenommeerde amateurploeg. Anno heden is de kloof met die andere grootmacht uit het pittoreskere vissersdorp, Ijsselmeervogels (de ‘rooien’) door de jaren heen beduidend kleiner geworden. De concurrentie tussen beide kemphanen is uniek! Het is maar net in wat voor een gezin je geboren wordt. De rest van je leven ben je een blauwe of een rooie aanhanger. Tussen beide clubs zit slechts één muur. Dat is de muur die de kantine ’s scheidt! Sponsoren doen over het algemeen wat minder moeilijk en doneren zowel bij Spakenburg als Ijsselmeervogels. De middenstand floreert in alle opzichten bij een plaatselijke derby der giganten. Er worden zelfs busreizen vanuit andere provincies georganiseerd om i.c.m. een toegangsticket een dagje Spakenburg te boeken.


Botter.

Maar vanmiddag dus aftrap 16:15 uur: RVVH-Spakenburg! Het betreft een vriendschappelijke potje, maar van die term hebben de ‘vissers’ sowieso nog nooit van gehoord. Voor de aftrap van de wedstrijd ontvangt aanvoerder Arie Mudde uit handen van de Spakenburgse aanvoerder een prachtige modelbouwboot in de vorm van een botter. Het is het symbool van de Zuiderzee-vissers. Het betreft een jubileumgeschenk vanwege het 50-jarige bestaan van RVVH. Het duel is de generale repetitie voor het eerstvolgende competitieduel dat volgende week een aanvang neemt. Hercules draait een vrij stroeve voorbereiding. Verleden week nog bleek tegenstander Huizen te sterk voor de formatie, van de aan zijn 3e seizoen als RVVH-trainer beginnende, Henk den Boer. De thuisploeg heeft het moeilijk tegen de stugge ‘blauwen’. De foto biedt ons een klassieke weergave van de kwaliteiten van één van de beste spelers uit het Ridderkerks amateurvoetbal: Han van Loon. Han beschikte over een meesterlijke techniek. De bal was zijn vriend! Zijn oog voor diepgang van anderen, veel snellere aanvallers dan hijzelf (dat was je meestal al gauw..) was uniek. Een rappe flankspeler/middenvelder als Cees den Hartog profiteerde van Han ’s fenomenale traptechniek.


Hannie.

En wat te denken van RVVH ’s goalgetter George in ’t Veld die in het absolute topjaar 1967 menigmaal de laatste beslissende tik gaf, na een dieptepass op maat van Han. Voor de jeugd was ‘Han’ niet ‘Han’ maar ‘Hannie’. Die liefkozing werd dan gescandeerd achter het doel als Van Loon mocht aanleggen voor een vrije trap op het randje van de ‘zestien’. Het is wel eens gekscherend geschreven: zo’n bal raakte minimaal het houtwerk óf het was een goal! Van Loon was dus niet de allersnelste. Nee, als-ie dat ook nog had meegekregen was zijn talent waarschijnlijk in het betaalde voetbal geëindigd. Op de foto showt Han nog een andere knappe voetbal-eigenschap: de solo!
Soms door hem wel eens te ver doorgevoerd maar sierlijk om te zien. Je hoeft geen echte kenner te zijn om zijn klasse op bovenstaand fragment te ontdekken. De stijl is zó kunstig! Han wordt hier omringd door maar liefst vier Spakenburgers waarvan er twee volgens mij niet meer weten waar ze zijn. De centrale verdediger met nummer 3 op de rug is niet alleen laatste man maar onderhand ook de laatste redder in nood. Dit neigt sterk naar ‘storm op zee’ wat er op hem afkomt en weldra zal er een s.o.s.-sein worden afgegeven. Op de overzichtelijke foto, waarin Hercules in een andere out-fit speelt omdat anders iedereen tureluurs geworden was van de blauw-witte-strepen, kijken nog wat ogen aandachtig mee.


Kunststukje.

Op de achtergrond slaat linksback Wim Schipper het hoogstandje van Han belangstellende gade. Arbiter Bellaert gaat helemaal op in dit kunststukje en Jan Schouten (rechts) is weer eens ouderwets bijgesloten maar beseft dat Han dit solootje ook solo wil afsluiten. Het scoreverloop? Het werd 1-3 voor de ‘blauwen’. Bas Huizer opende namens de thuisclub nog wel de score maar het was met name aan de spectaculair goed keepende ‘beatle’ Bas Bierens te danken dat het daar bij bleef.