De wandelclub Kindervreugd onder leiding van Henk Nugteren op mars.

In mijn jeugd ben ik nog een poosje lid geweest van een wandelclub. Ik woonde aan de Kerkweg en daar lag, achter wat nu het verenigingsgebouw van de muziekver. Harpe Davids is, de speeltuin Kindervreugd. Een speeltuin was aan mij niet zo besteed, ik werd bijna overal misselijk van, met uitzondering van de zandbak maar daar ga je als 12-jarig kind ook niet zo gauw meer in zitten.
Speeltuinvereniging Kindervreugd had ook een wandelclub en daar was ik lid van.
Wandelmarsen waren in die tijd heel populair. Ieder zich zelf respecterend bedrijf had er een. Er was b.v. de Boelemars, de Sterovitamars of de Rotterdammermars. Boele was een scheepswerf in Bolnes, Sterovita was een melkfabriek in IJsselmonde en de Rotterdammer was een krant in, inderdaad, Rotterdam. Alledrie bedrijven die niet meer bestaan maar de oudere Ridderkerkers kunnen ze zich ongetwijfeld nog herinneren. 
Ook speeltuinverenigingen organiseerden eigen wandelmarsen. Na afloop kreeg je een medaille en het stond erg stoer, het woord ‘cool’ kenden we nog niet want in die tijd spraken we nog gewoon Nederlands, om met zoveel mogelijk medailles op de smalle kinderborst zo‘n mars te lopen. Door de week hingen de medailles boven mijn bed aan een kunstig gefiguurzaagd plankje waar mijn moeder zwart fluweel overheen gespannen had.
Ook marsen die wat verder weg waren werden niet gemeden, ik herinner me nog goed de Airborne wandeltocht in Oosterbeek, die gehouden werd ter herdenking van de slag om Arnhem in 1944. Uit de opbrengst van de wandelmars werden de kosten van de herdenking van deze slag bestreden. De routes van de verschillende afstanden voerden door het gebied waar in 1944 hevig gevochten was. Momenteel is de Airborne wandeltocht de grootste eendaagse wandeltocht ter wereld waaraan 30.000 lopers deelnemen.

Als je wandelde moesten er liedjes gezongen worden, dat hielp om in de maat te blijven lopen bovendien versterkte dat het ‘wij’ gevoel. Daar waren soms vreemde liedjes bij.