De Waaldijk, ieder huis had in die tijd een eigen televisieantenne.

Toen ons gezin in het begin van de jaren ’50 vanuit Rotterdam in Rijsoord kwam wonen, was het contrast heel groot. Van een stad naar een dorp en van een voor die tijd modern huis naar een oud en ouderwets huisje met een grote tuin eromheen. Het was voor mijn moeder erg wennen, maar als kind had je daar geen erg in. De omgeving was anders en de mentaliteit van de mensen in het dorp was veel gemoedelijker. 

Ik moest natuurlijk naar school en kwam in de klas van juffrouw van Heusden terecht. Zij gaf les aan de eerste twee klassen van de openbare school naast de hervormde kerk. De derde klas werd geleid door meester Teunissen, de vierde en vijfde door meester van Alphen en in de zesde zwaaide meester Engelsman de scepter, hij was tevens hoofd van de school en woonde er voor. Zijn huis is nu dicht gespijkerd met planken en de school wordt niet meer als zodanig gebruikt.

’s Winters, als het ijs van de Waal sterk genoeg was, kregen wij soms ijsvrij. We mochten ons dan vermaken op het ijs. Schaatsen, sleetje rijden of zomaar wat glijden, al met al, we vonden het prachtig. De ijsbaan, die op de Waal werd aangelegd, was ’s avonds altijd verlicht. In het midden reden  de kunstrijders oftewel schoonrijders en er om heen konden de hardrijders hun hart ophalen. Er werden ook wedstrijden gehouden op het ijs. Ik herinner mij het ringsteken, dat door de boeren met arresleden werd gedaan De bijrijder had een lange pen die door een ring moest worden gestoken zodat de ring aan de pen zou blijven hangen terwijl ze er met de arreslee onder door gleden.
In de strenge winter van 1963 heeft men een wedstrijd georganiseerd voor hardrijders van H.I. Ambacht naar Heerjansdam en terug. Er lag veel sneeuw op het ijs, zodat de banen eerst sneeuwvrij moesten worden gemaakt over de gehele lengte. Overigens, waarom noemt men de Waal toch altijd Het Waaltje? Zo klein is dat water toch niet. In onze tijd was het de Waal, die van H.I. Ambacht tot Heerjansdam liep.

In Het Wapen van Rijsoord werd in de bovenzaal jaarlijks de Floralia gehouden. Dat was een bloemen- en plantententoonstelling. Er werden ook prijzen uitgereikt voor de mooiste creaties. We gingen er graag een kijkje nemen.

In de zomer werden roeiboten en kano’s verhuurd door zowel St. Nicolaas aan het Schalksedijkje als bij Het Wapen van Rijsoord. Je kon dan ook ’s morgens vroeg al menig bootje zien liggen met mensen die hun hengel al hadden uitgegooid. Ook zag je veel roeiende en kanoënde recreanten.

Op koninginnedag was het feest in het dorp. Overal hingen de vlaggen uit. Dat was en is een feestelijk gezicht. Alle leerlingen van de scholen in de gemeente Ridderkerk (onze school ging met de bus) kwamen voor het Raadhuis bij elkaar om voor de burgemeester te zingen. Bij terugkomst kregen we een sinaasappel. Daarna gingen we naar het feestterrein, waar nu de Mauritshoek is. ’s Morgens was er van alles te doen voor de kinderen, ’s middags waren er ruiterwedstrijden en ’s avonds traden op een groot podium minder bekende en bekende artiesten op. Ik herinner mij bijvoorbeeld  De Kilima Hawaiens, De Spelbrekers en zelfs Heintje Davids heeft een keer opgetreden. Later werd het feest  gehouden, waar nu de sportvelden zijn en in 1960 waar nu De Theetuin is.

De molen aan de Waalweg heeft daar niet altijd gestaan. Nee, zijn plaats was bovenaan de Mauritsweg, zoals men dat uitdrukte. In feite stond hij op een perceel aan de Waaldijk, waar men nu huizen heeft gebouwd.

De bussen naar Rotterdam en Dordrecht reden één keer per uur. Uit Rotterdam komende kon je bovenaan de Mauritsweg overstappen op de bus naar Dordrecht en omgekeerd natuurlijk ook.

Aan het einde van de jaren ’50 ging men aan nieuwbouw doen. Er werden tussen de Mauritsweg en de Pruimendijk huizen gebouwd en achter de Rijksstraatweg/Schalksedijkje bungalows gerealiseerd. 

Zo zag je het dorp langzaam maar zeker veranderen tot wat het nu is. De winkels zijn er niet meer op een enkele na De bus rijdt veel minder en in het weekend zelfs helemaal niet. Er wordt veel nieuwbouw en renovatie gepleegd. Het dorp gaat mee met zijn tijd, maar de herinneringen blijven.

Sjaan van der Busse-Langerak.