Een foto van rond 1930 van de  start van "Ridderkerks Fanfare" vanaf "Sint Joris". Iedereen is getooid met sjerpen en oranjestrikken om vóór of achter de muziek aan te lopen.

Het eerste huis links op de voorgrond was de bakkerij van Simons en het eerste pand recht op de foto was de eerste garage van de autobusmaatschappij.

Nederland is een prachtige tuin met bloesem, tulpen, narcissen en veel jong groen. Maar onze mei is tegenwoordig helaas arm aan zonneschijn. Het kan dan zo koud en guur als in november zijn. Zo is het ook op 30 april meestel erg koud.Hoe was vóór de oorlog op 31 augustus de Koninginnedag?
Aan die dagen bewaren we heel mooie herinneringen. De natuur werd anders. De diepe herfstkleuren kwamen weer en voor het Oranjefeest werd daar gebruik van gemaakt. Aan vele deurposten werden beschilderde conservenblikjes, gevuld met afrikanen, oranjebloemen, of gulden roede, opgehangen. De schoolkinderen, die in optocht onder de versierde bogen met een beker in de hand naar een wei trokken om daar te feesten, zongen: "Hoezee, het Groentje, dat is ook versierd, hoezee". Daar werden allerlei spelletjes, die nu ook nog leuk zijn, gedaan zoals koekhappen, zaklopen, enz. Voor de dorstige waren er emmers en teilen met ranja om daarmede hun beker te vullen. Versnaperingen als een kokosmakroon en een reepje Kwatta-chocolade waren te koop. Voor de kinderen, die een prijsjes wonnen, was het een prachtig feest. De mooie gestreken jurkjes waren soms wel groen van de koeienderrie, maar dat mocht de pret niet drukken.
Zo waren er in de loop van de jaren diverse festiviteiten.
Ringrijden en tilbury's aan de Molendijk bij het gebouw "Sint Joris".
Een prachtig gezicht die versierde wagens, waarop de vrouwen, soms nog in Zuid-Hollandse klederdracht, statig en vol spanning naast hun metgezel zaten.
Ook was er in de Lijnbaan (aan de Benedenrijweg bij Groenenboom) wel eens mastklimmen. De mannen deden hun best om een stuk spek, een worst of zelfs een echte ham boven uit de mast te halen. Maar die mast was ingesmeerd met groene zeep en dientengevolge spiegelglad. En zo ging het daar, zoals soms ook in het gewone leven, je dacht iets bereikt te hebben en roets, je gleed weer naar beneden en moest opnieuw beginnen.
Op de wei van Wiek Dam (aast de rubberfabriek Sint Joris) stond ook wel eens een draaimolen met prachtige houten paarden, die door de jeugd bestegen werd, wat een hele belevenis was. Maar   dan keek je naar binnen en wat zag je dan? Een echt paard, dat almaar om een spil achter zijn eigen staart aan liep en zo het gevaarte draaiende hield. Dat was niet zo leuk en nam voor sommigen het plezier weg.
En dan denk ik aan de vermakelijkheden op de wei van Groenenboom, waar gymnastiek- en muziekuitvoeringen werden gegeven. Ook was er openluchtfilm, waarbij je smakelijk kon lachen, en het vuurwerk.
De verlichting kon ook heel mooi zijn. Ridderkerk was toen nog donker. Je zag de maan en de sterren beter. Het gemeentehuis en andere gebouwen werden verlicht met vetpotjes, later electrisch.
Wat was je als kind gelukkig om aan de hand van vader of moeder door die stralende pracht te lopen, zoals een kind nu nog blij is met een lampion.
Het waren kleine vreugden in een arme tijd, maar wie ze meemaakten, vergeten ze nooit.
Nu is het allemaal anders. Maar we zingen als toen nog graag:"Leve de Koningin!"