2 september jl. was het precies 50 jaar geleden dat ik mijn werkzaamheden aan de Gemeentelijke Technische School “Burgemeester Crezéeschool” begon. Dat is voor mij een reden nog eens even terug te blikken, want in een halve eeuw is er toch wel heel wat veranderd. Hoogbouw was nog nauwelijks te vinden en voor de ééngezinswoningen stonden ’s morgens de lege melkflessen met het opschrijfboekje, aan de hand waarvan ééns per week de geleverde melk werd afgerekend. Op maandagmorgen zag je bij droog weer overal in de tuinen de was aan de lange drooglijnen hangen.
Op de foto zijn de tuinen van de Benedenrijweg te zien en het lijkt wel of er een wedstrijd aan de gang is. Wie heeft het eerst de complete was buitenhangen en waar is de was het witst? In het laatste geval kun je er zeker van zijn, dat daaraan een zakje Reckit’s blauw te pas is gekomen. Veel huisvaders hielpen een handje, door, voor zij naar hun werk gingen, de was in de tobbe nog even te stampen. De vier poten van de stamper waren meestal flink uitgebeten door de werkzaamheden in het sopje.
Het Dillenburgplein in Slikkerveer was er nog niet en waar nu het installatiebedrijf Rieske gevestigd is, was een winkel van de Coöperatie. Het boodschappenlijstje werd wekelijks opgehaald en de boodschappen thuis bezorgd. In de Prinses Margrietstraat zat de bekende banketbakkerij van Hokke, op de plaats waar nu Joop van Vliet gevestigd is.
Ik herinner me goed, dat een klas een busreisje ging maken. Eén van de leerlingen wilde daar helemaal een feestje van maken. Hij wist, dat bij Hokke voor weinig geld wat afsnijranden van taarten konden worden gekocht. Dus stapte hij naar binnen en vroeg om een stuiver afval. Hij kreeg daarop te horen dat ze beslist geen afval verkochten. Nadat hij op een vriendelijke manier had gezegd, wat hij precies bedoelde, kreeg hij toch een heleboel lekkers mee. Waarschijnlijk iets te veel, want onderweg in de bus werd hij behoorlijk misselijk. Zijn klasgenoten hebben mij de volgende dag het verhaal in geuren en kleuren verteld.
Aan de andere zijde van de dijk, op de plaats waar nu het industrieterrein Donkersloot ligt, bevonden zich nog flinke landerijen. De sloten die zich daar tussen bevonden waren voor de jeugd dikwijls een uitnodiging om te gaan slootjespringen. Het gebeurde dan ook regelmatig, dat een jongen met een zielig gezicht en natte broekspijpen op school kwam vragen, of hij naar huis mocht. De conciërge had dan een betere oplossing. Er was altijd wel een passende overall die gebruikt kon worden, terwijl de natte broek elders te drogen werd gehangen.
Het trapveldje aan de Juliana van Stolbergstraat was destijds een goed ingerichte speeltuin. In het midden stond een hoge betonnen glijbaan en er was zelfs een handbediende zweefmolen. Het toezicht werd meestal toevertrouwd aan een gepensioneerde, een zogenaamde speeltuinopa.  Veelvuldig kon je dan ook de kinderen horen zingen: “Opa, betaal de huur, want de huisbaas die kijkt zo zuur!” 
Hoewel de uitbreiding van Slikkerveer nog moest beginnen, was er wel een eigen postkantoor aan de Benedenrijweg en direct in de buurt stond de Electrozaal, waar o.a. musici als Bram Boelee en Emmy Verhey optraden. Ook de schoolconcerten voor de leerlingen van de technische school werden daar gehouden. In de herfst vroeg dat altijd veel van de oplettendheid van de leraren, want als een paar honderd leerlingen door de Nassaustraat naar de Electrozaal  moesten lopen, was de verleiding groot, zoveel mogelijk bessen van de lijsterbesbomen te schudden.
Eveneens in de Electrozaal werd in oktober 1963 de tentoonstelling “Oud en nieuw Ridderkerk” gehouden. Kort daarna kwamen enkele van de organisatoren bijeen, die zich ervoor hebben ingezet de Stichting Oud Ridderkerk op te richten.
Wat mij in het centrum van Ridderkerk destijds opviel, was de hoge ijzeren paal op de hoek van de Lagendijk en de Kerksingel met daaraan tal van porseleinen isolators, die een wirwar van bovengrondse draden in goede banen wisten te leiden.
De leerlingen van de afdeling elektra zullen zich die isolators nog goed herinneren. Tijdens de lessen technisch schetsen vormden ze uitstekend lesmateriaal om ellipsen te leren tekenen.

A. van Vliet.