Jeugdvoetbal Nutsschool Slikkerveer.

Op 2 oktober 1988 zond Radio Ridderkerk een interview uit met Cor van Bedaf van de voetbalvereniging Slikkerveer in het programma “Praten met een Ridderkerker”. Deze rubriek van Ger Schilt bestaat inmiddels ruim 25 jaar en is nog steeds erg populair. Alle opnames zijn bewaard gebleven en daardoor kon Teun Rijsdijk voor u dit stukje geschiedenis uit 1988 op papier zetten. Cor van Bedaf vertelde:

Ik ben geboren op 7 november 1931 in de Willemstraat 110 in Slikkerveer waar ik nu nog woon. Mijn vader was ijzerwerker bij Boele hij kwam uit Vlissingen. Ik ben een mengeling van Friesland en Zeeland want mijn moeder kwam uit Friesland. Ik heb op de Nutsschool in Slikkerveer gegaan bij hoofdonderwijzer Koerselman. Meester de Bilde was in die tijd ook een bekende naam. 
Als wij vrij waren gingen we ‘s morgens met een pak brood onder de arm de polder in en daar vermaakte je je. Ook kon je toen nog veilig zwemmen in de rivier. Na de lagere school ben ik eerst op Kinderdijk naar school geweest maar toen de Nutsmulo  gesticht werd ben ik daar naar toe geweest. Daar is later de Gemini uit voort gekomen. 
Omdat ik wat slordig was met solliciteren duurde het na het behalen van het einddiploma even voor ik werk had. Maar op een dag zei mijn vader ‘s morgens tegen me; ‘je fiets staat klaar en je gaat maar met mij mee naar Boele.  Dan ga je daar maar op ‘de wurf’ werken’.  Het was inmiddels herfst en al dat geploeter in de buitenlucht beviel me niet zo erg. Ik moest daar ijzer verzamelen en bouten oprapen en daar had ik geen MUO diploma voor gehaald. 
Dus ben ik toen wel serieus gaan solliciteren en werd ik aangenomen bij het bedrijf waar ik nu nog werk n.l. de b.v. NASK. Dat betekent oorspronkelijk Noordelijk ASsurantie Kantoor. Wij verzekeren geen brommers of zo maar alles wat met de scheepvaart te maken heeft. Ik was toen 17 jaar en Ik voetbalde toen al bij de voetbalvereniging Slikkerveer op het terrein bij de watertoren. Wij hadden op de Nutsschool  veel leerlingen die bij de vv Slikkerveer speelden en op de MULO in Ridderkerk, de Dr. Kuyperschool, speelden veel leerlingen bij RVVH , op een terrein aan de Molendijk. We kenden elkaar bijna allemaal en als we dan tegen elkaar voetbalden werden de tegenstellingen heerlijk opgerakeld, vooral door het publiek. 
Omdat wij die tegenstellingen eigenlijk maar liever wilden begraven zijn toen een aantal leden van de verschillende verenigingen lid geworden bij de andere vereniging. Vandaar dat ik na 39 jaar nog steeds lid ben van de voetbalver. RVVH en al 40 jaar lid van Slikkerveer. Wij spraken trouwens nooit over RVVH maar altijd over Hercules.  Ik vraag me af of er nu nog mensen lid zijn van elkaars vereniging. 
Mijn vader hield niet van voetballen en kwam liever niet op het voetbalterrein. Mijn moeder is één keer wezen kijken en dat was heel bijzonder want voetballen was in die tijd een mannenaangelegenheid. Ik heb gevoetbald met Leo van Buuren Sr., die overigens net in Dijkzigt  is opgenomen vanwege een hartaanval, Joop van Driel, Ruud van Beek, en nog veel anderen. 
Ik heb ook nog op het Slikkerveers  toneel gezeten met o.a. mevr. van Eck van Sint Annaland, Fas de Hon en Bronwasser de grote animator. Mijn carrière was uiterst kort, ik heb voornamelijk ‘in de bak’ gezeten als souffleur. Maar dat was ook geen succes want de hele zaal lag plat omdat ze hoorden wat ik zei.  Ik ben ook nog heel even regisseur geweest maar ook daar heb ik geen furore in gemaakt omdat ik toen amper goed Nederlands sprak maar plat Slikkerveers.
Ik ben ook nog een jaar of zes penningmeester geweest van motorclub ‘Ons Genoegen’ en wedstrijdcommissaris wat voornamelijk bestond uit het uitzetten van puzzelritten en sterritten in deze contreien.  
Ik ben bij Sjaak de Vries ook wel eens bakkenist geweest in het zijspan bij terreinwedstrijden maar ook dat was helaas niet al te succesvol. Dat kwam omdat ik te licht was, een bakkenist moest een vent zijn van zo’n 100 kilo die goed tegenwicht kon geven maar ik woog maar 67 kilo en dat was gewoon te licht, ik werd gewoon het bakkie uitgeslingerd wat overigens meestal redelijk goed afliep tot die keer dat ik me vastgreep aan de gloeiende uitlaat wat verbrande handen opleverde. Dr. Nolen die onze ringarts was heeft me toen verbonden. Dat was een man die soms meer interesse had in de botenbouwerij en dan de patiënten rustig liet wachten maar het was wel een prachtige kerel.

Vervolg Praten met Cor van Bedaf deel 2.