De winkel van Van Heteren op de Ringdijk in 1937. De man met de hoed is Daan van Heteren. Naast hem Ine (den Otter-)van Heteren en Adrie (van 't Zelfde-)van Heteren.

Er was niks in die tijd, Jan ging op zijn klompen naar de kerk maar toen werd aan het einde van de oorlog de actie HARK ingesteld. Hulp Actie Rode Kruis. En via de scholen kon je, al naar behoefte, spullen komen uitzoeken. Hoofdzakelijk uit Amerika. Jan ging daar naar toe en zag een paar bruine schoenen, prachtig, hij ziet ze nog voor zich. Zijn tenen stonden wel krom maar nieuwe schoenen dat was een luxe. En die schoenen had hij toen aan.bij die optocht.
Op een gegeven moment gingen we een jaarsluiting van de jeugdver. Van de kerk organiseren en daar zou naast wat andere dingen een cantate opgevoerd worden. Adrie en haar vriendin, Nel Groen, en Kees v.d. Boogaard en Jan hebben die cantate ingestudeerd. En die ’s avonds ten gehore gebracht. Vanaf dat moment hebben we wart nader contact gekregen. We zijn in 1950 verloofd en in november 1953 getrouwd.
Toen we besloten hadden te gaan trouwen ben ik naar haar vader gegaan en zei; ‘we hebben besloten om te gaan trouwen.’
Het was even stil en toen zei hij; ‘maar we zitten wel in de tijd van Sinterklaas en Kerst dus het moet wel gauw gebeuren. Daar hadden wij weer niet op gerekend met als gevolgd dat we dezelfde week naar het gemeentehuis gegaan zijn voor ondertrouw en drie weken later getrouwd waren. We trouwden op een dinsdag want dan was de winkel gesloten. Maar dat accepteerde je. We zijn daar toen ingetrouwd, d.w.z. gaan inwonen. Omdat de woningnood nogal nijpend was hebben we daar een poosje gewoond, onze oudste is daar geboren en toen hebben we een huis gekregen aan de Molendijk waar voor die tijd Jan Roos gewoond had, een wagensmid. Daarna is Ippel er ingegaan, de kuiper, die is er na de watersnood uitgetrokken naar een nieuwe winkel op het Colijnplein. Wij konden toen dat huis krijgen wat van Frans Schop was.Het was een erg groot, oud huis.Wij hadden nog zo’n ouderwetse buitenplee. Toch als Adrie van een huis droomt is het altijd van dat huis aan de Molendijk. Daar zijn onze andere twee kinderen geboren en in 1959 hebben we een huis gekocht aan de Kievitsweg waar we 37 jaar gewoond hebben waarna we een seniorenwoning gekocht hebben aan de Graaf Lodewijkstraat. We hebben twee zoons en een dochter en nu hebben we ook twee kleinzoons en een kleindochter. Adrie heeft ook nog 30 jaar lang naailes gegeven, soms wel drie keer per week en daar heeft ze nog steeds leuke contacten aan overgehouden. Ze maakte voor de hele familie ook trouwjurken.
Jan heeft na de lagere school de Ambachtschool gevolgd en de Avondvaktekenschool. Er was niet veel tijd want je had overdag een baan. Ik heb nog een Jaar bij Joppie Lodder aan de Havenstraat gewerkt en daar werd ik maatje van de oude Paul Konijnenburg. Die pruimde en soms gaf hij je een hand; ‘Jan , hoe gaat het?’en dat zat er weer zo’n lekkere vette pruim in. Wij zaten in de buitendienst wij moesten in de haven zand- en grintschepen repareren en dat moest snel gebeuren . Maar zei de schipper; ‘er hangt wat an’. Dan kreeg hij soms 100 gulden en dat was in die tijd veel. Maar Paul had ‘een hok met jongens’ en dan kreeg ik 25 gulden. Dat was een kapitaal. Een neef van mij werkte bij de Groot en van Vliet waar een jongste bediende gevraagd werd. Daar ben ik toen begonnen. Toen hoorde ik dat er tijdelijk een plaats vrij kwam als portier. Dat was voor voor ons trouwen. Mijn vader was overleden in ik moest kostgeld betalen en toen heb ik dat enkele jaren gedaan. Daarna ben ik weer naar kantoor gegaan bij mijnheer van Stenis. Daar heb ik toen tot mijn pensioen gewerkt. Ik heb het daar reuze naar mijn zin gehad met als gevolg dat we met een groepje nog steeds contact hebben. De laatste vier jaren werkte ik, tengevolge van een fusie, bij de YVC.

Teun Rijsdijk.