Het jonge grut van destijds lopende op klompen langs de Kerksingel of liever gezegd  het vroegere Zandpad.

Als een jongen vroeger met zijn gulp open liep, vroeg je hem; ‘heb je konijnen verkocht?’
Iemand die spijbelde van school was aan het schooltie makke en iemand die ziek was, was mankerende.
Van iemand die onschuldig ergens aan was zei je, ‘niet gepiest en toch nat.’
Vervelend vooral als ze van je zeiden dat je een liegbeest of een lajelichter was. Je zou er daaps van worden, vooral als je er geen belul van had wie die bangeschijtert was.
Natuurlijk kon je er op de bollefooi naar toe gaan maar, gort, och gort, ze lagen natuurlijk weer te grazzen, de dwaaslichten.
Als kind was ik tamelijk beweeglijk, volgens mijn moeder was ik ’s nachts een jakkont en overdag een morskont. Bovendien wilde ik de boel nog wel eens mollen.
Blikslagers nog an toe, wat heeft die vrijer een blotekontegezicht!
Toen ik hem zag borste ik van het lachen, hij was zo lillek as vloeke.
De buurman stong te zagen, het snierkte in mijn oren. ‘Verdories’, zei ik, ‘ken het niet wat zachieser, m’n endje gaat er van uit’
Maar hij was een hardijzer en ging om de klipscheet staan zagen.
Ik ben er niet groos op maar als kind was ik erg schiftig. Ik ging soms op klaarlichte dag legge valle over het varken en blik.
Wat dat betreft was ik een echt lulletje rozewater, maar het was mijn eigen schuld want ik had er eigenlijk niks nodig. Maar ja, ik had nou eenmaal geen rust in mijn gat.
Ik was graag alleen thuis want dan had ik het hok ruim.
Wij waren thuis van het houtje maar niet zo fijn als gemalen poppestront
Wij waren ook niet zo particulier met de buren en toen ik prongeluk iets op de mistpit gooide, zei de buurvrouw, ‘ga jij maar door op je zijje sokken’.
Toen ik verscheje woensdag steildoorwaternat thuiskwam had mijn broer stiekempiesweg de gerapste kaas door het geutgat gegooid.
De lillekert. Er was allenig nog een kontje tarrobrood voor de bikkesementen.
Nou, toen zijn er grote knope gezegd dat geef ik je op een briefie.
Ik was hem telangeleste zo zat als gespoge spek en heb hem toen met de koppiesdoek om z’oren geslagen. Ik ben er niet groos op maar ik heb het wel gedaan. Natuurlijk kregen we toen hooggaanste ruzie, want hij zee; hoeneer heb ik dat dan gedaan?’
‘Je heb het al dikkels gedaan’, zei ik.
‘Jaat, beljaat’, riep hij, ‘jij mot je slakies houwe, want ik heb het er slecht mee.’
Nou, mijn een biet, ik had hem tenet nog gewaarschouwd maar net zukke werk, hij dee het toch.
Er stond pasgeleje in onze straat een huis te koop. Het werd me door iemand aangerekommendeert. Ik heb er naar gedaan maar er stonden luizebloemen in de tuin. Nou is daar natuurlijk wel doen an maar een echt mooi huis was het niet, het had er naast gelegen. Het had wel een soortement van kappeluif.
De eigenaar liep met het dooiefonkst, ik wou hem niet veraffronteren maar zijn vrouw was een meutje en ze gingen omstebeurt wellis de hort op. 
M’n wekker is kapot maar als ik er op ga legge word ik om 6 uur wakker en dan ga ik naar ondere om pap te eten.
Waffere pap?
Lammechiespap, natuurlijk!

Teun Rijsdijk.